Het 'Corn Pop'-verhaal van Joe Biden kon het beste onuitgesproken blijven
Oom Joe laat misschien wel of niet zijn leeftijd zien, maar hij heeft altijd te veel over te veel dingen gepraat.
Een groot probleem met de vroege Democratische voorverkiezingen, vertelde ik onlangs aan iemand, is niet zozeer dat Iowa en New Hampshire vrijwel allemaal blank zijn. Het is dat New Hampshire pal naast Massachusetts ligt - het land van slimme Democratische verliezers.
Elke mislukte Democratische presidentskandidaat sinds 1988 kreeg een voorsprong in New Hampshire: Michael Dukakis, John Kerry, Al Gore en Hillary Clinton (die won in 2008 maar verloor van Bernie Sanders in 2016). Iedereen behalve Bernie groeide op of ging naar de universiteit in Boston: Ivy League-intellectuelen, allemaal.
Diepgaande politieke berichtgeving, sportanalyses, entertainmentrecensies en cultureel commentaar.
Als ik mensen vertel dat ik bang ben dat Elizabeth Warren Michael Dukakis in een broekpak zou kunnen zijn, is dat waar ik het over heb. Het is dus een verrassing om uit Michael Tomasky's uitstekende Daily Beast-column te leren dat de progressieve heldin Joe Biden in Massachusetts met 26% tot 24% volgt.
Volgens de Suffolk University-enquête staat Sanders op een verre derde, met 8 procent. Dat zou 40 punten minder zijn dan zijn tweede plaats in 2016. In New Hampshire liggen de zaken dichterbij, maar bijna overal elders verliest Bernie terrein aan Elizabeth Warren. De boze oude man act is eindelijk versleten. Warren heeft in feite de problemen van Sanders overgenomen en er een smiley op gezet.
Als een senator uit Massachusetts bijna zelfs met Joe Biden in haar thuisstaat peilt, lijken twee dingen te laten zien: de vastberadenheid van de Democraten om Donald Trump boven alles te verslaan, en ernstige twijfels bij haar eigen kiezers over het vermogen van Warren om dit te doen. Zijn Amerikanen echt bereid om een Harvard-professor, in het bijzonder een van de vrouwelijke overtuigingen, hun president te maken? Kan ze slagen voor de opperbevelhebberstest?
Ik moet zeggen dat ik het me niet kan voorstellen.
Natuurlijk ben ik zelf een oude blanke man, hoewel ik in een oogwenk op senator Amy Klobuchar zou stemmen. Ook Warren, als het erop aankomt.
Hoe dan ook, Biden is zeker geen shoo-in, hoewel uit peilingen blijkt dat hij Trump gemiddeld met 15 punten verslaat – een aardverschuiving. Inmiddels zou je denken dat een hond met drie poten Trump zou kunnen verslaan, maar dat is niet per se zo. Elke cynicus die ik ken, denkt dat Trump-sekteleden de peilingen zullen overspoelen ter ondersteuning van de onvermijdelijke haat- en angstcampagne van Dear Leader.
Ondertussen wordt progressieve democraten geleerd om Biden te verachten, terwijl de politieke pers erop gebrand lijkt om elke verbale slip of degressieve anekdote te behandelen als bewijs van dreigende seniliteit.
Maar ja, Biden is te oud voor deze beproeving. Zoals ik het een paar maanden geleden zei: iedereen van midden 70 die je probeert te vertellen dat ze niet voelen dat de transmissie wegglijdt naarmate de gevleugelde strijdwagen van de tijd dichterbij komt, bluft absoluut. (Die uitvoerig gemengde metafoor leverde me een attaboy op van mijn middelbare schoolvriendin, die na 55 jaar nog steeds mijn hart kan kloppen.)
Natuurlijk is Trump ook te oud, een ouder wordende sociopaat die zichtbaar in dementie afglijdt. Ruzie maken met de weersvoorspelling? De media aan de kaak stellen omdat ze nauwkeurig verslag deden van wat hij op de nationale televisie over Iran zei?
Het is absoluut tijd om opa's sleutels af te pakken voordat hij een van zijn moordende dictatorvrienden de VS in een oorlog laat duwen.
Opscheppen en terugdeinzen zijn de sterkste talenten van Trump.
Hoe dan ook, hier is de deal: oom Joe laat misschien wel of niet zijn leeftijd zien, maar hij heeft altijd te veel gepraat over te veel dingen, waarvan sommige beter onuitgesproken blijven.
Biden was onlangs weer bezig en vertelde een anekdote over zijn confrontatie met een met scheermes zwaaiend bendelid genaamd Corn Pop tijdens zijn dagen als de enige blanke badmeester in een zwart zwembad in Wilmington, Delaware. Biden, destijds een voetbal- en honkbalster, bewapende zichzelf met een ketting en Corn Pop trok zich terug.
Biden vertelde het vaak herhaalde verhaal tijdens een ceremonie waarin hij het zwembad ter ere van hem hernoemde. Op Fox News volgde hilariteit. Op geen enkele manier zou zo'n zelfdramatiserend sterk verhaal waar kunnen zijn. Aan de linkerkant hekelde Michael Harriot, een schrijver voor The Root, Bidens overduidelijke racisme op Twitter.
Als je zwart bent, schreef hij, klinkt dit als een blanke jongen die probeerde een bendesprookje te maken voor een toneelstuk van de zesde klas, omdat jij en ik weten dat er geen team is onder leiding van een n--- - genaamd Corn Pop die de zwembaden van Delaware terroriseert.
De volgelingen van Harriot hadden veel plezier met het bespotten van de oude onverdraagzame.
(Je zou ook kunnen betwijfelen dat ik ooit een meisje uit Arkansas kende dat Chainsaw heette, hoewel ik dat wel deed.)
Maar ik dwaal af. Het probleem is dat, voor zover het verhaal controleerbaar is, het duidelijk waar is. Daniel Dale van CNN vond het overlijdensbericht van William L. Corn Pop Morris in de krant Wilmington. Hij had weinig moeite om leden van de Afro-Amerikaanse gemeenschap in de stad te vinden die het verhaal al jaren vertellen en opnieuw vertellen, als bewijs van Bidens lef. De zoon van Corn Pop nam contact op met Dale om te bevestigen dat zijn vader nooit een wrok koesterde.
Kijk, dat is het ding over Joe Biden. Mensen die hem kennen vinden hem over het algemeen aardig - niet onaanzienlijk voor een politicus.
En ze vertrouwen er vooral op dat hij na al die jaren zichzelf blijft.
Brieven sturen naar: letters@suntimes.com .
Хуваах: