'Love & Friendship' heeft een sterk gevoel voor de gevoeligheid van Austen
Bijna twee decennia nadat Kate Beckinsale en Chloe Sevigny beste vrienden waren in The Last Days of Disco, Whit Stillmans sluwe en grappige verkenning van de clubscene in Manhattan in de vroege jaren 80, spelen ze weer beste vrienden in Stillman's Love & Friendship, een van de scherpste en grappigste Jane Austen-aanpassingen in de recente geschiedenis.
Ze zouden meer dan eens in de 18 jaar beste vrienden moeten spelen.
Beckinsale levert een van de beste uitvoeringen van haar carrière als Lady Susan Vernon, een lachend monster in weduwekleding die eind 18e alle uitstraling en manieren heeft van een steunpilaar van de bevoorrechte klasseeGroot-Brittannië van de eeuw – zelfs als ze bijna iedereen die ze tegenkomt terloops en wreed beledigt en met duivelse precisie plannen maakt om te krijgen wat ze wil wanneer ze het wil, zonder ook maar een seconde te pauzeren om te klagen over de levens die ze zo gemakkelijk vernietigt.
Terwijl Beckinsale de meeste van de heerlijk boze toespraken krijgt en de veel opzichtigere rol heeft, is Segivny even geweldig in een lagere toonsoort als mevrouw Alicia Johnson, een Amerikaan die met een oudere Brit (de geweldige Stephen Fry) trouwde voor een enorme upgrade in de klas systeem, ook al veracht ze de arme kerel en wortelt ze openlijk voor hem om te sterven, sterven, al sterven.
En mevrouw Johnson is de aardigste van de twee vrienden.
De onlangs weduwe Lady Susan glijdt het buitenverblijf binnen van de broer van haar overleden echtgenoot Charles (Justin Edwards) en zijn vrouw Catherine (Emma Greenwell), die misschien de enige in dit verhaal is met een duidelijk begrip van hoe slecht Lady Susan kan zijn .
Lady Susan heeft een plan: ze zal Catherines jongere broer Reginald (Xavier Samuel) verleiden, een charmante maar niet erg slimme kerel die zal denken dat het ZIJN idee is om de dame ten huwelijk te vragen. Kijk, het punt is dat Lady Susan niet echt geld heeft om over te praten, en ze moet goed trouwen en trouwen zodra het in de ogen van de samenleving acceptabel is.
Morfydd Clark is Lady Susan's ongelukkige dochter Frederica, die wegloopt van school en opduikt op het landgoed, tot grote ergernis van haar moeder, die haar kind in feite beschouwt als een vervelende overlast die niet het gezonde verstand heeft om op te groeien en ga voor altijd weg. Lady Susan smeedt plannen om haar dochter te koppelen aan Sir James Martin (Tom Bennett), die een losbandige idioot is, maar WEL klasse en geld heeft, en dat is alles wat Lady Susan belangrijk vindt.
Bennetts optreden als de belachelijke maar op de een of andere manier innemende Sir James is een lust voor het oog. Bij een van de vele gelegenheden waarin Sir James iets doms zegt en erom wordt geroepen, zegt hij, sta ik terecht.
Verslaan.
Het gebeurt veel.
Inderdaad, Sir James.
Love & Friendship heeft de sfeer van een van die films waarin je voelt dat de acteurs de tijd van hun leven hadden op de set, met het aantrekken van de kleding van die tijd en het reciteren van zo'n sublieme dialoog en het uitvoeren van zulke prachtig gechoreografeerde scènes. Stillman heeft fantastisch werk geleverd door Austens novelle Lady Susan aan te passen en het scherpe en scherpe gevoel voor humor van de auteur vast te leggen, wat zich niet altijd vertaalt naar het schijnbaar oneindige aantal filmische en op televisie op Austen gebaseerde werken.
De kostuums en de verlichting en de decors in Love & Friendship zijn voortreffelijk. (Ook al vindt het meer dan een eeuw voor Downton Abbey plaats, als je Abbey nog steeds mist, zul je waarschijnlijk genieten van de vulling van deze film.)
Whit Stillman heeft in 25 jaar slechts vijf films gemaakt, met pauzes tot 13 jaar voor projecten. Ik zou willen dat hij een tandje of zes oppikt. Hij is net zo goed als iedereen die er is als het gaat om het lenigen van komedies over manieren, of het nu gaat om New Yorkers uit de hogere klasse van eind 20eeeuw of Britten uit de hogere klasse zo'n 200 jaar eerder.
1⁄2
Amazon Studios en Roadside Attractions presenteren een film geschreven en geregisseerd door Whit Stillman, gebaseerd op Jane Austens onvoltooide novelle Lady Susan. Speelduur: 92 minuten. Beoordeeld PG (voor sommige thematische elementen). Opent vrijdag in lokale theaters.
Хуваах: