Tekst inauguratietoespraak Joe Biden: 'We moeten een einde maken aan deze onburgerlijke oorlog'
Twee weken na een aanval op het Capitool om de verkiezingen ongedaan te maken, zei president Joe Biden in zijn inaugurele rede: en op dit uur, mijn vrienden, heeft de democratie gezegevierd.
Inaugurele toespraak door president Joseph R. Biden, Jr.
Zoals voorbereid voor levering
Het Capitool van de Verenigde Staten
Opperrechter Roberts, vice-president Harris, voorzitter Pelosi, leider Schumer, leider McConnell, vice-president Pence, vooraanstaande gasten en mijn mede-Amerikanen.
Dit is de dag van Amerika.
Dit is de dag van de democratie.
Een dag van geschiedenis en hoop.
Van vernieuwing en vastberadenheid.
Door een eeuwenoude smeltkroes is Amerika opnieuw getest en is Amerika de uitdaging aangegaan.
Vandaag vieren we niet de triomf van een kandidaat, maar van een zaak, de zaak van de democratie.
De wil van het volk is gehoord en er is gehoor gegeven aan de wil van het volk.
We hebben weer geleerd dat democratie kostbaar is.
Democratie is kwetsbaar.
En op dit uur, mijn vrienden, heeft de democratie gezegevierd.
Dus nu, op deze heilige grond waar slechts enkele dagen geleden geweld het fundament van dit Capitool probeerde te doen wankelen, komen we samen als één natie, onder God, ondeelbaar, om de vreedzame machtsoverdracht uit te voeren zoals we dat al meer dan twee eeuwen doen.
We kijken vooruit op onze unieke Amerikaanse manier - rusteloos, stoutmoedig, optimistisch - en richten onze blik op het land waarvan we weten dat we het kunnen en moeten zijn.
Ik dank mijn voorgangers van beide partijen voor hun aanwezigheid hier.
Ik dank ze uit de grond van mijn hart.
U kent de veerkracht van onze grondwet en de kracht van onze natie.
Net als president Carter, met wie ik gisteravond sprak maar die vandaag niet bij ons kan zijn, maar die we salueren voor zijn levenslange dienst.
Ik heb zojuist de heilige eed afgelegd die elk van deze patriotten heeft afgelegd - een eed die voor het eerst is gezworen door George Washington.
Maar het Amerikaanse verhaal hangt van niemand van ons af, niet van sommigen van ons, maar van ons allemaal.
Op Wij, het volk dat een meer volmaakte Unie zoekt.
Dit is een geweldige natie en we zijn een goed volk.
Door de eeuwen heen zijn we door storm en strijd, in vrede en in oorlog zo ver gekomen. Maar we hebben nog een lange weg te gaan.
Verwant
Voor immigranten in Chicago een teken van 'opluchting' als Biden wordt beëdigd als president
De inauguratie van Biden verloopt zonder beveiligingsproblemen
Trump neemt afscheid van Washington, hints van comeback
Vice-president Harris: er begint een nieuw hoofdstuk in de Amerikaanse politiek
We zullen snel en dringend voorwaarts gaan, want we hebben veel te doen in deze winter van gevaar en mogelijkheid.
Veel te repareren.
Veel te herstellen.
Veel te genezen.
Veel te bouwen.
En veel te winnen.
Er zijn maar weinig perioden in de geschiedenis van onze natie die uitdagender of moeilijker waren dan die waarin we ons nu bevinden.
Een virus dat maar één keer in de eeuw voorkomt, sluipt stilletjes door het land.
Het heeft in één jaar evenveel levens gekost als Amerika in de hele Tweede Wereldoorlog heeft verloren.
Miljoenen banen zijn verloren gegaan.
Honderdduizenden bedrijven zijn gesloten.
Een roep om raciale rechtvaardigheid, zo'n 400 jaar in de maak, ontroert ons. De droom van gerechtigheid voor iedereen zal niet langer worden uitgesteld.
Een schreeuw om te overleven komt van de planeet zelf. Een kreet die niet wanhopiger of duidelijker kan zijn.
En nu, een toename van politiek extremisme, blanke suprematie, binnenlands terrorisme dat we het hoofd moeten bieden en dat we zullen verslaan.
Om deze uitdagingen te overwinnen - om de ziel te herstellen en de toekomst van Amerika veilig te stellen - is meer nodig dan woorden.
Het vereist de meest ongrijpbare dingen in een democratie:
Eenheid.
Eenheid.
In een andere januari in Washington, op nieuwjaarsdag 1863, ondertekende Abraham Lincoln de Emancipatieproclamatie.
Toen hij de pen op papier zette, zei de president: Als mijn naam ooit de geschiedenis ingaat, zal het voor deze daad zijn en mijn hele ziel zit erin.
Mijn hele ziel zit erin.
Vandaag, op deze januaridag, zit mijn hele ziel hierin:
Amerika samenbrengen.
Onze mensen verenigen.
En het verenigen van onze natie.
Ik vraag elke Amerikaan om zich bij mij aan te sluiten in deze zaak.
Verenigen om de gemeenschappelijke vijanden waarmee we worden geconfronteerd te bestrijden:
Woede, wrok, haat.
Extremisme, wetteloosheid, geweld.
Ziekte, werkloosheid, hopeloosheid.
Met eenheid kunnen we geweldige dingen doen. Belangrijke zaken.
We kunnen fouten rechtzetten.
We kunnen mensen aan het werk zetten in goede banen.
We kunnen onze kinderen lesgeven op veilige scholen.
We kunnen dit dodelijke virus overwinnen.
We kunnen werk belonen, de middenklasse opnieuw opbouwen en gezondheidszorg maken
veilig voor iedereen.
We kunnen raciale gerechtigheid leveren.
We kunnen van Amerika opnieuw de leidende kracht voor het goede in de wereld maken.
Ik weet dat spreken over eenheid voor sommigen als een dwaze fantasie kan klinken.
Ik weet dat de krachten die ons verdelen diep zijn en echt.
Maar ik weet ook dat ze niet nieuw zijn.
Onze geschiedenis is een constante strijd geweest tussen het Amerikaanse ideaal dat we allemaal gelijk zijn geschapen en de harde, lelijke realiteit dat racisme, nativisme, angst en demonisering ons al lang uit elkaar hebben gescheurd.
De strijd is eeuwigdurend.
Overwinning is nooit verzekerd.
Door de burgeroorlog, de grote depressie, de wereldoorlog, 9/11, door strijd, opoffering en tegenslagen, hebben onze betere engelen altijd gezegevierd.
Op elk van deze momenten kwamen er genoeg van ons samen om ons allemaal vooruit te helpen.
En dat kunnen we nu doen.
Geschiedenis, geloof en rede wijzen de weg, de weg van eenheid.
We kunnen elkaar niet als tegenstanders zien, maar als buren.
We kunnen elkaar met waardigheid en respect behandelen.
We kunnen onze krachten bundelen, het geschreeuw stoppen en de temperatuur verlagen.
Want zonder eenheid is er geen vrede, alleen bitterheid en woede.
Geen vooruitgang, alleen uitputtende verontwaardiging.
Geen natie, alleen een staat van chaos.
Dit is ons historische moment van crisis en uitdaging, en eenheid is de weg voorwaarts.
En we moeten dit moment ontmoeten als de Verenigde Staten van Amerika.
Als we dat doen, garandeer ik je, we zullen niet falen.
We hebben nooit, nooit, nooit gefaald in Amerika als we samen hebben gehandeld.
En dus laten we vandaag, op deze tijd en op deze plaats, opnieuw beginnen.
Wij allemaal.
Laten we naar elkaar luisteren.
Luister naar elkaar.
Zie elkaar.
Toon respect voor elkaar.
Politiek hoeft geen laaiend vuur te zijn dat alles op zijn pad vernietigt.
Elk meningsverschil hoeft geen reden te zijn voor totale oorlog.
En we moeten een cultuur verwerpen waarin de feiten zelf worden gemanipuleerd en zelfs gefabriceerd.
Mijn mede-Amerikanen, we moeten anders zijn dan dit.
Amerika moet beter zijn dan dit.
En ik geloof dat Amerika beter is dan dit.
Kijk maar om je heen.
Hier staan we, in de schaduw van een koepel van het Capitool die werd voltooid tijdens de burgeroorlog, toen de Unie zelf op het spel stond.
Toch hebben we doorgezet en hebben we gezegevierd.
Hier staan we uit te kijken naar de grote Mall waar Dr. King over zijn droom sprak.
Hier staan we, waar 108 jaar geleden bij een andere inauguratie duizenden demonstranten probeerden te voorkomen dat dappere vrouwen marcheerden voor het recht om te stemmen.
Vandaag markeren we de beëdiging van de eerste vrouw in de Amerikaanse geschiedenis die is gekozen voor een nationaal ambt - vice-president Kamala Harris.
Vertel me niet dat dingen niet kunnen veranderen.
Hier staan we aan de overkant van de Potomac van Arlington National Cemetery, waar helden die de laatste volledige mate van toewijding hebben gegeven rusten in eeuwige vrede.
En hier staan we dan, slechts enkele dagen nadat een losbandige menigte dacht dat ze geweld konden gebruiken om de wil van het volk het zwijgen op te leggen, het werk van onze democratie te stoppen en ons van deze heilige grond te verdrijven.
Dat is niet gebeurd.
Het zal nooit gebeuren.
Niet vandaag.
Niet morgen.
Nooit.
Aan al degenen die onze campagne hebben gesteund, ben ik nederig door het vertrouwen dat u in ons hebt gesteld.
Tot al degenen die ons niet steunden, wil ik dit zeggen: luister naar me terwijl we verder gaan. Neem een maatstaf voor mij en mijn hart.
En als je het er nog steeds niet mee eens bent, so be it.
Dat is democratie. Dat is Amerika. Het recht om vreedzaam van mening te verschillen, binnen de vangrails van onze republiek, is misschien wel de grootste kracht van onze natie.
Maar hoor me duidelijk: onenigheid mag niet leiden tot verdeeldheid.
En ik beloof je dit: ik zal een president zijn voor alle Amerikanen.
Ik zal net zo hard vechten voor degenen die me niet steunden als voor degenen die dat wel deden.
Vele eeuwen geleden schreef Sint-Augustinus, een heilige van mijn kerk, dat een volk een menigte was, bepaald door de gemeenschappelijke voorwerpen van hun liefde.
Wat zijn de gemeenschappelijke objecten waar we van houden die ons definiëren als Amerikanen?
Ik denk dat ik het weet.
Mogelijkheid.
Veiligheid.
Vrijheid.
Waardigheid.
Respect.
Eer.
En ja, de waarheid.
De afgelopen weken en maanden hebben ons een pijnlijke les geleerd.
Er is waarheid en er zijn leugens.
Leugens verteld voor macht en voor winst.
En ieder van ons heeft de plicht en verantwoordelijkheid, als burgers, als Amerikanen, en vooral als leiders – leiders die hebben beloofd onze grondwet te eren en onze natie te beschermen – om de waarheid te verdedigen en de leugens te verslaan.
Ik begrijp dat veel Amerikanen met enige angst en schroom naar de toekomst kijken.
Ik begrijp dat ze zich zorgen maken over hun baan, over het zorgen voor hun gezin, over wat daarna komt.
Ik snap het.
Maar het antwoord is niet om naar binnen te keren, je terug te trekken in concurrerende facties, degenen te wantrouwen die er niet uitzien zoals jij, of aanbidden zoals jij doet, of hun nieuws niet uit dezelfde bronnen halen als jij.
We moeten een einde maken aan deze meedogenloze oorlog die rood tegen blauw plaatst, landelijk versus stedelijk, conservatief versus liberaal.
We kunnen dit doen als we onze ziel openen in plaats van ons hart te verharden.
Als we een beetje tolerantie en nederigheid tonen.
Als we bereid zijn om even in de schoenen van de ander te staan.
Want hier is het ding over het leven: er valt niet te verantwoorden wat het lot je zal brengen.
Er zijn dagen dat we een handje nodig hebben.
Er zijn andere dagen dat we worden opgeroepen om er een uit te lenen.
Zo moeten we met elkaar zijn.
En als we zo zijn, zal ons land sterker, welvarender en beter klaar zijn voor de toekomst.
Mijn mede-Amerikanen, in het werk dat voor ons ligt, zullen we elkaar nodig hebben.
We zullen al onze kracht nodig hebben om deze donkere winter door te komen.
We gaan misschien wel de zwaarste en dodelijkste periode van het virus in.
We moeten de politiek opzij zetten en deze pandemie eindelijk als één natie het hoofd bieden.
Ik beloof je dit: zoals de Bijbel zegt: wenen kan een nacht duren, maar vreugde komt in de ochtend.
Samen komen we hier doorheen
De wereld kijkt vandaag mee.
Dus hier is mijn boodschap aan degenen buiten onze grenzen: Amerika is getest en we zijn er sterker uitgekomen.
We zullen onze allianties herstellen en opnieuw met de wereld in contact treden.
Niet om de uitdagingen van gisteren aan te gaan, maar die van vandaag en morgen.
We zullen niet alleen leiden door het voorbeeld van onze macht, maar door de kracht van ons voorbeeld.
We zullen een sterke en vertrouwde partner zijn voor vrede, vooruitgang en veiligheid.
We hebben zoveel meegemaakt in dit land.
En in mijn eerste daad als president zou ik u willen vragen om samen met mij een moment van stil gebed mee te maken om al diegenen te gedenken die we het afgelopen jaar door de pandemie hebben verloren.
Aan die 400.000 mede-Amerikanen - moeders en vaders, echtgenoten en echtgenotes, zonen en dochters, vrienden, buren en collega's.
We zullen hen eren door het volk en de natie te worden waarvan we weten dat we het kunnen en zouden moeten zijn.
Laten we een stil gebed uitspreken voor degenen die het leven lieten, voor degenen die ze achterlieten en voor ons land.
Amen.
Dit is een tijd van testen.
We worden geconfronteerd met een aanval op de democratie en op de waarheid.
Een razend virus.
Groeiende ongelijkheid.
De angel van systemisch racisme.
Een klimaat in crisis.
De rol van Amerika in de wereld.
Elk van deze zou voldoende zijn om ons op diepgaande manieren uit te dagen.
Maar het feit is dat we ze allemaal tegelijk onder ogen zien en deze natie met de zwaarste verantwoordelijkheden confronteren.
Nu moeten we opstappen.
Wij allemaal.
Het is een tijd van vrijmoedigheid, want er is zoveel te doen.
En dit is zeker.
We zullen worden beoordeeld, jij en ik, voor hoe we de oplopende crises van onze tijd oplossen.
Zullen we de gelegenheid aangrijpen?
Zullen we dit zeldzame en moeilijke uur onder de knie krijgen?
Zullen we onze verplichtingen nakomen en een nieuwe en betere wereld doorgeven aan onze kinderen?
Ik geloof dat we moeten en ik geloof dat we dat zullen doen.
En als we dat doen, zullen we het volgende hoofdstuk in het Amerikaanse verhaal schrijven.
Het is een verhaal dat misschien klinkt als een lied dat veel voor me betekent.
Het heet American Anthem en er is één couplet dat me opvalt:
Het werk en gebeden
eeuwen hebben ons tot op de dag van vandaag gebracht
Wat zal onze erfenis zijn?
Wat zullen onze kinderen zeggen?...
Laat het me weten in mijn hart
Als mijn dagen voorbij zijn
Amerika
Amerika
Ik heb mijn best voor je gedaan.
Laten we ons eigen werk en gebeden toevoegen aan het zich ontvouwende verhaal van onze natie.
Als we dit doen, wanneer onze dagen voorbij zijn, zullen onze kinderen en de kinderen van onze kinderen van ons zeggen dat ze hun best hebben gedaan.
Ze deden hun plicht.
Ze hebben een gebroken land genezen.
Mijn mede-Amerikanen, ik sluit vandaag af waar ik begon, met een heilige eed.
Voor God en u allen geef ik u mijn woord.
Ik zal altijd gelijk met je zijn.
Ik zal de Grondwet verdedigen.
Ik zal onze democratie verdedigen.
Ik zal Amerika verdedigen.
Ik zal alles geven in uw dienst, niet denkend aan macht, maar aan mogelijkheden.
Niet van persoonlijk belang, maar van algemeen belang.
En samen zullen we een Amerikaans verhaal schrijven van hoop, niet van angst.
Van eenheid, niet van verdeeldheid.
Van licht, niet van duisternis.
Een Amerikaans verhaal over fatsoen en waardigheid.
Van liefde en van genezing.
Van grootsheid en van goedheid.
Moge dit het verhaal zijn dat ons leidt.
Het verhaal dat ons inspireert.
Het verhaal dat nog eeuwen vertelt dat we de roep van de geschiedenis hebben beantwoord.
We ontmoetten het moment.
Die democratie en hoop, waarheid en gerechtigheid stierven niet onder onze wacht, maar bloeiden op.
Dat ons Amerika de vrijheid in eigen land veiligstelde en opnieuw als een baken voor de wereld stond.
Dat zijn we onze voorouders, elkaar en toekomstige generaties verschuldigd.
Dus richten we ons doelbewust en vastberaden op de taken van onze tijd.
Gesteund door geloof.
Gedreven door overtuiging.
En toegewijd aan elkaar en aan dit land waar we met heel ons hart van houden.
Moge God Amerika zegenen en moge God onze troepen beschermen.
Dank je, Amerika.
###
Хуваах: