Metallica levert show op Super Bowl-niveau op Soldier Field
Op een bepaald moment in Metallica's uitverkochte show op Soldier Field zondagavond, wendde zanger James Hetfield zich tot een 8-jarige jongen die bovenop zijn vaders schouders zat en vroeg hem duidelijk: wat wil de volgende generatie horen? ... Wil je het zwaar? voordat de jongen (en het publiek) met applaus brulde en de band zich een weg baande naar '91 Sad But True.
De show, Metallica's allereerste op Soldier Field (en de eerste headliner in Chicago sinds 2009), ging zowel over het doorgeven van de fakkel aan een nieuwe bewaker als over het goede voorbeeld geven en bewijzen dat ze nog steeds een plaats in de maalstroom hebben. van modern metaal.
De setlist van vanavond uit Chicago #Metallica #WorldWired #MetInChicago pic.twitter.com/CeYCY0UW6v
- Metallica (@Metallica) 19 juni 2017
Hoewel de band eruitzag als een miniatuurdiorama op het Goliath-podium, vergrootten vijf wolkenkrabberhoge schermen de beelden van Hetfield, gitarist Kirk Hammett, drummer Lars Ulrich en bassist Robert Trujillo, waardoor ze twee uur lang groter leken dan het leven. De symboliek ging door met 24-uurs vuurwerk, full-score vuurwerk, filmische beelden en een Tetris-podium met meerdere hellingen en glorieplatforms die stadionshows weer betekenis gaven. Deze avond was Metallica's Super Bowl-optreden waar fans al jaren om vragen (en het Grammy-optreden dat ze in februari hadden moeten hebben).
Voor degenen die Metallica's nieuwste album Hardwired to Self Destruct zo goed hebben vergeleken als hun hoogtijdagen in de jaren 80, ze hebben gelijk. De band speelde bijna elk nummer van schijf één (zoals Atlas, Rise! en Now That We're Dead, gevolgd door een geïmproviseerde drumcirkel) met naadloze overgangen naar het geldopnamemateriaal zoals For Whom the Bell Tolls en Wherever I Mei zwerven.
Galerij Voor een band die de afgelopen drie decennia in grote arena's speelt, heeft Metallica ook uitstekend werk verricht door de grootsheid van de show te temperen met zeldzame intimiteit. Op een bepaald moment in de set migreerden ze naar een van de kleinere uitgebreide platforms, alle vier de muzikanten op het podium. Dit is zoals de Metallica-garage lang geleden, grapte Hetfield terwijl ze in Seek and Destroy scheurden terwijl oude showbills van hun allereerste Chicago-optreden in Metro in 1983 de schermen vulden.
Een van de meer aangrijpende momenten was Trujillo's bassolo op Anesthesia terwijl beelden van wijlen Cliff Burton (een origineel lid dat in 1986 overleed) achter hem speelden. Het maakt ons niet uit welke kleur je hebt, welke religie je volgt of op wie je hebt gestemd, zei Hetfield op een gegeven moment in een moment van eenheid. Vanavond zijn we hier om onze overeenkomsten te vieren. Wij zijn de Metallica-familie.
De opening was de hardrockact Avenged Sevenfold, die het publiek verzamelde met radiohits Hail to the King en Nightmare, evenals de lokale act Local H, die een nationale radiowedstrijd won waardoor ze op bepaalde data ondersteuning konden bieden. Met halsbrekende nummers als High-Fiving MF en Fritz's Corner wisten ze de vroege nieuwkomers voor zich te winnen met hun furie van twee man die het veld vulde. Frontman Scott Lucas bracht ook Aly Jados van de lokale band Blood People naar voren in een vertoon van showmanschap - de groep was ook al vroeg in de wedstrijd. Andere verrassingen waren een optreden van The Misfits Jerry Only, die radiopersoonlijkheid Mancow hielp bij het introduceren van de DJ van de avond, Beastie Boys' Mix Master Mike.
Selena Fragassi is een lokale freelance schrijver.
Metallica-setlijst:
Vast bedraad
Atlas, sta op!
Voor wie de klok luidt
Brandstof
Die niet vergeven zijn
Nu dat we dood zijn
Moth Into Flame
Waar ik ook mag rondzwerven
Halo On Fire
Ik, Verdwijn (Kirk Hammett solo)
Anesthesie (Tanden trekken) (Robert Trujillo solo)
De vier ruiters
Triest maar waar
Een
Poppenspeler
Naar zwart vervagen
Zoek
(Nog)
Accu
Niets anders doet ertoe
Enter Sandman
Хуваах: