Zinloze personages, verhaallijn zinkt 'Marfa Girl'
In 1995 wakkerde Larry Clark het nationale gesprek met Kids aan, een openhartige en verontrustende blik op seksueel onverantwoordelijke, drugsmisbruikende, soms gewelddadige tieners in New York City. Het was geen geweldige film, maar het was een memorabel en provocerend stuk werk.
Twintig jaar later is Clark nog steeds in een verontrustende mate gefascineerd door promiscue jonge mensen, dit keer in het kleine grensstadje Marfa, Texas.
Wat hij verzuimde te doen, was een verhaal te geven dat bij alle naaktheid en geweld en de meanderende, meestal saaie dialogen past.
Marfa Girl werd gefilmd in 2012, maar bereikt nu pas de bioscoop, en zoals we hebben gezien met de recente Serena en zoveel andere vertraagde releases, dat is bijna nooit een goede zaak.
Dit is een goed gefotografeerde film met een aantal grimmige en verbluffende beelden van een fascinerende stad. Marfa, gelegen in West-Texas, heeft volgens de telling van 2010 slechts 1.981 inwoners, maar het is een soort toeristische bestemming en een baken voor jonge kunststudenten geworden nadat de overleden minimalist Donald Judd twee stichtingen had opgericht om de creatieve kunsten te ondersteunen.
Drake Burnette speelt zo'n artiest, die in de film nooit een naam krijgt en in de aftiteling Marfa Girl wordt genoemd. Ze is een lenig, pretentieus en seksueel vraatzuchtig meisje dat bijna elke man bedt die ze tegenkomt en de rest van haar tijd besteedt aan het lesgeven aan grenspolitieagenten over rassenrelaties of het geven van seksueel advies aan de enige man in haar leven met wie ze NIET naar bed gaat: 16- jarige Adam (Adam Mediano).
Hoewel Marfa Girl Adam vertelt dat ze over een jaar met hem naar bed zal gaan, als hij eenmaal een bepaalde seksuele techniek onder de knie heeft. Dus dat heeft hij om naar uit te kijken.
Adam heeft een lieve en loyale (zij het tergend saaie) vriendin genaamd Inez (Mercedes Maxwell), en hij vertelt Marfa Girl dat hij nooit zou herstellen als hij erachter zou komen dat Inez hem bedroog - maar dat weerhoudt Adam er niet van om met een jonge moeder (Indigo Rael) wiens man in de gevangenis zit.
De talrijke seksscènes zijn zo oninteressant en verstoken van creativiteit of plotontwikkeling, dat zelfs de acteurs die deelnemen aan genoemde ontmoetingen verveeld lijken. Omwegen in het leven van een zwangere lerares die Adam letterlijk een pak slaag geeft met een peddel om in slaap te vallen in de klas en sommige vrouwen die staan te praten over de dood van hun honden zijn raar omwille van de gekheid. (Het helpt niet dat de cast gevuld is met niet-professionele acteurs, die overkomen als … niet professioneel.)
Dan is er het verhaal van de gemene, racistische, psychopathische grenspatrouille-agent Tom (Jeremy St. James), die speelt als een heel andere film. Vanaf het moment dat Tom een enorm ongepaste opmerking maakt aan een tienerserveerster tot de huiveringwekkende ontmoetingen die hij heeft met Adam en Adams moeder laat in de film, is het duidelijk dat deze man moet worden opgesloten voordat er iets gewelddadigs en verschrikkelijks gebeurt. Hoe verontrustend dit materiaal ook is, er is tenminste een soort verhaal en een sterke uitvoering van St. James.
In feite is het de enige legitieme uitvoering in de film. Drake Burnette doet waardeloos werk als het titelpersonage. Adam Mediano is op zijn best OK als het 16-jarige object van zoveel vrouwelijke aandacht. Van de verschillende ondersteunende personages die in en uit de lens van Clark dwalen, valt er geen op. Ze zijn niet de slechtste acteurs ooit; ze doen gewoon niet veel met personages die niet veel te bieden hebben.
‘MARFA MEISJE’
[s3r ster=2/4]
Breaking Glass Pictures presenteert een film geschreven en geregisseerd door Larry Clark. Speelduur: 106 minuten. Geen MPAA-classificatie. Opent vrijdag in Facets Cinematheque.
WAARSCHUWING: onderstaande trailer bevat expliciete taal, thema's voor volwassenen
Хуваах: