Van honden, liefde, leven, fazanten, leefgebied en gezelschap

Een hondenverhaal bekroonde een dag met vier jagers en twee honden in Steward Pheasant Habitat Area, wat een vleugje hoop op het leven gaf.

Dale Bowman

LEE, ziek.— Terwijl we over de I-355 naar het noorden reden, vroeg ik Kyle Danhausen waarom zijn 3-jarige Duitse korthaar Jacob heette.

'Ezechiël [een puppy] moest met 12 weken worden ingeslapen met een vergroot hart', zei hij. 'Het was een verschrikkelijke gebeurtenis voor ons.'

Maar het bracht Danhausen en zijn vrouw Dany samen.

Ze legden Zeke op een vrijdag neer en wisten dat ze 'verdomme hier weg moesten'. Ze reden naar het oosten, stopten bij Pearson's Bordertown Bakery in Momence en kwamen toen 'aan in Crown Point [Indiana]'.

Ze gingen naar Bona's Kennels, fokkers van Duitse korthaar in North Judson, Indiana.

'Deze hond heeft ons uitgekozen, hij ging met ons mee naar huis, een door God geïnspireerde gebeurtenis', bedroefd Danhausen. “Hij heeft een opmerkelijk gevoel voor humor. Mijn vrouw heeft de naam bedacht.”

Lijkt geïnspireerd omdat Ezechiël betekent dat God versterkt en Jacob betekent onder andere volgen.

Voordat je denkt dat we op weg waren naar een opwekking, gingen we op jacht naar Steward Pheasant Habitat Area in Lee County.

Voor het tweede jaar op rij trok Pete Lamar daar een vergunning aan. Lamar en ik maken al bijna 20 jaar deel uit van een ad-hocgroep voor tekeningen in het Free Upland Game Hunting Permit-programma van Illinois. De jaarlijkse aanvraagperiode is in augustus.

Iedereen in onze groep die een vergunning trekt, gaat onze lijst af om te zien wie die dag kan jagen. Vergunninghouders mogen voor een dag drie andere jagers meenemen (vijf anderen op de grotere locaties).

Ik heb al jaren geen vergunning meer getekend, waardoor ik me afvroeg of ik zwart was. Waarschijnlijker is het mijn verslaving aan het aanvragen van de kroonjuwelen van de 646 hectare grote Saybrook PHA en de 635 hectare grote Sibley PHA.

'Misschien heb je een betere kans op Powerball,' barstte Danhausen.

Lamar, die in de westelijke buitenwijken woont, solliciteert naar locaties bij hem in de buurt.

Dit was de eerste keer dat Danhausen met ons jaagde. Ik heb hem gedeeltelijk uitgenodigd omdat ik wist dat hij en zijn vrouw geweldige jachthonden hebben. Steve Komes voegde zich voor het tweede jaar op rij bij ons en bracht opnieuw Maggie, zijn leeuwenhartige 9-jarige Springer.

Dale Bowman

In afwachting van de dageraad bedachten we onze openingsstrategie voor zuid/zuidwesten wind. Het terrein van 80 hectare is een mix van stroken staande maïs, alfalfa/klavervelden, brokken koel seizoensgras, herstel van de prairie, een meertje en omheiningen.

We waren nog niet ver weg of Maggie, een blozende, plunderde een kip die zich aftekende tegen de dageraad. Toen hield Jacob, een aanwijzer, een punt ongeveer 30 seconden vast.

'Dat is alles waar ik om geef, dat hij de punt vasthoudt,' zei Danhausen, die zijn dubbelloops jachtgeweer over zijn schouder openhield terwijl hij liep totdat Jacob wees.

Er werd een haan gemist. Nog meer kippen bloosden, een haan vloog wild en tegen de wind in over een landweg. Ik bloosde en miste een haan.

Na twee uur hadden we drie hanen (missen er twee) en acht hennen gespoeld. We namen een pauze met candybars, koffie en water. De honden kregen water.

Toen we aan de laatste wandeling begonnen, spoelde een haan buiten bereik. We zouden vier hanen spoelen (twee gemist) en 10 hennen.

We hadden veel vogels, met name een velduil en een onbekend zoogdier. Een konijn, groundhog, muis of woelmuis, we konden het niet zien toen de honden ernaar uitsprongen.

Toen ze niet aan het jagen waren, zweer ik dat Jacob, terwijl hij Maggies achterste besnuffelde, een hondenversie van Ronnie McDowells klassieker neuriede.

Het was tijd.

Bovendien sleepte ik na vijf uur ploeteren door hoge dekking en staande maïs.

Bottom line: als een mannelijke pointer en een vrouwelijke flusher kunnen samenwerken de eerste keer dat ze elkaar ontmoeten, is er hoop voor Republikeinen en Democraten.

Dale Bowman

Хуваах: