Charmian Carr reflecteert op 'Sound of Music', het leven
Noot van de redactie: dit artikel is oorspronkelijk gepubliceerd op 11 mei 2001 op de website. Charmian Carr sprak met de Sun-Times voorafgaand aan haar optreden bij een meezingvertoning van The Sound of Music in het Music Box Theatre.
Hoewel ze acteren, zingen en dansen had gestudeerd, was Charmian Carr nooit van plan actrice te worden. Via een bevriende agent van haar moeder kreeg ze een auditie voor de rol van Liesl in The Sound of Music.
VERWANT
Charmian Carr, oudste dochter in 'Sound of Music', sterft op 73-jarige leeftijd
Ik wist niet eens wie Julie Andrews en Christopher Plummer waren, zei Carr lachend. Uiteindelijk heb ik samengewerkt met enkele van de meest fantastische mensen in het bedrijf.
Carr zegt dat ze van acteren hield, maar niet van het wachten op een baan. Uiteindelijk trouwde ze, kreeg twee dochters en ontwikkelde ze een carrière als binnenhuisarchitect. Acht jaar lang werkte Carr voor zanger Michael Jackson en decoreerde hij het huis op zijn enorme landgoed.
Hier zijn haar gedachten over enkele momenten in haar leven.
Over het bijna niet krijgen van de rol: Het kwam neer op de intense blauwheid van mijn ogen. In die tijd konden ze de kleur niet aanpassen of mij contactlenzen laten dragen. Maar ze bedachten hoe ze de scènes moesten verlichten, zodat mijn ogen niet zouden opvallen. Dit was mijn eerste aanwijzing over Hollywood en hoe weinig controle je hebt over je leven als actrice.
Over haar favoriete ding over filmen: Ik hield van het nummer '16 Going on 17'. En ik hield ook van de lichamelijkheid van de film. We waren altijd aan het rennen, springen, in het water vallen, in bomen klimmen en dansen. We waren maar een stel kinderen en dit was allemaal erg leuk.
Over bijna gegoten in Peyton Place: Toen (regisseur) Robert Wise hoorde dat ik op het punt stond te worden gecast in 'Peyton Place', kreeg hij een aanval. Hij voelde dat het mijn karakter in zijn film voor altijd zou verpesten. Dus in plaats daarvan werd ik op een tweejarige tour gestuurd om 'The Sound of Music' te promoten.
Over het nieuw ontdekte sekssymbool van de film: Ik heb me nooit gerealiseerd hoe vaak ik nat werd in de film, verstrikt raakte in de regen, in het meer viel. Toen de meezingers begonnen, begonnen de toeschouwers er commentaar op te geven. Het is een beetje gênant.
Over het inrichten van het huis van Michael Jackson: Ik werd alleen aangenomen vanwege mijn connectie met 'The Sound of Music', een film waar hij van hield. We zijn helemaal opnieuw begonnen op 11.000 vierkante meter. De meest uitdagende baan was toen hij zei dat hij geen meubels in zijn slaapkamer wilde, dat hij op het tapijt zou slapen. En dan waren er nog de manniquins die hij in huis wilde hebben. Ik zou waarschijnlijk nog steeds voor Michael werken als de entourage om hem heen er niet was. Het was zo overweldigend. Hij werd zo succesvol dat het te moeilijk werd om tot hem door te dringen.
Over haar boek Forever Liesl: A Memoir of The Sound of Music: Toen Christopher Plummer hoorde dat ik een boek aan het schrijven was, stelde hij voor dat ik iets zou schrijven over ons tweeën die een gekke, gepassioneerde affaire hadden tijdens het filmen van de film. Hij zei dat het meer boeken zou verkopen; hij had waarschijnlijk gelijk.
Over waarom ze niet doorging met acteren: Het was eenvoudig. Ik trouwde en wilde een gezin stichten en ik realiseerde me dat ik het niet allebei goed kon doen.
Over de recente televisiefilm On Golden Pond, met Julie Andrews en Christopher Plummer in de hoofdrol: Ik dacht dat Christopher te mannelijk was, te goed in vorm om een zwakke oude man te spelen die op het punt stond te sterven. Maar ik heb hem nog nooit in iets gezien waarin hij niet geweldig was. En Julie? Nou, ze is altijd geweldig.
Over geruchten over een Playboy-afbeelding: Het was niet Carr die voor de camera's poseerde. Het was Heather Menzies, die Louisa speelde, een van de andere von Trapp-kinderen.
Хуваах: