'Mid90s': Jonah Hill maakt een geweldige flashback uit de jaren 90
Jonah Hill's Mid90s is een zeer tijdspecifiek periodestuk over een bepaalde subgroep van tienercultuur - maar zoals veel succesvolle coming-of-age-verhalen, bruist het van bijna universele waarheden en ervaringen.
Wie kan zich niet vinden in de sociaal onhandige 13-jarige die zo ongeveer alles zal doen om geaccepteerd te worden in de coole groep? Of de ouder die er alles aan doet om verbonden te blijven met de kleine jongens die zijn veranderd in norse tieners? Of het moment waarop je je realiseerde dat sommige van de iets oudere kinderen die je ooit aanbad, verdwaald en verward zijn en recht op een doodlopende weg afstevenen?
Mid90s speelt zich af in de zomer van 1996 en wordt vooral verteld door de ogen van Stevie (Sunny Suljic), een introverte jongen die er nog jonger uitziet dan zijn 13 jaar. (Schrijver/regisseur Hill was 13 in 1996.)
Stevie kijkt op naar zijn grote broer Ian (Lucas Hedges in alweer een prima optreden), ook al wisselt Ian af tussen het negeren van Stevie en het uit zijn hoofd slaan. (Op Ians 18e verjaardag overhandigt Stevie Ian een met de hand ingepakte mixtape met zorgvuldig geselecteerde liedjes. Ian negeert het geschenk praktisch. Stevie is nog te jong om te beseffen hoe triest en eenzaam Ians leven is.)
Katherine Waterston (die prima werk levert) is hun alleenstaande moeder, Dabney, die vastbesloten is om het gezin bij elkaar te houden, maar vaak het gevoel heeft dat ze onder water is en de jongens meeneemt.
Geen wonder dat Stevie dolgraag deel wil uitmaken van iets ver buiten huis, iets groters, iets coolers, iets stoers - zoiets als de lokale skateboardcultuur.
MEER VAN RICHARD ROEPER
Review 'What They Had': prachtig drama uit Chicago haalt het beste uit cast van wereldklasse
Review ‘Can You Ever Forgive Me?’: Melissa McCarthy bereikt perfectie
Stevie blijft rondhangen bij een groep skateboarders totdat hij in hun gelederen wordt verwelkomd. De ragtag-band bestaat uit Ray (Na-kel Smith), een ervaren kostganger die ervan droomt pro te worden; Ray's beste vriend, liefkozend bekend als F-S- (Olan Prenatt), een beruchte damesman en binge-drinker/roker/druggie; de aspirant-filmmaker Fourth Grade (Ryder McLaughlin), zo genoemd vanwege zijn intelligentie op klasniveau, die hun avonturen op zijn videocamera vastlegt, en Ruben (Gio Galicia), de lage man op de totempaal totdat Stevie kwam.
In rap tempo probeert Stevie zijn eerste sigaret, slurpt hij zijn eerste biertje, neemt hij zijn eerste pil, rookt hij zijn eerste joint, heeft hij een (verontrustende) seksuele ontmoeting met een ouder meisje, krijgt hij ruzie en verandert hij in een totale punk - maar zo ziet hij het natuurlijk niet. Voor Stevie is dit een glorieuze, magische tijd.
Hill legt deze afleveringen vast, samen met meer dan een paar skateboardmontages, in een opzettelijk rafelige en grillige stijl die Stevie's opwinding over zijn hernieuwde koelte effectief vastlegt zonder de pure, domme, zelfdestructieve aard van deze groep te vieren. Zoals je zou verwachten, zijn de muziek en de mode- en popcultuurreferenties (en de politiek incorrecte taal) perfect voor de periode. Hill's oor voor dialoog levert een aantal verhelderende observaties op, en een aantal gemeen grappige oneliners.
Het einde voelt gefabriceerd aan, vooral wat betreft de reactie van een personage op een cruciaal incident. Maar voor het grootste deel van de rit voelt Mid90s als een nauwkeurige tijdcapsule - en een herkenbare reis, zelfs als je nog nooit in je leven op een skateboard hebt gezeten.
‘Mid jaren 90’
★ ★ ★
A24 presenteert een film geschreven en geregisseerd door Jonah Hill. Rated R (voor alomtegenwoordig taalgebruik, seksuele inhoud, drugs- en alcoholgebruik, gewelddadig gedrag/verontrustende beelden — allemaal waarbij minderjarigen betrokken zijn). Speelduur: 84 minuten. Opent vrijdag in lokale theaters.
Хуваах: