Nieuwe bewerking van 'Gilgamesh' koppelt episch verhaal aan levensechte vriendschap van hoofdrolspelers
Het stuk debuteert lokaal als onderdeel van het unieke Pivot Arts Festival.
Als het gaat om legendarische verhalen van lang geleden, is The Epic of Gilgamesh ongeveer zo ver terug als je kunt reizen. Het gedicht uit het oude Mesopotamië (vandaag Irak, Koeweit en delen van Syrië en Turkije) wordt beschouwd als het oudste nog bestaande literaire werk. Het werd ontcijferd uit een reeks kleitabletten uit de 13e tot 7e eeuw voor Christus.
Het is een verhaal dat heel erg uit mijn land komt, zegt Ahmed Moneka, die opgroeide in Bagdad en nu in Toronto woont, waar hij acteur en muzikant is. Het is het eerste verhaal dat gaat over vriendschap, over liefde, over wijsheid, over sterfelijkheid.
‘Gilgamesj en Enkidoe’
Wanneer: 7-9 juni
Waar: Pivot Arts Festival in The Edge Off Broadway, 1133 W. Catalpa
Kaartjes: $ 25
Informatie: pivotarts.org
Het klassieke verhaal van Gilgamesj, een koning/god die als een tiran wordt beschouwd, en Enkidu, een wilde man gemaakt van klei, die door de goden wordt gestuurd om Gilgamesj te stoppen en zijn vriend en broer wordt, is aangepast tot een toneelstuk voor twee personen door Moneka, Jesse LaVercombe, een acteur-schrijver uit Toronto, en Seth Bockley, bekend bij theaterbezoekers uit Chicago vanwege hun co-adaptatie/regie, met Robert Falls van het Goodman Theatre, een enorme enscenering van Roberto Bolano's roman 2666.
Gilgamesh en Enkidu debuteren lokaal als onderdeel van het unieke Pivot Arts Festival, dat de afgelopen zeven jaar hedendaagse en multidisciplinaire werken heeft opgevoerd op verschillende locaties (theaters, winkelpuien, bedrijven) in de wijken Uptown en Edgewater.
Bockley ontmoette voor het eerst de oude legende van Gilgamesj in 2004 in het Redmoon Theater. Hij herinnert zich een prachtige optocht met leerlingen van de lagere school waar het theater op dat moment mee samenwerkte.
De vriendschap tussen Gilgamesj en Enkidu is de kern van het verhaal, dat complex en kronkelig is, zegt Bockley, eraan toevoegend dat die vriendschap en een grote plotwending het nog steeds een zeer relevant literair werk maken waar mensen inspiratie blijven in vinden.
Het verhaal, dat het drietal adapters heeft verzonnen, beschrijft het oude epos naast het verhaal van de vriendschap tussen Moneka en LaVercombe die elkaar ontmoetten via de kunstscene in Toronto. Binnen beide verhalen zijn er gemeenschappelijke thema's van verbondenheid en thuis.
Het achtergrondverhaal van Moneka is op zich al dramatisch. Hij had een bloeiende carrière in het Iraakse theater en de televisie toen hij in 2014 speelde in The Society van Osama Rasheed, een film die vertelde over de beproevingen en beproevingen van twee homoseksuele mannen die in Bagdad wonen. Nadat de film in 2015 werd vertoond op het Toronto International Film Festival, ontving Moneka bedreigingen en kreeg ze het advies niet terug te keren naar Irak; hij zocht politiek asiel in Canada.
Ik moest noodgedwongen in Toronto blijven en het heeft mijn leven gered, zegt Moneka. Veel hiervan is in het spel. Over hoe je je leven kunt voortzetten als het leven je dwingt om dingen te doen waar je niet blij mee bent, maar waar je je aan moet overgeven en volgen.
Moneka en LaVercombe ontmoetten elkaar aanvankelijk in het Driftwood Theatre in Toronto, waar ze allebei artist-in-residence waren. Maar hun diepere verbinding werd gesmeed door muziek, die ook een rol speelt in Gilgamesj en Enkidu.
Moneka groeide op met Iraakse muziek in maqam-stijl en hoewel het geen deel uitmaakt van zijn professionele leven, heeft LaVercombe een affiniteit met jazzpiano, die hij aan zijn vriend introduceerde. Mokena is nu de frontman van twee populaire Toronto-bands: Moskitto Bar, een multiculturele mix van Arabische, Balkan- en Berbermuziek, en Moneka Arabic Jazz, waarin maqam, jazz en blues samensmelten.
Ahmed is een ongelooflijke muzikant en zijn muziek is echt populair geworden in Toronto, zegt LaVercombe. En nu heeft hij al deze muziek waaruit we kunnen putten. Het maakt deel uit van de show en ook iets dat in de loop van de tijd zal blijven groeien naarmate de show groeit.
De Chicago-productie is de wereldpremière van Gilgamesh en Enkidu, die werd gegeven in het Dragon Theatre in Toronto en het Guthrie Theatre in Minneapolis. Het is geenszins een definitieve versie, zegt LaVercombe, die toegeeft een beginneling te zijn in aanpassing in vergelijking met Bockley die zo goed is in het uitpompen van scènes en dingen wegknippen en iets nieuws proberen en dat ene nuttige ding in dit alles vinden.
Maar ik denk wel dat we zijn aangekomen bij iets dat samenhangend is en het meeste krijgt waar we naar streefden, voegt hij eraan toe. We hebben een structuur waar we blij mee zijn.
De rode draad die Bockley zegt dat hij steeds weer terugkomt, is de waarde van vriendschap, iets waarvan hij ook hoopt dat het een afhaalmaaltijd is voor het publiek.
Er is hier het idee dat je jezelf duidelijker kunt zien door je verhaal te vertellen, door het verhaal van een ander te horen, door andere mensen je meest intieme geheimen, verhalen, ervaringen en kwetsbaarheden te vertrouwen, zegt Bockley. Het is een les in hoe vriendschap een sleutel kan zijn om ons te helpen onszelf te zien en onze eigen ervaring beter te begrijpen.
Mary Houlihan is een lokale freelanceschrijver.
Хуваах: