Jennifer Garner leidt de verliezers onder de sterren in HBO's 'Camping'
Na het bekijken van de eerste vier afleveringen van de achtdelige HBO-komedieserie Camping, was ik uitgeput van het veel te veel tijd doorbrengen met zoveel irritante, irritante, egocentrische en - het ergste van alles - niet bijzonder grappige mensen.
En we zijn pas halverwege de reis.
Van Michael Scott op The Office tot Carrie Bradshaw van Sex and the City tot Larry David op Curb Your Enthusiasm tot de hele cast van Seinfeld, enkele van de meest geliefde komische personages aller tijden vertoonden regelmatig vreselijk gedrag - maar zelfs toen we ineenkrompen, we lachten met hen of om hen, of met hen EN om hen. We Leuk gevonden hen.
'Camping'
1⁄2
9 tot 21.30 uur Zondag op HBO
Als je in het gezelschap van een van de hoofdpersonen op Camping zou zijn, zou je je tent zo ver mogelijk wegzetten als menselijk mogelijk is.
Aangepast van een Britse serie door Girls-makers Lena Dunham en Jenni Konner, veroordeelt Camping ons tot een lang weekend in het gezelschap van Jennifer Garners controlerende, door details geobsedeerde, constant zeurende hypochonder Kathryn, die een weekendje weg voor haar 45e verjaardag heeft georganiseerd voor haar een echtgenoot, Walt (David Tennant).
Wanneer Kathryn aankomt op de Brown Bear Lake-camping, zegt ze tegen Harry (Bridget Everett) de eigenaar: ik ben Kathryn McSorley-Jodell. Mijn man Walt Jodell en ik checken in. Feest van NEGEN. Acht volwassenen, één kind, vier nachten tegen het Groupon-tarief.
En ze houdt een dikke map met veelkleurige tabbladen vast terwijl ze het zegt. Ja, Kathryn heeft elke seconde van de reis gepland en er zal GEEN afwijking zijn van de reisroute. Plezier!
Zoals Kathryn iedereen er constant aan herinnert, heeft ze de afgelopen jaren ongelooflijk veel pijn doorgemaakt, fysiek en anderszins. Veel ervan komt voort uit een probleem met een disfunctionele bekkenbodem. Trouwens, om die reden (onder andere) heeft Kathryn Walt al twee jaar niet bij haar in de buurt laten komen en is ze diep beledigd als hij zelfs maar het onderwerp seks aansnijdt.
Om het nog erger te maken (voor ons), is ze, ondanks Kathryns egoïstische, raspende persoonlijkheid en haar constante oordeel over alle anderen, een kleine persoonlijkheid op sociale media met meer dan 10.000 Instagram-volgers. Het moeten allemaal masochisten zijn.
Als iemand durft te suggereren dat Kathryn dankbaar moet zijn voor de goede dingen in haar leven, snauwt Kathryn: Je hebt geen idee hoe het is om mij te zijn! Kijk je wel eens op mijn Instagram? ‘Dankbaarheid’ is mijn meest gebruikte hashtag.
Kathryn steekt de hel in de helikopterouder. Wanneer haar jonge zoon Orvis (Duncan Joiner), die een helm draagt, ook al kijkt hij alleen maar naar de volwassenen die flag football spelen, omver wordt gegooid, haast Kathryn hem naar het ziekenhuis, draagt hem naar de eerste hulp en schreeuwt om hulp alsof de arme jongen is ernstig gewond. Zelfs na de verzekering van de dokter dat Orvis in orde is, staat Kathryn erop de jongen uren in het ziekenhuis te houden, zodat hij een reeks onnodige tests kan ondergaan.
Dat is niet hilarisch overbezorgd. dat is, misschien moeten we het hebben over de vraag of deze vrouw onmiddellijke psychologische zorg nodig heeft.
Janicza Bravo speelt Kathryns oude vriend Nina-Joy, die na een verraad wrok koestert tegen Kathryn. Brett Gelman is Nina-Joy's partner George, die constant vecht voor Nina-Joy, ook al blijft ze hem vertellen dat ze voor zichzelf kan zorgen.
Miguel, onlangs gescheiden van Arturo Del Puerto, komt opdagen met zijn nieuwe vriendin, de vrijgevochten reiki-genezer Jandice (Juliette Lewis, die voor de 546e keer in haar carrière een zorgeloze rebel speelt). Ione Skye is Kathryns zachtaardige, nogal vage jongere zus Carleen, wiens echtgenoot Joe (Chris Sullivan) onlangs zijn derde revalidatieperiode heeft voltooid. Op reis gaat Joe's dochter Sol (Cheyenne Haynes) uit een eerder huwelijk. Kathryn is woedend over het feit dat ze Sol meebrengen, omdat haar Evite GEEN KINDEREN specificeerde! Behalve haar eigen kind natuurlijk. Dat is anders.
Prima acteurs, stuk voor stuk opgezadeld met spelende karikaturen die stuk voor stuk een of twee dun getekende verhaallijnen hebben.
Geen van de personages in Camping lijkt het minst geschikt voor kamperen of voor iedereen die geïnteresseerd is in kamperen. Ik denk dat dat het punt is; ze zijn allemaal op meer dan één manier uit hun element terwijl ze kibbelen en schertsen en ploeteren door hun emotionele bagage en lang sudderende verschillen.
Na deze vakantie hebben we allemaal vakantie nodig.
Хуваах: