Het onwrikbare zelfvertrouwen van Jeremy Colliton voedde zijn opkomst en ondergang met Blackhawks
Dezelfde volharding en zekerheid in op handen zijnd succes die de coachingbaan van Colliton the Hawks opleverde, verloor het uiteindelijk voor hem.
Jeremy Colliton was er zeker van dat hij zou slagen bij de Blackhawks.
De jonge coach pronkte niet op een arrogante of opzichtige manier met zijn immense zelfvertrouwen. Zijn gebrek aan uiterlijke emotie, strakke uiterlijk en dagelijkse stabiliteit verborg het eigenlijk heel goed.
Maar het was er al die tijd.
''Je moet geloven in wat je doet'', zei Colliton in juli 2019. ''Je moet vertrouwen hebben in je plan. Zeker, [ik] accepteer input en ben flexibel en neem de informatie zoals deze binnenkomt en pas me dan aan. Maar je moet op je gevoel vertrouwen en geloven in wat je doet. En dat komt over als je je boodschap overbrengt.’’
Bijna precies twee jaar later, in een interview afgelopen zomer, was Colliton er nog zekerder van dat de langverwachte uitbetaling zou komen.
''Sinds ik hier ben, is het doel niet echt veranderd: we willen een eliteteam zijn, jaar in, jaar uit'', zei hij. ‘Daar hebben we veel stappen in gezet. Het is niet altijd een rechte lijn. . . [maar] het is leuk om deel uit te maken van de reis. En als we dat succes hebben, zal het behoorlijk de moeite waard zijn.’’
Aan de ene kant had Colliton het werk nooit kunnen klaren - had het nooit kunnen krijgen - zonder dat onwankelbare vertrouwen. Alleen daardoor was hij in staat om de opmerkelijke opeenvolging van verzachtende omstandigheden te overwinnen die zijn driejarige ambtstermijn teisterden.
Het hielp hem de legendarische coach Joel Quenneville vroeg in het seizoen 2018-19 te vervangen en om te gaan met de onophoudelijke scepsis die Hawks-fans voor hem koesterden, gezien zijn leeftijd en zijn voorganger.
Het hielp hem door de COVID-pauze in 2020 te navigeren en de Hawks te coachen naar een vluchtige serie-triomf tegen de Oilers in de play-off-bubbel.
Het hielp hem het logistiek meest vreemde en moeilijke NHL-seizoen in de geschiedenis in 2021 te overzien en de ragtag Hawks verrassend competitief te houden gedurende het hele seizoen.
Het hielp hem om vast te houden door de halfbakken en wild fluctuerende plannen van de voormalige algemeen directeur Stan Bowman voor de Hawks, variërend van een-foot-in-retooling in 2019-20 tot een totale wederopbouw in 2021 tot all-in onbezonnenheid in 2021-22 .
Het hielp hem te jongleren met de publieke verontwaardiging over het seksueel misbruikschandaal van de Hawks. Hij sprak de media dagelijks toe, terwijl de werkelijk verantwoordelijken – Bowman, Quenneville, John McDonough en natuurlijk vooral Brad Aldrich – zich in stilte verstopten.
En het hielp hem het vertrouwen van velen in de organisatie te winnen en te behouden, inclusief ervaren spelers in de kleedkamer. Vooral Wing Patrick Kane ging Colliton beschouwen als een tijdgenoot.
''Ik geef Jeremy veel eer'', zei Kane zondag, een dag na interim-GM Kyle Davidson vuurde Colliton over de 1-9-2 start van de Hawks . ‘Hij heeft veel meegemaakt. . . [en] hij deed het echt goed. Hij heeft een heel mooie toekomst als coach. Hij is een heel slimme hockeygeest.’’
Aan de andere kant sloeg Collitons zelfvertrouwen te vaak zonder reden over in koppigheid - of, erger nog, regelrechte inflexibiliteit.
Hij stond trots achter zijn hybride verdedigingssysteem, hoewel zijn verdedigers nooit volledig doorgingen en zijn teams voortdurend scoringskansen verspeelden. Zijn open communicatieve coachingstijl was alleen van toepassing op spelers die hij leuk vond, sommigen in een belachelijke mate (David Kampf), en niet op spelers die hij niet mocht (Dylan Strome).
Ondanks zijn zogenaamd analytische benadering van hockey - en zeker analytische persoonlijkheid - nam hij vaak geen beslissingen die in overeenstemming waren met wat de gegevens suggereerden.
En vooral in de afnemende weken van zijn loopbaan als coach, toen absoluut niets goed ging, bleef Colliton toch weigerde iets te veranderen hij had, zij het onlogische lijnen, eentonige gespreksonderwerpen of zijn veelbesproken systeem ingevoerd. Zelfs toen het schip zonk, koos Colliton ervoor om zich voor te stellen dat het soepel de haven binnen zeilde in plaats van al het mogelijke te proberen om de gaten te dichten.
Die mentaliteit was niet vreemd voor Colliton. Het weerspiegelde dezelfde volharding, onverstoorbare vastberadenheid en zekerheid in dreigend succes dat hem aanvankelijk de coachingbaan van de Hawks opleverde.
Maar uiteindelijk verloor het ook voor hem.
Хуваах: