'Stephen King's Doctor Sleep': Ewan McGregor maakt een fatsoenlijke Danny in vervolg op 'The Shining'
De bevredigende follow-up knipoogt naar zowel de roman van King als de film van Stanley Kubrick
Als je Doctor Sleep hoort, denk je misschien dat dit weer een film is over een Marvel Universe-personage of misschien de titel van een Motley Crue-nummer uit 1985, maar dit is eigenlijk een vervolg van tientallen jaren op The Shining, dat slechts één van de grootste horrormeesterwerken ooit gemaakt.
Over een intimiderende uitdaging gesproken. Zoals ze altijd zeiden over de politiek in Chicago, dit is geen zitzak.
Een pluim voor schrijver-regisseur Mike Flanagan voor zijn vastberadenheid om de Big Wheel-driewieler in de kamer aan te pakken door niet alleen te verwijzen naar specifieke sets en shots uit het meesterwerk van Stanley Kubrick uit 1980, maar ook door nieuwe gezichten te werpen in bepaalde rollen die beroemd zijn geworden in de originele film.
Warner Bros. presenteert een film geschreven en geregisseerd door Mike Flanagan, gebaseerd op de roman van King. Rated R (voor verontrustende en gewelddadige inhoud, enkele bloederige afbeeldingen, taalgebruik, naaktheid en drugsgebruik). Speelduur: 152 minuten. Opent donderdag in lokale theaters.
(Niet dat Flanagan deze reis helemaal opnieuw is begonnen. Dat zou krankzinnig zijn. Doctor Sleep is gebaseerd op het vervolg van Stephen King uit 2013 op de roman The Shining uit 1977, die natuurlijk als basis diende voor Kubricks film.)
Doctor Sleep speelt zich voornamelijk af in het heden, waarin Danny Torrance (Ewan McGregor, doet briljant werk) een alcoholische zwerver is die nog steeds wordt achtervolgd door het gruwelijke trauma dat hij en zijn moeder al die jaren geleden hebben opgelopen. Danny heeft nog steeds de glans, maar hij probeert die buitenzintuiglijke gaven te overstemmen door bijna elke avond in een fles te kruipen.
Gebroken tot het punt waarop hij eruitziet alsof hij een klop op de deur van Magere Hein zou verwelkomen, struikelt Danny het kleine stadje Frazier, New Hampshire, waar een vriendelijke lokale genaamd Billy Freeman (de geweldige Cliff Curtis) Danny helpt om een plek om te verblijven en neemt hem mee naar AA vergaderingen, waar Danny een arts (Bruce Greenwood) ontmoet die Danny een baan in een hospice bezorgt.
Danny's stralende krachten worden in het hospice eigenlijk heel mooi gebruikt, omdat hij kan voelen wanneer iemand op het punt staat te sterven en die persoon een gevoel van vrede en geruststelling kan geven dat er iets is voor de menselijke ziel na de dood. (Vandaar, Dokter Slaap.)
HET EINDE. Danny helpt anderen te troosten en redt zo zichzelf!
Kom op. Dit is een horrorverhaal van Stephen King.
Terwijl Danny zijn problemen in Small Town USA uitwerkt, zwerft een groep vampierachtige wezens genaamd de True Knot door het land en voeden zich met de stoom (in wezen de zielen) van kinderen die begiftigd zijn met het vermogen om te schitteren. (Hoe sterker de glans, hoe meer kracht de leden van de True Knot krijgen door hun stoom in te nemen.)
The True Knot deed me een beetje denken aan een demente versie van een Fleetwood Mac-tour, met Rebecca Ferguson als de Stevie Nicks van de groep - ene Rose the Hat, zo genoemd omdat ze Rose is en ze nergens heen gaat zonder haar stoere zwarte hoed. Ze hebben zelfs een coole tourbus, hoe beter om het land te reizen en jonge zielen te voeden.
Even terzijde, er is niets lichts of satirisch aan de koelbloedige manier waarop Rose en haar cohorten hun slachtoffers vermoorden en hun essentie consumeren. Een scène met een jongen (Jacob Tremblay) die vermist wordt na een honkbalwedstrijd is moeilijk om naar te kijken.
Ondertussen geniet Danny eigenlijk van een telepathische, oom-nicht-achtige relatie met een adolescent meisje genaamd Abra (Kyliegh Curran), die ergens in een buitenwijk woont en voor het grootste deel haar licht onder een korenmaat verbergt.
Maar Abra's schitterende vaardigheden zijn zo krachtig en speciaal dat ze op de radar van de Ware Knoop verschijnt en ze beginnen haar op te jagen zodat ze zich kunnen voeden met haar essentie. (Rose en haar bloedpartners zijn niet onsterfelijk, maar als ze goed eten, zoals zij het zegt, kunnen ze duizend jaar leven.)
Abra heeft een gelukkig gezinsleven en twee liefhebbende ouders die zijn gaan accepteren, zo niet volledig begrijpen, dat hun dochter speciale vaardigheden heeft, en ze heeft een goed hart. (Stel je een iets jongere en veel emotioneel gezondere Carrie voor, pre-emmer bloed.) Ze is praktisch een superheld in wording, maar ze zal de collectieve krachten van de Ware Knoop niet kunnen afweren zonder de hulp van Danny.
Hun telepathische Facebook-relatie wordt echt en persoonlijk. Kom maar op, Rose the Hat!
De jonge Kyliegh Curran is spectaculair goed als Abra, die een lieve jongen is, maar niet aarzelt om iemand in de Ware Knoop te EINDEN, omdat ze weet dat ze kinderen hebben vermoord en, zoals ze meer dan eens zegt, ze verdienen te lijden en te sterven.
Ik zal niet ingaan op details over hoe deze Extended Shining Universe-sage is opgelost, behalve om te zeggen dat als je de originele film nog nooit hebt gezien, veel van wat er uiteindelijk gebeurt, voor jou verloren zal gaan. En als je The Shining HEBT gezien, zou je sommige keuzes als heiligschennis voor horrorfilms kunnen beschouwen.
Niet te wankelen - ik beveel de film aan - maar ik kan beide kanten zien. Sommige van de terugroepacties naar The Shining zijn huiveringwekkend effectief; anderen voelden zich nodeloos en misten het doel.
Nog altijd. Een tip van de REDRUM aan Doctor Sleep en aan Ewan McGregor's gedenkwaardige optreden omdat hij ons de kans heeft gegeven om Danny Torrance op een zeer bevredigende manier in te halen.
Schrijf je in voor deNieuwsbrief voor entertainment
Bedankt voor het aanmelden!
Check je inbox voor een welkomstmail.
E-mail (verplicht) Door je aan te melden, ga je akkoord met onze Privacyverklaring en Europese gebruikers gaan akkoord met het gegevensoverdrachtbeleid. AbonnerenХуваах: