Na al zijn dienstjaren heeft Gary Pressy, 61, besloten zijn laatste buiging te maken en na dit seizoen met pensioen te gaan.
De afgelopen 33 jaar was Gary Pressy een vaste waarde bij Wrigley Field terwijl zijn vingers dansten over de toetsen van het orgel van de marge. Hij was daar voor de eerste nachtwedstrijd van de Cubs in 1988, en hij was aanwezig voor Game 6 van de National League Championship Series in 2016, toen de Cubs hun eerste World Series-ligplaats bemachtigden sinds 1945.
Maar na al zijn dienstjaren heeft Pressy, 61, besloten zijn laatste buiging te maken en na dit seizoen met pensioen te gaan.
Werken als organist bij de Friendly Confines is een droom die uitkomt voor Pressy omdat het een combinatie is van zijn twee liefdes: The Cubs en muziek.
Pressy groeide op in de wijk Ashburn en was geobsedeerd door de Cubs. Een van zijn favoriete teams is in feite de 1969 Cubs, hoewel hij niet graag denkt aan de laatste twee maanden van dat seizoen.
Pressy begon orgel te spelen op een ijsbaan in Crestwood, Illinois. Hij kreeg zijn doorbraak toen de toenmalige White Sox-organist Nancy Faust hem inschakelde voor optredens bij Bulls-, Loyola- en DePaul-spellen.
Uiteindelijk bracht voormalig Cubs-directeur John McDonough - die Pressy kende van de Chicago String - de organist naar de Cubs. Hij speelde drie wedstrijden in 1986 voordat hij het volgende seizoen fulltime werd aangenomen. Als alles volgens plan verloopt, is zondag de 2.687e wedstrijd op rij voor Pressy.
Voor wat zijn laatste wedstrijd zou kunnen zijn achter de toetsen op Wrigley Field op zondag, sloot Pressy zich aan bij de Sun-Times voor de chatroom van deze week en reflecteerde hij op meer dan drie decennia aan Cubs-herinneringen.
Je hebt gepresteerd in bijna 2.700 Cubs-spellen. Heb je een favoriet?
Garry Pressy: De enige game die ik zou kunnen zeggen, en ik denk dat het vrij eenvoudig is, was Game 6 van de NLCS in 2016 toen we toevallig een plek veroverden voor de World Series en we de Dodgers versloegen. ... Ik zei: 'Eindelijk, na zoveel close calls zoals in '03, waren we zo close, we kwamen eindelijk bij de World Series.'
Wat is je favoriete nummer dat je speelt?
huisarts: Ik hou van de Cubs-hit 'Hey Hey Holy Mackerel' uit 1969. Ik hou nog steeds van dat nummer. Dat is het team waarmee ik ben opgegroeid toen ik een kind was en naar elke Cubs-wedstrijd op tv keek met Jack Brickhouse en de club uit '69 vier en een halve goede maand honkbal had en we zullen het niet hebben over de andere helft.
Neemt u verzoeken aan?
huisarts: Oh ja. Vaak brengen de bodes een briefje naar voren. 'Kun je dit lied voor me brengen?' En wat dan ook, en ik probeer te gehoorzamen. Als ik het weet, speel ik het.
Vreemde verzoeken?
huisarts: Nou, ze houden van 'My Kind of Town' of 'Sweet Home Chicago'. Niets echt ongewoons.
Heb je ooit een scheidsrechter of tegenstander beschimpt?
huisarts: Er was één scheidsrechter, Bruce Froemming, die op een dag belde en ik zei: 'Uh-oh. Wat heb ik verkeerd gedaan?' En hij zegt: 'Ik hou van je muziek. Mijn ouders vieren hun 60-jarig jubileum en ze staan achter de thuisplaat. Kun je 'Let Me Call You Sweetheart?' spelen terwijl ik ze bloemen geef?' En ik zei: 'Ja, dat kan ik.'
Maar nee, ik zal nooit [spelen] zoals 'Three Blind Mice'. Ik doe die rotzooi niet. Dat is best dom.
Wie heeft de beste vertolking van 'Take Me Out to the Ballgame?' En wie heeft de slechtste?
huisarts: Absoluut Vin Scully, de zender van de Dodgers in 1998. Hij zong het stuk in april en... ik zei dat hij een Ierse tenor moet zijn geweest - wat een geweldig werk deed hij.
Nu moeten we de plaat omdraaien, hè? Nou, [lacht] Ozzy Osbourne was behoorlijk... anders. Laat ik het zo stellen. Ik zal je wat vertellen, hij had de noten correct, maar ik weet niet wat hij in godsnaam zong. Misschien heeft hij het achterstevoren gezongen.
Wat is een van je favoriete herinneringen aan het werk bij Wrigley Field, los van games?
huisarts: Ik had het genoegen in 1988 op de vrijdag voordat het seizoen eindigde om 'Hail to the Chief' te spelen toen president [Ronald] Reagan een eerste worp gooide. Ik had nooit gedacht dat ik dat in een stadion zou horen.
Je was hier voor de eerste avondwedstrijd op Wrigley Field in 1988, toch?
huisarts: Ja ik was. We hadden een regenvertraging, dus geniaal speelde ik 'Rainy Days and Mondays Always Get Me Down' omdat het op een maandag was. Dus ik deed het eerste nachtspel. ... Het regende. En toen was ik hier voor de Mets, de officiële avondwedstrijd.
Welke invloed hebben nachtspelen op jou gehad?
huisarts: Bij iedereen was het even wennen. Maar ik zou zeggen dat het na twee games was als: 'Ok, hebben we een nachtspel vanavond? Laten we het doen.' Geen probleem.
Wrigley Field is zo traditioneel en ik dank God dat ik in een stadion ben met orgelmuziek en in een stadion dat zo traditioneel is. Ik had geen betere locatie kunnen uitkiezen om mijn talenten te laten zien.
Wie is je favoriete Cubs-speler?
huisarts: Ik zal je mijn top drie vertellen. Ryne Sandberg, Mark Grace - ik zou echt door kunnen gaan - Jody Davis. En ik bedoel al deze jongens. Ik zal je vertellen dat een geweldige kerel die ik hier in de perskamer ontmoette, Ben Zobrist was. Zou een van de aardigste personen kunnen zijn. Hij vroeg of hij een selfie met mij mocht maken. Wauw. ... Dus Ben is een super, superpersoon en een superspeler en dus staat hij in de top 3, 4 aller tijden.
Wat is het laatste dat je wilt doen als organist van Wrigley Field?
huisarts: Weet je wat echt een afknapper zou zijn? En ik heb dit een keer gedaan en ik zou het graag nog een keer doen, door in Grant Park te zijn op een podium voor miljoenen en op het orgel te spelen voor de parade als de kampioenen weer binnenkomen. Dat is wat ik wil, want ik wil weer ‘We are the Champions’ spelen.
Wat is het volgende?
huisarts: Ik ga veel quality time met mijn gezin doorbrengen. Mijn moeder, [Virginia], is 95 jaar oud. Ze gooide een eerste worp in 2016 en ze vertelde Justin Grimm, die de bal ving, dat de Cubs met de hulp van God de World Series gaan winnen. Dat deden ze, en dus gooi ik nu de eerste worp op zondag en ik kan er maar beter voor zorgen dat het net zo goed is als die van mama.
Хуваах: