Een kijkje achter de schermen bij de verjaardag van Hank Aarons 715e homerun
Goede vrienden en teamgenoten Dusty Baker en Ralph Garr bespreken hun relatie met Aaron en de stemming op 8 april 1974.
Ze zijn al een halve eeuw beste vrienden en op een dag waarop honkbal een van de meest glorieuze momenten herdenkt, vieren de drie het leven.
Het was 46 jaar geleden, op 8 april 1974, toen Ralph Garr in de dug-out van de Braves zat, Dusty Baker knielde in de cirkel op het dek en Hank Aaron naar de thuisplaat liep.
Hé, ik ga dit oplossen, zei Aaron tegen Baker. Direct!''
Twee worpen later zwaaide Aaron, de bal vloog over de omheining van het linkermiddenveld in het Atlanta-Fulton County Stadium, en een natie brulde van verrukking, met Hall of Fame-zender Vin Scully die de oproep over de hele wereld liet horen.
Wat een geweldig moment voor honkbal, zei Scully in de uitzending. Wat een geweldig moment voor Atlanta en de staat Georgia. Wat een prachtig moment voor het land en de wereld.
Een zwarte man krijgt een staande ovatie in het diepe zuiden voor het breken van een record van een honkbalidool aller tijden.
Henry Aaron werd honkbal's all-time thuiskoning met zijn 715e, het passeren van Babe Ruth, en terwijl honkbal de prestatie vierde, zagen Baker en Garr de enorme last eindelijk van de schouders van hun mentor worden getild.
De haatmail vertraagde. De doodsbedreigingen kwamen niet meer. De angst verdween.
Dusty en ik zaten de hele tijd naast Hank op de bank en hij bleef van ons weggaan, vertelde Garr aan USA TODAY Sports vanuit zijn huis in Houston. Hij schoof de ene kant op en dan de andere, maar we wilden aan zijn zijde zijn zoals we altijd waren. Hij zou deze dreigementen krijgen, maar ze nooit tegen ons in het stadion hebben gezegd. Nooit.
Hij wilde ons niet vertellen wat hij doormaakte. Hij hield het allemaal binnen.’’
Aaron deelde zijn haatmail niet, maar als hij voor zijn kluisje een brief zat te lezen, die vervolgens tot een bal verkreukelde en weg stormde, wisten Baker en Garr dat er iets mis was.
Hoe dichtbij we ook waren, hij zou het ons nooit laten weten, zei Baker vanuit zijn huis in Sacramento. Maar dat hoefde hij ons niet te vertellen. Ik zou hem de brief op de grond zien laten vallen, hij zou naar (de) trainingsruimte gaan en ik zou hem oppakken en lezen. Ik kon niet geloven wat er tegen hem werd gezegd, maar Hank was nooit bang.
Maar dat waren we zeker.
Daar was de onheilspellende brief, waarin hij dreigde Aaron te vermoorden. De schrijver waarschuwde Aaron dat hij degene zou zijn die een rode jas zou dragen als hij de trekker overhaalde.
Ik en Ralph waren doodsbang, zei Baker. We bleven de hele wedstrijd zoeken naar de man in de rode jas. Hank deed alsof het hem niets kon schelen. Hij deinsde niet eens terug. Maar ik weet dat er pijn was. Veel pijn. Maar dat gebruikte hij als motivatie.’’
Nu, op de verjaardag van Aarons 715e homerun, zullen Baker en Garr weer herinneringen ophalen en de deugden prijzen van een man die niet alleen een van de beste balspelers in de geschiedenis was, maar ook een van de grootste en vriendelijkste heren die ze ooit hebben ontmoet.
Je kunt erover discussiëren of er een betere balspeler was dan Hank, maar er is geen sprake van dat er een beter mens was, zei Garr. Heer, Barmhartigheid, Jezus, het is niet mogelijk om een beter mens te hebben.''
Ze kwamen twee maanden geleden samen in Atlanta, vierden Aarons 86ste verjaardag, praatten over vroeger en herinnerden Aaron eraan wat hij voor hen betekende tijdens hun tijd samen.
Garr, opgegroeid in Ruston, Louisiana, was een student uit Grambling State, trots op zijn dienstplicht door de Braves. Baker, een middelbare scholier uit Riverside, Californië, was bitter teleurgesteld toen hij werd geselecteerd door Atlanta.
Ik wilde niet in het zuiden gaan spelen, zei Baker. Ik was bang omdat je alle verhalen in het Zuiden hoorde. Er waren plaatsen waar ik niet kon eten. Plekken waarvan ik wist dat ik er niet thuishoorde. Zo was het in Californië nooit.’’
Zei Garr: Ze hebben ons samengebracht, denk ik, zodat ik voor Dusty kan zorgen. Het was een heel andere wereld voor hem om naar het Zuiden te komen.
Ondanks het racisme en de haat die ze allemaal tegenkwamen, en in plaats van de bitterheid naar hun ziel te laten eroderen, werden ze samengebracht met de juiste man op het juiste moment in hun leven.
Het was Aaron die hen beschermde, hen hielp opgroeien tot jonge mannen, hen leerde sterk te zijn, de haat in inspiratie veranderde en hen hielp rolmodellen te zijn in hun gemeenschap.
Hij is de meest instrumentele invloed in mijn leven, buiten mijn vader, zei Baker. Ik herinner me dat Hank mijn moeder beloofde dat als ik bij de Braves zou tekenen, hij voor me zou zorgen (als) als ik zijn zoon was. Hij beloofde mijn moeder dat hij me naar de kerk zou laten gaan, me op tijd naar bed zou laten gaan en altijd voor me zou zorgen.
Aaron deed dat, en nog veel, veel meer.
Garr en Baker verzamelden zich constant bij Aarons kamer tijdens de lentetraining en op roadtrips, om samen te praten en te eten. Ze ontmoetten de machtigste burgerrechtenleiders van het land via Aaron, van Jesse Jackson tot Andrew Young en Maynard Jackson tot Ralph Abernathy. Ze ontmoetten Jimmy Carter, die later de 39e president van de Verenigde Staten zou worden.
Mensen dachten altijd dat Hank gek was, en dit en dat, zei Baker, maar nee, hij was net zo eerlijk als de dag lang was. Hij had een hekel aan oneerlijke mensen. En hij had een hekel aan bedriegers.
Zei Garr, die een aantal jaren bij Aaron woonde: De enige keer dat Hank boos op je zou worden, is als hij dacht dat je het spel niet respecteerde. Dat vond hij maar niks.
Samen culmineerden hun vriendschap en liefde in de avond van 8 april 1974, toen Aaron homerde. Garr begroette hem net voordat hij de thuisplaat bereikte, pakte zijn hand en begeleidde hem naar de overkant terwijl Baker hem omhelsde.
Ze kwamen die avond en de rest van het seizoen samen voor een snel feest in het clubhuis. Garr won de slagtitel met een gemiddelde van .353, Baker sloeg 21 homeruns en Aaron maakte er 20 - het minste sinds zijn rookieseizoen.
Het seizoen eindigde en Aaron verliet de Braves en keerde voor twee laatste seizoenen terug naar Milwaukee. Baker werd een jaar later geruild naar de Dodgers, waar hij All-Star outfielder en World Series-kampioen werd. En 25 dagen na het vertrek van Baker werd Garr geruild naar de White Sox, waar hij .300 sloeg in nog twee seizoenen voordat hij met pensioen ging na 1980.
Toen Hank wegging, waren we allemaal verdwaald, zei Baker. Ze hebben ons allemaal weggejaagd.
Tegenwoordig is Garr, 74, een verkenner voor de Braves, ingehuurd door Aaron toen hij hun boerderijdirecteur was. Baker, 70, is manager van de Astros, 137 overwinningen van 2.000. En Aaron, die in een rolstoel zat, werd onlangs geëerd voor zijn filantropische inspanningen aan het Atlanta Technical College, dat het academische complex naar hem vernoemde.
De keren dat wij drieën de afgelopen jaren samen hebben doorgebracht, zou ik voor geen goud willen ruilen, zei Garr. Hank heeft alles voor mij en Dusty betekend. Ik bedoel, hij betekent zoveel voor zoveel mensen. Hij leidt nog steeds mensen op met zijn stichting, en als hij er lang niet meer is, zal hij voor altijd herinnerd worden.
We zullen de nacht van de homer nooit vergeten. Hij was de perfecte man om het record van Babe Ruth te breken. Net zoals Jackie Robinson de perfecte man was (om de kleurenbarrière van honkbal te doorbreken).
Maar hoe geweldig Hank Aaron ook was als balspeler, hij is een veel betere man.
Lees meer bij usatoday.com
Хуваах: