Roberto Benigni speelt een interessante Geppetto in een intensere kijk op het sprookje.
De nieuwste filmische weergave van Pinocchio, van de Italiaanse regisseur Matteo Garrone, is niet gebaseerd op de vriendelijke Walt Disney-vertelling uit 1940, maar op het originele bronmateriaal. Carlo Collodi's roman The Adventures of Pinocchio uit 1883 is een veel donkerdere aangelegenheid dan de met liedjes gevulde animatieversie en Garrone's film is ook een intensere ervaring, zelfs als ook hij enkele van Collodi's randen heeft verzacht. Het resultaat is misschien niet geschikt voor alle kinderen, maar het is een vreemd, visionair en betoverend sprookje uit de oude wereld dat elke fan van de films van Guillermo del Toro of Wolfgang Petersens The NeverEnding Story een kans zou moeten geven.
Roadside Attractions presenteert een film geregisseerd door Matteo Garrone en geschreven door Garrone en Massimo Ceccherini. Beoordeeld PG-13 (voor sommige verontrustende beelden). Speelduur: 125 minuten. Nu te zien in lokale theaters.
Het is jammer, maar begrijpelijk dat de Italiaanse film in het Engels is nagesynchroniseerd vanwege de Noord-Amerikaanse bioscooprelease, waardoor het enigszins vervelend is voor volwassenen, maar uiteindelijk toegankelijker voor kinderen. Het beste wat je onder deze omstandigheden kunt doen, is proberen het gewoon te negeren, want voorlopig is dit de enige manier waarop je het in de VS kunt ervaren.
Garrone's film combineert realisme en fantasie en neemt ons mee terug naar een verarmd Toscane waar Roberto Benigni als Geppetto een jonge jongenspop uit een betoverd stuk hout beeldhouwt en hem smeekt om tot leven te komen. Hij is wanhopig op zoek naar een zoon en wordt overmand door vreugde als hij krijgt wat hij wenste. Maar Pinocchio, gespeeld door Federico Ielapi, komt er niet dankbaar uit: hij is rusteloos en ondeugend, wat deels naïef en deels ondeugend is. Het duurt niet lang voordat zijn ongehoorzaamheid hem ver van huis aantreft in het gezelschap van minder dan hartige personages op wie hij te veel vertrouwen heeft. En Pinocchio moet beginnen aan een gevaarlijke en epische odyssee om te proberen zijn weg terug naar Geppetto en veiligheid te vinden.
Deze Pinocchio is misschien wel een van de meer realistische afbeeldingen van hoe een houten pop die tot leven is gekomen eruit zou kunnen zien. Zijn uiterlijk is bijna identiek aan de originele tekeningen van Enrico Mazzanti en vertaald naar deze live-action film door een combinatie van computergraphics en make-up van Mark Coulier, de met een Oscar bekroonde visagist achter The Grand Budapest Hotel. Het is een opmerkelijke prestatie in speciale effecten.
Het productieontwerp is even opmerkelijk, van de werkplaats van Geppetto tot het prachtige huis van de blauwharige fee die over Pinocchio waakt. Hoewel de natuurlijk prachtige Italiaanse landschappen een groot deel van het werk dreigen te overschaduwen. Benigni is ook bijzonder sterk in de film, hoewel zijn schermtijd kort is en alleen aan het begin en einde.
Hoewel het de wereld niet ontbrak aan Pinokkio-aanpassingen, komen er nog veel meer. Binnenkort hebben we een Robert Zemeckis-versie met Tom Hanks op Disney+ en een Guillermo del Toro stop-motion geanimeerde versie op Netflix met Ewan McGregor, Tilda Swinton en Cate Blanchett. Voordat we echter overweldigd worden door zo'n sterrentarief en toegankelijk tarief, kunt u hier ook tijd voor vrijmaken. Het heeft de ingrediënten van een stealth-klassieker.
Хуваах: