Indiana Dunes - wat staat er te wachten in het nieuwe nationale park?
Het is een eiland van de natuur op een verder sterk ontwikkelde plek - een stukje wild langs de 15 mijl van de oever van Lake Michigan, waar je de skyline van Chicago vanaf het strand kunt zien.
Op het meest zuidelijke punt van Lake Michigan, Nationaal park Indiana Dunes - het nieuwste nationale park van het land - is een wereld van contrasten.
Dat was volledig te zien toen ik op een strand ten noorden van Miller Woods in het park stond en de horizon afspeurde.
Mijn moeder en ik hadden net door de met eiken en lupine gevulde bossen en over glooiende zandduinen gewandeld zonder nog een mens te zien.
Maar op het strand keken we naar het westen en zagen een reeks industriële gebouwen en pieren uit Gary, Indiana en de haven van Indiana. In de verte, ongeveer 30 mijl ten noordwesten, konden we de skyline van Chicago zien, een drijvend silhouet aan de horizon van het meer. In het oosten werkte een graafmachine langs het strand bij een handvol zonaanbidders. We hadden het mechanische karnen gehoord terwijl we wandelden, samen met het geroezemoes van treinen en verkeer in de verte.
Maar direct voor ons strekte het gele zandstrand zich onaangeroerd uit, een strookje wild, ondersteund door helmgras en spichtige eiken op steile duinen. Het water uit Lake Michigan klotste lui tegen de zandige kust en een verfrissend briesje verkoelde mijn gezicht.
Hier zijn we, deze ecologisch diverse plek, waar je Chicago letterlijk vanaf het strand kunt zien, deze nevenschikking van deze geweldige natuurlijke plek in het midden van deze gigantische stadsinfrastructuur is verbijsterend, zei Paul Labovitz, de hoofdinspecteur van het park, aan de telefoon later terwijl hij hetzelfde tafereel bekeek.
Het was niet helemaal sereen, maar het was een eiland van de natuur op een verder sterk ontwikkelde plek - een stukje wild langs de 15 mijl van de oever van Lake Michigan, ongeveer twee uur van Milwaukee, met een nieuwe elite nationale parktitel om op te scheppen.
Nationaal park waardig?
Toen Indiana Dunes National Lakeshore in februari officieel het 61e nationale park van het land werd, was er veel gepraat, zowel positief als negatief.
Voor Midwesters betekende het een nationaal park op korte rijafstand, in een deel van het land dat tot dan toe grotendeels een lege plek was op de kaart van het nationale park. Het volgende dichtstbijzijnde nationale park, Cuyahoga Valley in Ohio, ligt op 500 km afstand.
De rest van de National Park Service blijft proberen een divers, stedelijk publiek te bereiken, en dat is hier geen probleem, zei Labovitz. Wij zijn een plek waar mensen op een vrij eenvoudige manier kennis kunnen maken met de nationale parken.
Voor sommige buitenenthousiastelingen was het een smet op het nationale parksysteem. Hoe kon deze strook land, geflankeerd door staalfabrieken, een haven, spoorlijnen en een belangrijke snelweg, in dezelfde gelederen worden beschouwd als plaatsen als Yosemite en Yellowstone?
De strijd om de status van nationaal park te verkrijgen was lang en ging terug tot het begin van de nationale parkservice.
In 1916 stelde de Chicago-zakenman Stephen Mather, de eerste directeur van de NPS, een Sand Dunes National Park voor. Maar de Eerste Wereldoorlog richtte de aandacht van het land op de industrie en het land werd voor dergelijke doeleinden ontwikkeld.
Maar de druk om de duinen te behouden stierf niet volledig en in 1926 werd Indiana Dunes State Park opgericht. In 1952 richtte Dorothy Buell, die opgroeide in Menasha, Wisconsin, Save the Dunes op, een non-profitorganisatie die zich blijft inzetten voor het behoud van het gebied.
Buell werkte samen met senator Paul H. Douglas uit Illinois om de overeenkomst om de haven van Indiana te creëren en van de duinen een nationale oever van het meer te maken, en in 1966 gebeurde het eindelijk.
Een paar jaar geleden, zei Labovitz, wekte de documentaire Shifting Sands een hernieuwde interesse in het streven naar de status van park. In februari ondertekende president Trump een kredietwet waarin de naamswijziging was opgenomen.
Het debat over de vraag of Indiana Dunes het verdiende een nationaal park te zijn, was vooral een semantische discussie. Het park krijgt geen financiering of regelgevende macht meer. Als er iets is, kan het de financiën van het park nog meer oprekken, omdat borden moeten worden veranderd van de oever van het meer naar het park en een toestroom van bezoekers de diensten zal belasten.
Maar de verandering plaatst Indiana Dunes in een elitegroep van 61 nationale parken in het hele land, een upgrade die meer publiciteit en bezoekers aan het gebied betekent, tussen Gary in het westen en Michigan City, Indiana, in het oosten.
Labovitz heeft al een stijging van het aantal bezoekers opgemerkt, ondanks een ongebruikelijk koud en nat voorjaar. Het bezoek aan Memorial Day was 20% hoger dan vorig jaar, zei hij. Hij merkte ook op dat de nieuwe status en de daarmee samenhangende aandacht zouden kunnen helpen om meer financiering uit niet-gouvernementele bronnen te krijgen.
Northwest Indiana heeft een nieuwe pluim en we hebben allemaal de kans om de Indiana Dunes te gebruiken om onze economische ontwikkeling te vergroten, zei Lorelei Weimer, de uitvoerend directeur van Indiana Dunes Tourism, in een verklaring in maart.
De organisatie merkte op dat toerisme in 2018 $ 50,5 miljoen aan economische impact op het gebied heeft gegenereerd, en ze verwachten dat dit zal groeien met de nieuwe status van nationaal park.
Het zijn echt versterkte mensen in de regio hier die trots zijn op de plek, zei Labovitz.
Ecologisch divers
Degenen die nog twijfelen of het gebied een nationaal park zou moeten zijn, hebben het waarschijnlijk niet bezocht.
Ze weten waarschijnlijk niet dat je diep in Miller Woods eenzaamheid kunt vinden tussen wilde lupine, het enige voedsel voor de rups van de bedreigde Karner-blauwe vlinder. Het groeit in de zeldzame zwarte eiken savanne van het bos, die ooit 50 miljoen hectare besloeg in het Midwesten, maar nu slechts 30.000 beslaat.
Ze weten waarschijnlijk niet dat de 15.000 hectare van Indiana Dunes de thuisbasis is van 1.400 plantensoorten, goed voor de zevende meest diverse onder National Park Service-eenheden.
Het park is een van de meest ecologische diverse plaatsen in Noord-Amerika, zei Labovitz, en merkte op dat het op een kruispunt ligt waar het noordelijke arctische klimaat samenkomt met de zuidelijke droge, oostelijke loofbossen en de prairie, en aan de zuidpunt van Lake Michigan, dat dient als een belangrijke trekroute voor vogels.
Ze weten waarschijnlijk niet dat zelfs met staalfabrieken die in de verte rook opblazen, een dag op het strand van Lake Michigan net zo goed is als een dag op een oceaan - met minder zout en minder haaien. Of dat verre nationale parken als Yosemite en Yellowstone voor miljoenen mensen in zogenaamd viaductland moeilijk en duur te bereiken zijn. Indiana Dunes is slechts een treinrit verwijderd van Chicago - de South Shore Line maakt een paar stops in het park.
Ze weten waarschijnlijk niet dat de nationale oever van het meer de afgelopen tien jaar gemiddeld meer dan 1,8 miljoen bezoekers per jaar trok - meer dan de nationale parken Bryce Canyon, Arches en Sequoia.
Maar het gaat niet alleen om bezoekers en geld.
Het gaat erom een zeldzaam en belangrijk landschap in stand te houden en ervoor te zorgen dat meer mensen het gaan zien en ervoor zorgen dat het wordt beschermd.
Op onze laatste dag in het nationale park namen mijn moeder en ik deel aan een begeleide wandeling naar Mount Baldy, de hoogste levende duin van het park - levend, wat betekent dat het beweegt, ongeveer 1,20 meter per jaar. Het is al begraven gebouwen en een halve parkeerplaats op zijn pad.
Onze wandeling begon aan de oostkant van het duin, waar nog maar een strook van die parkeerplaats over is. Borden waarschuwen tegen het beklimmen van het duin. Het is gesloten voor bezoekers, behalve voor wandelingen onder leiding van een ranger.
Voordat we gingen lopen, legde de boswachter uit hoe de duinen zijn ontstaan. Toen gletsjers zich meer dan 10.000 jaar geleden uit het gebied terugtrokken, lieten ze zand achter. Terwijl de gletsjers smolten en de Grote Meren vormden, veranderde de zandige kustlijn, en wind en golven vormden het zand in duinen. De bergkammen en het wadilandschap lijken op die van Point Beach State Forest in Wisconsin en Kohler-Andrae State Park, maar dan op grotere schaal.
De oudere duinen van het park liggen verder van de huidige kust van Lake Michigan en zijn stabiel genoeg om eikenbossen te ondersteunen. De Dune Ridge Trail bij Kemil Beach is een goede plek om dat landschap te zien.
Dichter bij het meer zijn de duinen nog steeds in beweging en minder stabiel, met wat helmgras dat ze helpt te stabiliseren. Sommige, zoals Mount Baldy, hebben grote kale plekken.
Borden in het park waarschuwen bezoekers om uit de duinen te blijven en zich aan de aangewezen paden te houden om erosie te voorkomen. Heel Mount Baldy is gesloten, behalve de ranger-wandelingen.
Het is niet alleen voor de veiligheid van het duin. Mount Baldy heeft tientallen onstabiele gebieden en kleine gaten. In 2013 viel een 6-jarige jongen in een en werd meer dan drie uur onder zand begraven. Hij overleefde, maar het park sloot het duin om de gaten te bestuderen en in kaart te brengen.
Het strand van Mount Baldy is sindsdien heropend voor bezoekers, maar het pad aan de westkant van het duin is alleen open voor wandelingen onder leiding van een ranger, die op vrijdag om 17.00 uur worden gehouden. in de zomer.
De wandeling door het duin is een korte bergopwaartse tocht met een stuk op los zand. Maar iedereen in onze groep - van kinderen tot oudere volwassenen - kon het halen.
Vanaf de top was het duidelijk hoe het duin aan zijn naam kwam. In het oosten omcirkelden gras en kleine bomen een grote kom dor zand. De boswachter vroeg ons om niet buiten bepaalde grenzen te dwalen en op te passen dat we niet op het helmgras trappen, dat helpt het duin te stabiliseren.
We konden een beetje naar het noordwesten lopen, naar een schilderachtig punt boven Lake Michigan, waar we foto's van het meer en de duin maakten.
Dit is zo cool! We wonen in Indiana en we krijgen dit nooit te doen! riep iemand vanaf het punt.
Niet veel mensen doen dat. Net als andere plekken in Indiana Dunes is Mount Baldy een zeldzaam landschap. En net als andere nationale parken moet het twee, soms tegenstrijdige meesters dienen: behoud en recreatie.
Maar als die balans is gevonden, zelfs met elektriciteitscentrales op de achtergrond, is het een bijzondere ervaring die landelijke erkenning verdient.
Meer informatie :
- Indiana Dunes National Park is gratis te bezoeken, met uitzondering van West Beach, dat een extra toeslag van $ 6 per auto heeft. Het bezoekerscentrum bevindt zich op 1215 North State Road 49, Porter, Indiana.
- Chicago's South Shore Line maakt stops in het park, allemaal rolstoeltoegankelijk. Het westelijke eindpunt is Millennium Station, ook toegankelijk, op de zuidwestelijke hoek van Randolph Street en Michigan Avenue in Chicago. Zien mysouthshoreline.com .
- Het park heeft in de zomer twee gratis toegankelijke shuttles die reizen tussen Dunewood Campground, het USGS Great Lakes Research Center en Kemil Beach; en het Miller Train Station, Marquette Park, het Paul H. Douglas Centre for Environmental Education, 5th Avenue en Lake Street, en Lake Street Beach.
- De Dunewood Campground van het park is geopend van 1 april tot 1 november. Vierendertig locaties kunnen van tevoren worden gereserveerd en 33 zijn beschikbaar voor walk-ups, waaronder een handvol inlooplocaties op korte loopafstand van de parkeerplaats. Er zijn geen elektriciteits- of wateraansluitingen, maar er zijn toiletten en douches. Plaatsen zijn $ 25 per nacht.
- Huisdieren zijn in het grootste deel van het park toegestaan, maar ze mogen niet langer dan 1,80 meter aangelijnd zijn, zelfs als ze in het meer zwemmen. Ze zijn niet toegestaan in het zwemgedeelte van de badmeester van West Beach, de Glenwood Dunes Trail, de Pinhook Bog Trail en de natuurspeelplaatsen van het park.
Voor meer, zie nps.gov/indu .
Lees meer op usatoday.com.
Хуваах: