Chili Peppers worstelen om Red Hot te blijven in de eerste nacht in United Center
De Red Hot Chili Peppers begonnen vrijdag aan hun eerste van twee nachten in het United Center, zoals ze hebben gedaan voor de meeste data van hun laatste stadiontour. Bassist Flea, drummer Chad Smith en gitarist Josh Klinghoffer kwamen samen in een inleidende jamsessie uit de vrije hand waarin hun individuele en gezamenlijke talenten werden getoond.
Dat was echter het ongeplande patroon waarin de show een groot deel van de nacht bleef, terwijl zanger Anthony Kiedis meer dan de helft van de set van het concert worstelde met aanhoudende vocale en monitorproblemen. Hij verfrommelde routinematig setlists en liep na bijna elk nummer het podium af om met techneuten in de coulissen te praten, terwijl hij het instrumentale trio aan zijn lot overliet en de gaten opvulde. Het was het meest frustrerend voor Kiedis, die tijdens de technische problemen professioneel bleef, terwijl de rest van de band en het publiek een zeldzame kans kregen om de echte funky kant van de Peppers te zien, die altijd al wankelde om een jamband te willen worden.
Hoewel de problemen van Kiedis aan het einde van de nacht leken te verdwijnen en hij tactvol herstelde met gecontroleerde vertolkingen van By The Way en Give It Away, waren de drie instrumentalisten de redders van de show, zich een weg banend door veel van wat ongepland leek geïmproviseerde intermezzo's. Smith gooide zijn kit weg terwijl Flea zijn bas in orde sloeg en Klinghoffer tekende full-scale licks die alleen maar beter zijn geworden sinds hij het overnam van de oude RHCP-gitarist John Frusciante in 2009.
De setlist was ook gevarieerder dan eerdere data, maar of dat opzettelijk was of een snelle oplossing voor Kiedis, is niet zeker. Het publiek was de weldoener, en kreeg out-of-rotation cuts te horen zoals Sir Psycho Sexy uit 1991's Blood Sugar Sex Magik en covers van The Stooges I Wanna Be Your Dog en natuurlijk Stevie Wonder's Higher Ground, die de Peppers in 1989 opnieuw beroemd maakten De set bevatte ook deuntjes van hun laatste album The Getaway, dat afgelopen herfst uitkwam, waaronder Go Robot, Sick Love, Dark Necessities en Goodbye Angels.
De Getaway-tracks hebben Red Hot Chili Peppers drie decennia later naar een nieuw tijdperk gebracht, met grote verdienste voor het werken met Danger Mouse in de studio (het is de eerste keer dat ze dit hebben gedaan nadat ze sinds '91 vastgebonden waren aan de heup van producer Rick Rubin ), en focussen op synth en programmeren om vulmiddel aan hun materiaal toe te voegen. In tegenstelling tot hun tijdgenoten in de jaren '90, zijn de Peppers sowieso nooit echt gebonden aan de geluiden van één generatie. Een veelvoud aan invloeden - hiphop, funk, punk, rock en originele arrangementen - hebben ervoor gezorgd dat ze de grenzen van de tijd hebben overschreden en fris zijn gebleven.
Hoewel het kwartet hun uitvoeringsstijl heeft getemperd door het tijdperk van de enorm onder-de-invloed, buizensokken, was hun aanwezigheid nog steeds iets om te zien. Kiedis en Flea waren behendig op hun voeten, draaiend en high-kicken hun weg door de hele set. De hele set was ook een oogverblindende Technicolor-explosie met cartoonvideospatten, volledig niet-passende kostuums (Flea zag eruit als een lappendeken met daarop luipaardvlekkenhaar) en hangende lichtgevende lichten die van het plafond vielen en weer omhoog krulden, waardoor het voelde als een realtime spiegelhuis.
Red Hot Chili Peppers gedragen zich in veel opzichten als kinderen die nooit volwassen zijn geworden, wat hun shows ongelooflijk vermakelijk maakt voor een publiek dat veel aandacht heeft. Maar anno 2017 zijn ze ook ongelooflijk professioneel en tam, zelfs als ze niet de beste nacht hebben. Maar nogmaals, er is altijd morgenavond.
Selena Fragassi is een lokale freelance schrijver.
LIJST INSTELLEN
Intro jam
Kan niet stoppen
Sneeuw Hey Oh)
Andere kant
Donkere Behoeften
Ik wil je hond zijn (cover van The Stooges)
Precies op tijd
Vergeet mij niet
Ga Robot
Californië
Vliegtuig
Zieke liefde
Sir Psycho Sexy
Hoger gelegen terrein
Ik had kunnen liegen
Trouwens
(Nog)
Laat me het rollen (cover Wings, door Klinghoffer)
Vaarwel engelen
Geef het weg
Хуваах: