'What Men Want': Taraji P. Henson brengt plezier in een hit-and-miss comedy
Zeg dit voor Taraji P. Henson: wanneer ze zich inzet voor een rol die ze zich inzet voor een rol, en zij is de voornaamste reden waarom de vrolijke schunnige komedie What Men Want altijd grappig en onderhoudend is.
Zelfs als het meer dan belachelijk is.
Geregisseerd in luchtige stijl door Adam Shankman (Hairspray) en met winnende optredens van Henson en een ondersteunende cast onder leiding van Tracy Morgan en Richard Roundtree - om nog maar te zwijgen van een stel sportberoemdheden die zelf spelen - What Men Want is een remake van de Mel Gibson- met in de hoofdrol hit What Women Want uit 2000.
Herinner je je 2000 nog, toen Mel Gibson nog in de bloei van zijn leven was en een van de meest sympathieke en betaalbare filmsterren ter wereld was? In de door Nancy Meyers geregisseerde What Women Want is Gibsons Nick een lompe, seksistische reclameman in Chicago die wordt uitgeschakeld door een elektrische schok, wakker wordt en ontdekt dat hij de gedachten van vrouwen kan horen.
In What Men Want wordt het verhaal verplaatst naar Atlanta, waar Henson's Ali een multi-tasking, carrièregedreven sportagent is met een krachtig bureau dat ongeveer 500 werknemers lijkt te hebben die werken op het hoofdkantoor, ongeveer zo groot als de binnenlandse terminal in Hartsfield -Jackson internationale luchthaven. (Films over sportbureaus en redactiekamers en reclame- en PR-bureaus bevatten vaak scènes waarin tientallen mensen doelbewust rondlopen. Hoe krijgt iemand iets gedaan met al dat lopen?)
Met haar trouwe assistent (Josh Brener) die haar elke bevlieging bevredigt en haar volgt als een pasgeboren puppy, arriveert Ali op het werk, ervan overtuigd dat ze op het punt staat het glazen plafond te breken en de eerste vrouwelijke partner te worden in het door testosteron aangedreven bureau. (Dit is het soort plek waar de jongens niet eens toegeven aan de vrouwen dat ze regelmatig pokerspellen spelen, en het hoofd van het bureau gooit letterlijk een voetbal rond tijdens vergaderingen.)
Tot Ali's schrik is ze gepasseerd voor een smarmy mannelijke hotshot, dus ze gaat behoorlijk door. Ze sluit zich aan bij een knappe barman genaamd Will (Aldis Hodge) voor een one-night-stand, komt laat opdagen en hangt over en slordig (op zijn zachtst gezegd) voor een belangrijke meet-and-greet de volgende dag - en eindigt uiteindelijk in het ziekenhuis na een vrijgezellenfeest waarbij meerdere stemmingsveranderende middelen waren ingenomen, om nog maar te zwijgen van een schijnbaar gekke paranormaal begaafde (Erykah Badu) die haar op een of andere manier betoverde.
Als Ali wakker wordt, ontdekt ze dat ze de gedachten van alle mannen kan horen, en daar gaan we met de komische grappen.
Natuurlijk gaat Ali dit nieuwe geschenk in haar voordeel gebruiken, of ze nu op haar werk is of in de lift met de knappe buurvrouw (Kellan Lutz, in een grappige, zelfspot) ze heeft altijd al willen weten een klein beetje beter.
Maar een van de geneugten van What Men Want is hoe het scenario punten scoort over de mentaliteit van de Amerikaanse man zonder gemeen of overdreven cynisch te zijn. Terwijl Ali door het kantoor loopt, hoort ze verrassende waarheden over hoe de mannen haar zien - maar ze ontdekt ook dat sommigen van hen niet zo macho en schokkerig zijn als ze zichzelf voorhouden. Er zijn veel onzekerheden.
De geweldige Tracy Morgan is fantastisch als Joe, de zichzelf promotende, LaVar Ball-achtige vader/agent van Jamal (Shane Paul McGhie), een Georgia Tech point guard die naar verwachting de nummer 1 keuze zal zijn in de NBA draft. Als Ali Joe kan overtuigen en Jamal kan contracteren, heeft haar bureau geen andere keuze dan haar partner te noemen - dus verzint ze een uitgebreid plan met de eerder genoemde Will, de barman (die een alleenstaande vader is) en Wills jonge zoon, die geen idee hebben ze worden gebruikt als pionnen in het plan.
Oh Oh.
Er is een wisselvallig element in de komische decorstukken. Een huwelijksceremonie die vreselijk mis is gegaan, is eerder huiveringwekkend dan grappig - maar een pokerspel waarin Ali speelt tegen onder andere Mark Cuban en Shaquille O'Neal, is ronduit grappig, en de seksscènes met Ali en Will zijn net zo onvergetelijk hilarisch als de Mel Gibson/Marisa Tomei aansluiting in de originele film.
Er is zelfs ruimte voor een ontroerende scène waarin Ali's vader (Richard Roundtree) en Will een band vormen over hun gemeenschappelijke ervaring als mannen die hun vrouw te vroeg verloren en alleen een kind moesten opvoeden.
In het middelpunt van dit alles staat Henson, wiens Ali het ene moment glamoureus is als filmster en het andere moment zelfvernietigende hete puinhoop. Henson toont een onberispelijke komische timing bij het creëren van een personage dat zeer gebrekkig maar inherent sympathiek is, en iemand die we bij elke stap steunen.
'Wat mannen willen'
★ ★ ★
Paramount Pictures presenteert een film geregisseerd door Adam Shankman en geschreven door Tina Gordon, Peter Huyck en Alex Gregory. Nominale R (voor taal- en seksuele inhoud overal, en wat drugsmateriaal ). Speelduur: 117 minuten. Opent vrijdag in lokale theaters.
Хуваах: