'Wiener-Dog'-regisseur Todd Solondz vond teckels echt 'dom'
Toen hij een hondenras nodig had als focus van zijn film Wiener-Dog, was regisseur en schrijver Todd Solondz blij dat hij de teckel koos - zowel vanwege het niveau van schattigheid dat hij wenste voor zijn titelpersonage, als voor de aansluiting bij een personage dat hij in een eerdere film had vermoord: Dawn Wiener.
Dat gezegd hebbende, grinnikte de filmmaker tijdens een recente telefoonchat toen hij zich herinnerde dat hij van verschillende hondenexperts had geleerd dat bepaalde rassen tijdens het behouden van hun vermogen om schattigheid te projecteren een aantal problemen hebben ontwikkeld. Dat geldt voor een aantal rassen, maar in het geval van de teckel denk ik dat hun intelligentie wordt verminderd!
Ze zijn best schattig, maar de realiteit van het werken met die honden heeft me bijna vermoord! Ik wist niet of ik het einde van de opnames zou halen, zei Solondz lachend. We werkten met vier of vijf teckels in deze film, en ze waren allemaal even, verbazingwekkend dom!
Hoewel loyale teckelbezitters en -liefhebbers het misschien oneens zijn met Solondz over zijn mening over de intelligentie van hun ras, wordt het titelpersonage in Wiener-Dog uiteindelijk een slimme manier om de vignetten - vier verschillende verhalen - in zijn film aan elkaar te knopen. Die puppyverhalen (excuseer de woordspeling) omvatten een jonge jongen (Keaton Nigel Cooke) die de hond krijgt na een bijna-doods gevecht met leukemie, een dierenartsassistent (Greta Gerwig) die de hond redt van euthanasie, een impopulaire filmschoolprofessor ( Danny DeVito) die net zoveel van de hond houdt als zijn studenten hem verachten, en een oudere vrouw (Ellen Burstyn) die hem onverwachts in de schemering van haar leven krijgt.
Hoewel Solondz het ermee eens was dat alle vier de verhalen van de hoofdrolspelers sterke thema's van eenzaamheid bevatten, benadrukte hij dat de echte focus voor mij het onderwerp was van sterfelijkheid en het gemak - of gebrek aan gemak - van hoe elke hoofdpersoon met die realiteit leefde. De dood zweefde boven elk van hen. Dat was de kwaliteit die volgens mij hier het intrinsieke is.
Solondz richtte zich op de komische momenten in zijn film, waarvan er vele behoorlijk donker waren, en merkte op: het zou behoorlijk ondraaglijk zijn als dit geen komedie was. Dit is wat ik een komedie van wanhoop zou noemen. Humor is wat mij door het leven sleept. Ik hou van lachen. Er zijn zoveel dingen in deze wereld die zo grimmig zijn. Lachen is naar mijn mening het beste ontsnappingsluik.
Todd Solondz staat gepland voor een Q&A na 19:00 uur. Zaterdag vertoning van Wiener-Dog in het Muziekdoos Theater.
Хуваах: