'Hobbs & Shaw' geeft de erg coole Dwayne Johnson en Jason Statham niets cools te doen
Laatste inzending in de serie 'Fast & Furious' duurt te lang, mist nieuwe ideeën
In geval van een slechte film-noodgeval, breek glas.
Gedurende de meer dan twee uur durende looptijd van de pijnlijk lange, buitengewoon vervelende, consequent fantasieloze en nogal dope Hobbs & Shaw, telde ik zo'n 13 gevallen waarin mensen en/of voertuigen door ruiten crashten.
Ooh, kijk naar al die kleine scherven van gebroken nepglas die door de lucht vliegen terwijl onze antihelden hun gang gaan. Het is zoooo... filmisch.
Universal Pictures presenteert een film geregisseerd door David Leitch en geschreven door Chris Morgan en Drew Pearce. Beoordeeld PG-13 (voor langdurige reeksen van actie en geweld, suggestief materiaal en wat sterke taal). Speelduur: 136 minuten. Opent donderdag in lokale theaters.
Op een manier van lege calorieën.
Deze luide, luie en logge actie is een vervolg/spin-off van de Fast and Furious-franchise en herenigt de Hulk-achtige Amerikaanse advocaat Hobbs (Dwayne Johnson) met de outlaw-eenling Shaw (Jason Statham).
Deze twee houden ECHT niet van elkaar, vooral omdat een groot deel van de film op die wiebelige en oude basis is gebouwd.
Gedwongen door hun respectievelijke bazen om samen te werken om de wereld te redden van een terroristische dreiging gerecycleerd uit een aantal andere films (daarover later meer), kibbelen Hobbs en Shaw voortdurend, bedreigen ze elkaar en maken ze grappen over de afmetingen van hun respectievelijke, eh, ego's.
Klopt. Er is een overvloed aan rommelgrappen en testikelgerelateerde humor in Hobbs & Shaw.
Om nog maar te zwijgen van de leads die om de beurt blaffen. Niemand vertelt me wat ik moet doen! naar elkaar, net voordat ze zoiets stoms en roekeloos zouden doen dat het de helft van de personages in het Marvel-universum zou doden.
Op de Fast and Furious-tijdlijn vindt Hobbs & Shaw plaats ongeveer twee jaar nadat deze twee Vin Diesel's Dominic Toretto en zijn bemanning hielpen de kwaadaardige cyberterrorist Cypher neer te halen.
Alleenstaande vader Hobbs werkt nog steeds voor de diplomatieke geheime dienst, terwijl Shaw grommend en broedend een weg baant over de vijver in Londen – op bezoek bij zijn moeder (Helen Mirren), die in de gevangenis zit maar blijkbaar haar sieraden mag blijven dragen en haar haar gedaan, en nog steeds vervreemd van zijn zus Hattie (Vanessa Kirby), een MI6-agent met genoeg man-tegen-man gevechtsvaardigheden om op zijn minst een paar stuntdubbels betaald werk te houden.
Hattie heeft op een bepaalde manier bezit gekregen van een dodelijk virus dat in verkeerde handen zou kunnen leiden tot massale slachtoffers over de hele planeet. (Goh, wat origineel.)
Dit maakt Hattie het doelwit van ene Brixton Lore (Idris Elba), een voormalige MI6-agent die schurkenstaat is geworden en gek is geworden. (Ik vraag me af of er een Facebook-groep is voor alle MI6 en andere geheime agenten die schurkenstaten zijn geworden. Op die manier kunnen ze contact houden!)
En begrijp dit: nadat Shaw Lore zo'n 13 jaar geleden vermoordde door twee kogels in zijn borst en één in zijn hersenen te schieten, is Lore omgebouwd tot een half-mens, half-robot moordmachine.
Eigenlijk is hij Robo-crimineel.
Of zoals Lore zichzelf noemt, Black Superman. We krijgen een paar van die zwarte Superman-referenties, misschien als een knipoog naar geruchten over Idris Elba die ooit de Man of Steel zou spelen. We krijgen ook meerdere verwijzingen naar Game of Thrones, denk ik om de kennis van de popcultuur van deze personages te demonstreren.
Lore werkt voor een van die kwaadaardige technologiebedrijven met een hightech, Google-waardig hoofdkantoor met glazen wanden, met honderden werknemers die ofwel (a) wetenschapper/onderzoeker zijn of (b) handlangers die voor de film zullen worden vermoord is voorbij.
Zoals Lore het uitlegt, wil het bedrijf de dodelijke agent gebruiken om de zwakkere mensen op de planeet uit te roeien om een betere wereld te creëren. Als hij dat virus onder controle heeft, is het alsof hij met zijn vingers kan knippen en zal de helft van de bevolking verdwijnen!
Iemand mijn Thanos gezien?
Wanneer Lore erop wordt gewezen dat dit genocide zou zijn, vuurt Lore terug door te zeggen:
Genocide, schmenocide.
Geen grapje. Dat is eigenlijk wat hij zegt: Genocide schmenocide.
Dit is het soort zwak schrift dat menig scène accentueert. Eén personage krijgt zelfs een alias dat, wanneer het snel wordt uitgesproken, verandert in een grapje met een kleine penis. We bevinden ons in grappengebied, mensen.
Hobbs & Shaw heeft afzonderlijke, semi-verrassende gastcameo's van een paar sympathieke, erg grappige acteurs die hulpeloos zijn tegen het gewicht van de verpletterend slechte regels die ze moeten leveren. Andere geweldige acteurs, waaronder Eiza Gonzalez en Cliff Curtis, worden opgezadeld met even onmemorabele, borderline cartoonachtige delen.
Je kunt bijna de groene schermen achter de acteurs zien tijdens sommige van de meer bizarre achtervolgingsscènes, die overkomen als tweederangs imitaties van de actiescènes uit de Mission: Impossible-films. En er is zoveel snel knippen tijdens de vele, vele hand-tot-hand gevechtsscènes, het dramatische en/of komische effect wordt vaak afgezwakt. (Zelfs één gemakkelijke uitbetaling, waarbij een schijnbaar onoverwinnelijke vijand na één klap neergaat, is verpest in de montage.)
We verwachten niet veel acteerwerk in deze films, maar zelfs voor een Fast and Furious-inzending krijgen de twee enorm coole hoofdrolspelers zo weinig te doen dat ze op de set hadden kunnen verschijnen zonder ooit het script te hebben gelezen en prima omgaan met hun respectieve onderdelen.
De kartonnen standees van deze jongens in bioscopen over de hele wereld zullen net zo veel diepgang hebben.
Хуваах: