Slimme, plezierige 'Cars 3' stemt de Pixar-franchise af
Dat was een verrassende overwinning.
Nee, ik heb het niet over een plotelement in Cars 3. Ik heb het over het feit dat ik er echt van genoten heb.
Gezien mijn relatief milde genegenheid voor de vermakelijke maar niet bijzonder speciale Cars (2006) en mijn minachting voor de merkwaardig ingewikkelde en niet-betrokken Cars 2 (2011), dacht ik niet dat de franchise nog benzine in de tank had. en ik was verrast dat er zelfs een three-quel zou komen.
Nog verrassender en verrukkelijk: Cars 3 is een mooi, slim en vermakelijk generatieverhaal met veel hart, een eenvoudige en effectieve verhaallijn, prachtige snoepkleurige beelden en winnend stemwerk van de getalenteerde cast van terugkerende vaste klanten en welkome nieuwkomers.
Owen Wilson brengt zijn vertrouwde, relaxte karakter naar Lightning McQueen, die een legendarische status heeft verworven als de onbetwiste koning van het Piston Cup-stockcarcircuit. Bliksem behaalt overwinning na overwinning op het circuit en overtreft routinematig zijn leeftijdsgenoten - tot de komst van het nieuwe ras van hightech, wetenschappelijk geconstrueerde racers, geleid door de zwartgeverfde Jackson Storm (Armie Hammer), een eigenwijze racemachine die kan haal snelheden van 200 mph en hoger en overtreft alles wat de old-school Lightning ooit heeft bereikt.
Wat dacht je van een kleine opfriscursus over de carrière van Bliksem McQueen? Met de hulp van zijn trouwe vrienden, zijn geweldige vriendin (autovriend?) Sal (Bonnie Hunt) en natuurlijk zijn knapperige maar beminnelijke mentor Doc Hudson (wijlen Paul Newman), werd Lightning een kampioen dankzij zijn hart en zijn vaardigheden. Maar nu is Doc weg en is Lightning een oude leeuw, en het nieuwe ras is misschien gewoon te snel, te sterk en te meedogenloos voor hem.
Is dit het einde van Bliksem McQueen? Heeft iemand anders ook gemerkt dat dit in feite dezelfde setup is als in Rocky III?
Lightning krijgt nog een laatste kans, dankzij zijn nieuwe sponsor Sterling (een fantastisch onderhoudende Nathan Fillion), een miljardair die een ultramoderne trainingsfaciliteit heeft gebouwd. Sterling is eigenlijk meer geïnteresseerd in Lightning als een merk om tientallen producten te verkopen (leuk gevoel voor humor daar, Pixar!) wint, moet hij met pensioen gaan en een fulltime shill worden voor Sterling's uitgebreide reeks spatlappen en andere auto-gerelateerde items.
De eerste speelfilmregisseur Brian Fee (een voormalig Pixar-storyboardkunstenaar) doet het prima door het scherm te vullen met oogverblindende animaties en het verhaal mee te bewegen - door de trainingsreeksen en een omweg naar een sloopderby had misschien baat gehad bij slechts een beetje strakker bewerken.
Veel van Cars 3 gaat over het doorgeven van de fakkel en de protégé die de mentor wordt. Het personage van Doc Hudson, geuit door de grote Paul Newman (die in 2008 overleed) speelt eigenlijk een vrij substantiële rol in flashbacks en fantasierijke sequenties. (Toen John Lasseter de eerste Cars aan het filmen was, nam hij naar verluidt uren en uren audio van Newman op, inclusief outtakes en losse verhalen. Sommige van die regels werden opnieuw bedoeld voor Cars 3.)
Ondertussen realiseert Lightning zich dat zijn pittige trainer Cruz (Cristela Alonzo, erg leuk werk) misschien een onbenut potentieel heeft als racer. Hij vertrouwt ook op Doc's oude vriend Smokey (een perfect ingesproken stem van Chris Cooper) voor enkele parels van wijsheid.
De milde satire van de berichtgeving in de sportmedia is perfect, van de alomtegenwoordige Bob Costas als Bob Cutlass en racende grote en bekende NASCAR-zender Darrell Waltrip als Darrel Cartrip tot Kerry Washington als Natalie Certain, een analist die de cijfers kraakt en nauwkeurige levert. waarschijnlijkheidspercentages voor verschillende kanshebbers (zoals je tegenwoordig op ESPN ziet, bijvoorbeeld Warriors: 93,4 procent kans om de NBA Finals vanavond af te ronden).
Ik zeg nog steeds dat Cars de moeilijkste van alle Pixar-nietjes is om te omarmen. Er is maar zoveel animatie die je uit motorvoertuigen kunt krijgen, met hun pratende roosters en de oogbollen in de voorruit, in tegenstelling tot speelgoed dat tot leven komt, of een oude man met een vierkant hoofd, of schattige vissen in de zee, of mensachtige wezens die rondrennen in het hoofd van een 11-jarig meisje.
Misschien is het niet helemaal eerlijk om de ene Pixar-franchise tegen de andere op te zetten, maar dat is wat er gebeurt als je zo'n iconisch rooster van geanimeerde klassiekers en bijna-klassiekers maakt.
Geef deze groep auto's, vrachtwagens, tractoren, vorkheftrucks et al. de eer dat ze zo aardig zijn als maar kan.
Ik denk gewoon niet dat we ooit van ze zullen houden zoals we van Nemo houden.
★★★
Disney-Pixar presenteert een film geregisseerd door Brian Fee en geschreven door Bob Peterson, Mike Rich en Kiel Murray. Geschatte G. Looptijd: 100 minuten. Opent vrijdag in lokale theaters.
Хуваах: