De as van dierbaren wordt tegenwoordig in veel meer dan urnen bewaard
Bierpullen. Koekjes potten. Model trein auto's. Begrafenisprofessionals zeggen dat er veel creatieve manieren zijn waarop mensen gecremeerde resten bewaren.
Het is die tijd van het jaar waarin mensen denken aan mooie pakjes die allemaal met een strik zijn vastgebonden. Maar hoe zit het met enkele van de meest kostbare pakketten van allemaal?
Uitvaartprofessionals zeggen dat mensen tegenwoordig veel creatieve manieren bedenken om gecremeerde resten op te slaan. In bierpullen bijvoorbeeld. En koektrommels. Ook modeltreinen.
Zelfs in een Chanel schoenendoos. Dat is wat modeontwerper Sharon Harris Hart koos als haar laatste rustplaats.
Brooke Benjamin, een begrafenisondernemer in Chicago met de... Crematie Vereniging van Illinois, besprak regelingen met Hart toen het onderwerp opslag ter sprake kwam. Benjamin vertelde haar dat ze iets van haar eigen keuze kon gebruiken en niet alleen de traditionele urn.
Het kan van alles zijn, zei ze tegen Hart. Het kan een schoenendoos zijn.
Hart kreeg deze grappige glimlach, als een Cheshire-kat, zegt Harts assistent Terese Walton.
De couturier ging naar haar kast. Ze kwam terug met een Chanel-schoenendoos.
Het was perfect voor Hart, die klassieke kleding maakte voor figuren uit de Chicago-gemeenschap. Ze was dol op Chanel en bewaarde belangrijke papieren in de Chanel-schoenendoos.
Ze hield van Chanel'', zegt Walton, oprichter van het persoonlijke conciërgebedrijf Living Made Easier. Haar Chanel-flats waren haar favoriete schoenen.
Toen Hart in september op 85-jarige leeftijd stierf, werd daar haar as geplaatst - in een verzegelde, zware plastic voering.
Dat is waar ze op dit moment zijn, zegt Walton.
Hart is niet de enige persoon die Walton kende die een niet-traditionele keuze maakte.
We hadden een dame die van [Chinees] afhaalmaaltijden hield, zegt ze. Dus deden haar kinderen [haar verzegelde as] in een afhaalcontainer en zetten die in haar favoriete stoel - de stoel waarin ze zat met uitzicht op Lake Michigan.
Mike Shea, officemanager bij The Oaks Funeral Home in Itasca, zegt: ik ken een familie die een tacklebox gebruikte omdat hij zo'n visser was.
Ik had een vrouw wiens man bierpullen verzamelde, zegt Stephen Dawson, eigenaar van Sax-Tiedemann Funeral Home & Crematorium in Franklin Park. Ze hield niet van traditionele urnen. Ze bracht deze geweldige grote bierpul en plaatste de as daarin.
Voor een treinverzamelaar konden we gecremeerde resten in elk van de goederenwagons voor zijn modeltrein plaatsen, zegt Dawson. De familie nam ze mee naar huis.
Tim Harrington van Barr Funeral Home in Edgewater had een lange klant met de bijnaam Big Bird. Toen hij stierf, werden zijn gecremeerde overblijfselen in een Big Bird-koektrommel gedaan, zegt Harrington.
Benjamin zegt dat ze klanten hielp van wie de moeder hen zei dat ze een goede prijs moesten krijgen voor haar verzamelbare Red Riding Hood-koektrommel na haar dood. In plaats van koekjes gebruikten ze het voor haar as.
Ze hoefden geen geld uit te geven aan een urn, zegt Benjamin. Ze hoefden zich geen zorgen te maken over de verkoop van de koektrommel. Het was heerlijk.
In overeenstemming met zijn wensen, de as van Stephen Mullins, oprichter van het Amerikaanse Toby Jug Museum, werden na zijn dood in juni in een mok met zijn beeltenis bewaard.
Tijdens de dienst werd de mok gedragen door zijn familie op de melodie van 'I Did It My Way', zegt Kevin Pearson, conservator van het Evanston-museum.
Op Graceland Cemetery aan de noordkant van Chicago was er een familie die besloot een ijsemmer te gebruiken, volgens een medewerker. Ze lieten het graveren met hun trouwdag. Ze vermengden de as met elkaar.’’
Sommige mensen hebben as verwerkt in sieraden of betonnen formaties die worden gebruikt om kunstmatige oceaanriffen te creëren.
Na een hartverscheurend verlies vond Roberta Scott troost in een unieke container voor haar baby, die Arrow heette. Enkele ogenblikken nadat hij vorig jaar werd geboren, stopte zijn hart en stierf hij.
Hij leefde en keek naar ons, zegt ze. Hij sloot zijn ogen en weg was hij. Die eerste huilbui heeft hij nooit gemaakt.
Scott, die bij Jeff Blandford kunst studeerde aan de Michigan State University, vroeg hem om zinvolle souvenirs te maken. Nadat Arrow was gecremeerd, blies Blandford de as in een gloeiend glas, zegt ze.
Blandford, die de Jeff Blandford Gallery in Saugatuck, Michigan exploiteert, zegt dat de fosforescerende presse-papiers gloeien omdat hij een vorm van het element strontium gebruikte bij het glasblazen. Collega-kunstenaar Todd Knight maakte hangers.
Voor Scott en haar man Sean zijn de lichtgevende objecten lichten in de duisternis.
Het is de baby die nooit in het donker zit, zegt ze. Hij zit op mijn nachtkastje en hij gloeit de hele nacht. Ik denk vaak aan hem en houd het gloeiglas vast. Daar houden we hem.
Хуваах: