Robert Conrad, speelde in 'The Wild, Wild West', sterft op 84-jarige leeftijd
Een familiewoordvoerder zei dat de acteur zaterdagochtend in Malibu, Californië stierf aan hartfalen.
LOS ANGELES – Robert Conrad, de ruige, controversiële acteur die speelde in de immens populaire televisieseries Hawaiian Eye uit de jaren 60 en The Wild, Wild West, is overleden. Hij was 84.
Familiewoordvoerder Jeff Ballard zei dat Conrad zaterdagochtend in Malibu, Californië, stierf aan hartfalen.
Met zijn knappe uiterlijk, staalblauwe ogen en sterke lichaamsbouw was Conrad een opkomende jonge acteur aan het eind van de jaren vijftig en werd hij gekozen voor de hoofdrol in Hawaiian Eye. Conrad speelde Tom Lopaka, een gedurfde privédetective wiens partner Tracy Steele was, gespeeld door Anthony Eisley. Ze opereerden vanuit een chique kantoor met uitzicht op het zwembad van een populair hotel in Waikiki.
De twee privé-detectives wisselden elkaar af op eenvoudige onderzoeken met hulp van de kleurrijke personages van het eiland, waaronder een zanger genaamd Cricket Blake (Connie Stevens) en een ukelele-tokkelende taxichauffeur genaamd Kazuo (Poncie Ponce).
Hij werd een nachtelijke ster nadat de tv-serie in 1959 debuteerde.
Na vijf seizoenen met de show, ging Conrad verder met het omarmen van de televisie-rage van die tijd, periode-westerns, maar met een beslist andere draai.
Maar hij was vooral bekend door zijn hoofdrol in de populaire televisieserie The Wild Wild West, van 1965-1969, met in de hoofdrol de joviale en stoere Secret Service-agent James West, naast co-ster Ross Martin. Conrad voerde al zijn eigen stunts uit in de serie, nadat hij zich jaren eerder had gevestigd als een bonafide stuntman. Van 1976-1978 speelde hij als echte Tweede Wereldoorlog gevechtspiloot Pappy Boyington in Black Sheep Squadron, een rol die hem een People's Choice Award en een Golden Globe-nominatie opleverde.
Conrad had een reputatie als een harde klant en werd meer dan een half dozijn keer aangeklaagd als gevolg van vuistgevechten. Hij speelde zichzelf in een aflevering uit 1999 van de tv-serie Just Shoot Me en beschimpte zijn dreigende, stoere persoonlijkheid. Hij was ook te zien in commercials uit de jaren 70 voor Eveready Batteries, met een batterij op zijn schouder, een dreigende blik en een populaire slogan, ik daag je uit om dit af te wijzen.
Conrad werd op 1 maart 1935 in Chicago geboren als Konrad Robert Falkowski. Zijn overgrootvader was geëmigreerd uit Duitsland en zijn grootvader richtte verschillende vleeswinkels op in Chicago, Hartman's genaamd. Zijn vader, een ijzerbewerker, was 15 jaar oud toen Conrad werd geboren; zijn moeder was 14.
Conrad verhuisde van de ene school naar de andere en op 15-jarige leeftijd verliet hij het huis van zijn ouders voor een plek die alleen bekend was bij zijn vriendin en zijn overgrootmoeder, die hem soms te eten gaven.
Conrads eerste baan, een voetballer op school, was het laden van vrachtwagens. Toen hij 18 was, werd hij ingehuurd om melkwagens te besturen.
In een interview met de Sun-Times uit 1986 sprak Conrad over zijn opvoeding, inclusief tienerjaren die gekenmerkt werden door frequente gevechten en spijbelen: ik ben in feite een arbeider uit de lagere middenklasse.
Ik woonde op 6105 S. Bishop en 62nd Street was mijn ontmoetingsplaats. Het was een moeilijke buurt, dus ik moest een stoere jongen zijn, zei Conrad in een interview in 2006 met de Sun-Times. Mijn grootvader werkte op de veestapel en ik werkte bij Consolidated Railways, de middernachtploeg, tot 8.30 uur 's ochtends. Het gezin had geld nodig, dus ik had twee banen. We zouden werken, we zouden naar de taverne gaan en onze cheques verzilveren en een ronde kopen. Het was zo. De buurt zit in mijn ziel. Dus die opvoeding maakt je stoer omdat je dat moest zijn.
Ondanks zijn moeilijke jeugd zou Conrad naar de Northwestern University gaan, met als hoofdvak theaterkunsten.
Conrad wisselde zijn lange, succesvolle tv-carrière af met tal van rollen in films. Na een paar kleine rollen verhief zijn tv-faam hem tot sterrendom, te beginnen in 1966 met Young Dillinger, waarin hij Pretty Boy Floyd speelde. Andere films waren Murph the Surf, The Bandits (die hij ook regisseerde), The Lady in Red (dit keer als John Dillinger) en Wrong Is Right.
Tegelijkertijd vond hij voldoende tijd voor ruzie.
Conrad had in heel Hollywood een reputatie als een harde klant en werd meer dan een half dozijn keer aangeklaagd als gevolg van vuistgevechten.
Ik ben slechts ongeveer 5 voet 8 en weeg slechts 165 pond vanaf vanmorgen, dus ik ben niet de gemeenste man ter wereld, vertelde hij een interviewer in 2008.
Als je me aardig behandelt, zal ik je aardiger behandelen, voegde hij eraan toe. Als je onbeleefd tegen me bent, doe dan je hoofddeksel op. Hier komt het.
Zijn dochter Nancy Conrad, die op sommige van zijn foto's te zien was, legde het als volgt uit: Papa is een harde werker. Als mensen met hun voeten slepen, wordt hij ongeduldig. Hij begint te razen en te razen. Het duurt even om hem geduldig apart te nemen en hem te laten zien waarom het misschien niet goed gaat.
Hij gebruikte zijn nakomelingen vaak in zijn films en tv-shows.
Een voorbeeld was de televisieserie High Mountain Rangers uit 1988, die Conrad had voorgesteld, met zijn eigen geld had gefinancierd en geregisseerd. Hij huurde zonen Shane en Christian in als co-sterren, dochter Joan als producer en dochter Nancy als cateraar. Zijn eerste vrouw behandelde financiële zaken.
De show, over een groep wetshandhavers, werd gefilmd in het High Sierra-gebergte bij Lake Tahoe.
Conrads latere filmcredits waren onder meer Jingle All The Way uit 1996 met Arnold Schwarzenegger en Dead Above Ground uit 2002.
Hij probeerde een tijdje te boksen en in de nachtclub te zingen voordat hij afdaalde naar acteren en uiteindelijk naar Hollywood verhuisde, waar hij werk vond als stuntman.
In plaats van bloemen vraagt de familie van Conrad om donaties aan het Wounded Warrior Project en de Marine Corps Scholarship Foundation
Conrad laat acht kinderen en 18 kleinkinderen na.
Conrad had vijf kinderen met zijn eerste vrouw, Joan. Het paar, getrouwd in 1952, scheidde na 25 jaar. Hij trouwde in 1983 met zijn tweede vrouw LaVelda Fann. Ze waren 27 jaar getrouwd en kregen drie kinderen. Ze scheidden in 2010.
Bijdragen: Sun-Times-verslaggever Miriam Di Nunzio
Хуваах: