'Screwball': te veel kinderdingen in brutale doc over honkbalsap
De prestatieverhogende drugsschandalen die Major League Baseball op zijn kop hebben gezet, zijn het spul van tragische komedie.
Ik zou graag een Adam McKay (The Big Short, Vice) of een Bennett Miller (Moneyball) een speelfilm zien maken over de PED-gekte, van de homerun-race van 1998 tussen de superheld-body Mark McGwire en Sammy Sosa; naar Barry Bonds die cartoonachtige statistieken verzamelt terwijl alles aan hem, zelfs zijn HOOFD, onnatuurlijk explodeerde; door de met hypocrisie gevulde congreshoorzittingen; tot de schorsingen van sterren als Alex Rodriguez en Manny Ramirez en Bartolo Colon.
Hier is de hoop.
In de tussentijd hebben we Screwball, een bewonderenswaardig ambitieuze, ongebruikelijke documentaire over het dopingschandaal van 2013 en in het bijzonder de nep-dokter van Florida en de verstokte oplichter, evenals de andere geassorteerde lowlifes die centraal stonden in een PED-schandaal waarbij niet alleen de legendarische A-Rod, maar ook een aantal studenten en zelfs middelbare scholieren.
De getalenteerde regisseur Billy Corben zwaait naar de hekken en neemt een uitgesproken creatieve benadering, maar helaas wijdt hij veel te veel slagbeurten aan één bepaalde stilistische keuze. Of je zult het origineel en grappig en passend bizar vinden, of je zult, net als ik, de techniek beu worden.
Anthony Bosch, die eruitziet en klinkt als een kruising tussen Michael Cohen en Anthony Scaramucci, levert een groot deel van het verhaal voor het verhaal, vaak lachend om zijn eigen verhalen terwijl hij iedereen, inclusief zichzelf, onder de bus gooit.
Gewapend met, om zo te zeggen, geloofsbrieven van de Central America Health Sciences University aan het Belize Medical College - met andere woorden, hij was geen dokter maar speelde er wel een op tv - opende Bosch een kliniek en bood diensten en systemen aan variërend van gewicht- verliesprogramma's en anti-verouderingsoplossingen en groeihormonen, tot de injectie van zogenaamd ultramoderne, bijna niet-detecteerbare microdoses steroïden.
Terwijl Tony zijn verhaal begint te weven, hebben we het over een kind in een doktersjas, die lip-synchroniseert met Tony's vertelling.
OK, dus deze kindacteur speelt Tony - niet als een kind, maar als een volwassene. Het is alsof we zijn gedropt in een soort docudrama-eerbetoon aan Bugsy Malone.
Het blijkt dat we deze gimmick in de hele film zullen zien, met kindacteurs die pruiken dragen en vastgelijmd gezichtshaar terwijl ze rondstruinen, verschillende incidenten naspelen en de woorden uitspreken van de volwassenen die het verhaal vertellen. Nog vreemder, sommige kinderen lijken echt op de volwassenen die ze spelen, bijvoorbeeld het kind dat A-Rod uitbeeldt, heeft vergelijkbare gelaatstrekken.
Soms is Screwball meeslepend, als we het verbazingwekkende en waanzinnig goofy maar ook trieste verhaal horen over hoe Bosch betrokken raakt bij mensen als de Carbone-broers, die een zonnestudio runden in Boca Raton, en hoe hij uiteindelijk zijn diensten verleende aan Manny Ramirez en Alex Rodriguez, evenals de wanhopige ouders van tieneratleten die hun kinderen een concurrentievoordeel willen geven.
Maar elke keer dat regisseur Corben naar een van die re-enactments met kindacteurs snijdt, verliest het verhaal vaart.
Het is al raar genoeg om kinderen in ongenade gevallen honkbalspelers en gespierde stoere jongens te zien spelen - maar wanneer Tony een zogenaamd hilarisch verhaal vertelt over een ongeluk in een nachtclub, en we naar een scène gaan waarin kinderen de DJ, de clubbezoekers en zelfs dansers in schrale outfits, nee bedankt.
Ondanks al zijn creativiteit en brutaliteit, heeft Screwball vaak de meeste impact wanneer het een meer traditioneel pad volgt, bijvoorbeeld beelden van een uitdagende Rodriguez die uit zijn arbitragehoorzitting in 2013 stormt en rechtstreeks naar de WFAN-radiostudio's in New York gaat, waar hij een zelfmedelijdende tirade in de lucht, waarin hij zei dat hij geen inning van zijn schorsing van 211 wedstrijden zou moeten serveren.
Wanneer de volwassen mannen zich vaak als kinderen gedragen, voelt het als overkill om kinderen de volwassen mannen te laten uitbeelden.
'Screwball'
★ ★
Greenwich Entertainment presenteert een documentaire geregisseerd door Billy Corben. Geen MPAA-classificatie. Speelduur: 105 minuten. Nu te zien bij Facets Cinematheque.
Хуваах: