'Olifant' die je nooit zult vergeten: Meghan Markle vertelt een zachte Disney-documentaire
De kindvriendelijke benadering van de hertogin sluit goed aan bij adembenemende beelden van een kudde die door Afrika trekt.
In Botswana's Okavango Delta zit een schattige babyolifant vast in een dik modderig moeras en dreigt te stikken.
De matriarch van de kudde waadt in de modder en haalt de kop van de stier boven de modder, zodat hij kan ademen. Maar de kleine man zit nog steeds hopeloos vast, dus de matriarch blijft graven en graven totdat ze een pad vrijmaakt voor het kalf om zich los te wurmen en zich weer bij de kudde aan te sluiten.
Als je hart niet sneller gaat kloppen van die scène uit de adembenemende Disney+-documentaire Olifant, wil je misschien controleren of je hart nog werkt. Regisseur Mark Linfield en co-regisseurs Vanessa Berlowitz en Alastair Fothergill hebben een fascinerende kroniek gemaakt van de duizend mijl lange reis van een kudde olifanten van de delta tijdens het droge seizoen naar de Victoria-watervallen aan de Zambezi-rivier.
Disneynature presenteert een documentaire geregisseerd door Mark Linfield. Geschatte G. Looptijd: 85 minuten. Première vrijdag op Disney+.
In een typisch prachtige reeks worden de prachtige olifanten ingelijst tegen een oranje-gouden zon terwijl ze hun weg banen. Een giraf die in de tegenovergestelde richting gaat, passeert. Het is alsof we naar de unieke spits van de natuur kijken. Dit is een uitgesproken Disney-achtige productie, van de soundtrack die sterk doet denken aan muziek van The Lion King tot de filmmakers die namen toewijzen aan de drie hoofdolifantpersonages tot de vertelling van ene Meghan Markle, de actrice (Suits) die weer aan het werk is na een onderbreking van de showbizz waarin ze trouwde met een man genaamd Harry en woonde in Engeland.
Voor olifanten is familie ALLES, zegt Markle, die voor de hele wereld klinkt als een kleuterjuf die haar klas voorleest. Maar het is eigenlijk een geschikte benadering voor het materiaal, omdat dit misschien wel de zachtste, liefste, meest gezinsvriendelijke kijk op olifanten is die ooit is gefilmd. (Opmerking: de hertogin van Sussex schonk haar vergoeding aan Elephants Without Borders in Botswana.)
Het camerawerk in Elephant is opmerkelijk, van close-upshots die inzoomen op de ogen van Gaia, de stammoeder van de familie, tot drone-achtige longshots die het uitgestrekte en tijdloze landschap van zuidelijk Afrika vastleggen. Keer op keer ondersteunt de vertelling van Markle de beelden die ons laten zien hoe familie echt alles is, van de volwassenen die de 1-jarige Jomo koesteren tot het sombere moment waarop de kudde de schedel en botten van een olifant tegenkomt en pauzeert in rouw. Gaia pakt zelfs een bot op met haar slurf en geeft het aan Jomo, alsof ze het respect en de eerbied wil overbrengen die de kudde voelt voor een van de gevallenen.
Aan de lichtere kant zul je je vergapen aan de aanblik van een stierolifant die op zijn achterhand staat en zijn slurf recht omhoog wijst om wat smakelijke peulen van een boom los te schudden. Als je die beweging in een fotorealistische fictiefilm zou zien, zou je het opschrijven als poëtische licentie.
Olifant neemt af en toe zelf een beetje poëtische vrijheid, zoals wanneer Markle Gaia's allesomvattende geheugenbanken beschrijft en we razendsnelle beelden zien van beelden uit haar verleden. Het is alsof ze een cyborg is in een Terminator-film. Bij een andere gelegenheid, zegt Markle, heeft Shawni opnieuw contact met een neef die ze in tijden niet heeft gezien. Wacht, hoe weten we dat het haar neef is, en hoe weten we dat ze elkaar in tijden niet hebben gezien? Het is niet alsof ze Facebook-accounts hebben.
Ongeacht. We vergeven Olifant zijn verwaandheid omdat het zo'n genot is om de rituelen van deze ongelooflijke, verbazingwekkende wezens te observeren.
Хуваах: