Hanson wendt zich tot orkesten voor 'String Theory'-album
Hanson, Snaartheorie (3CG Records)
De jongens van Hanson hebben er alles aan gedaan om je verder te laten luisteren dan MMMBop. Ze hebben solide nieuwe muziek uitgebracht, live-cd's, kerstalbums - OK, veel kerstalbums - verzamelingen van grootste hits en zelfs covers van nummers van U2 en Radiohead. Nu zijn ze de stad ingegaan - ze zijn orkestraal gegaan.
Op het 23-track dubbelalbum, String Theory, herwerken Isaac, Taylor en Zac Hanson oude nummers en onuitgebrachte nummers voor een reeks strijkers, houtblazers, koperblazers en percussie. Een nieuw nummer, Siren Call, maakt gebruik van een volledig 46-koppig orkest.
Snark als het moet, maar alles wat de muziek van Hanson een nieuwe luisterbeurt geeft, is welkom. Waarom dit getalenteerde trio nooit het succes van MMMBop heeft kunnen evenaren, is een van die mysteries die onopgelost blijven in de moderne muziekbusiness.
Veel van de nummers worden gelukkig niet overweldigd door het Praagse orkest of zien hun invloed vaak wegsmelten, zoals op Where's the Love of This Time Around. Soms is het allemaal een beetje geforceerd, zoals op Something Going Round. En soms, eerlijk gezegd, is het origineel gewoon beter, zoals Yearbook.
String Theory is niet zo'n verzameling van de grootste hits. Sommige Hanson-nummers die op dergelijke eerdere compilaties zijn verschenen, zoals Get the Girl Back en Penny & Me, zijn niet uitgekozen om door een orkest te worden gevolgd. Nieuwe of niet-uitgebrachte nummers zijn onder meer Reaching for the Sky, Battle Cry, Breaktown en het echt leuke No Rest for the Weary.
Maar je wilt toch echt weten wat er met MMMBop is gebeurd? De nieuwe versie is langzamer, complexer en toch leuk en pakkend, ook al heeft het een weelderigheid gekregen die zelden wordt geboden op andere popsongs. We hopen dat u luistert. Misschien eens overwegen om een tijdje te blijven?
MARK KENNEDY, AP Entertainment-schrijver
Хуваах: