Op vrijdag in South Carolina, Donald Trump vertelde een verhaal over hoe generaal John J. Pershing 49 moslimgevangenen in de Filippijnen executeerde.
In de vroege jaren 1900, zei Trump, ving Pershing 50 terroristen die enorme schade aanrichtten en veel mensen doodden. Dus Pershing doopte 50 kogels in varkensbloed en executeerde 49 van de mannen. Daarna liet hij de 50e gevangenis vrij om anderen te vertellen wat er was gebeurd. Het punt van Trump was dat Amerika hard moet optreden tegen terrorisme.
Maar het verhaal is niet waar. Er was geen massa-executie onder leiding van Pershing. Dat is een gerucht dat op internet is ontstaan.
MENING
Een Chicago Daily Tribune-artikel uit 1927 meldt het waargebeurde verhaal dat Pershing gevangenen vasthield van de Moro-opstand op de Filippijnen. De Moros waren moslims die zich verzetten tegen de Amerikaanse of andere bezettingsmacht. Tot de Moros behoorden ook zwaardvechters, Juramentados genaamd, die tijdens de opstand christenen vermoordden. Het moest worden gestopt.
Het Tribune-verhaal meldt dat Pershing enkele gevangenen met varkensbloed besprenkelde, waarvan de Juramentado's dachten dat ze hen voor eeuwig zouden veroordelen. Maar toen liet Pershing de gevangenen gaan. Hij waarschuwde anderen dat ze met het bloed van het varken werden besprenkeld. En volgens het Tribune-verhaal bleken die druppels varkensbloed krachtiger dan kogels.
Er waren geen executies zoals beschreven door Trump.
In feite was Pershing meer geneigd tot vredesbesprekingen met de Moros dan tot geweld. De generaal ontmoette de Moros en las met hen voor uit de Koran. Pershing wilde bruggen bouwen. Een illustratie bij het verhaal toont de generaal in vredesbesprekingen in de jungle van de Filippijnen.
Trump zou er beter aan doen om waargebeurde verhalen te vertellen over de grote generaal Pershing, die tijdens de Eerste Wereldoorlog het bevel voerde over de Amerikaanse strijdkrachten. Hoewel Pershing een taaie militaire leider was, was hij ook een man die vrede wilde opbouwen.
Dat is zo vaak het geval bij grote militaire leiders; zij zijn de eersten die oproepen tot vrede omdat ze de verschrikkingen en beperkingen van oorlog begrijpen. Pershing begreep ook iets dat meer mensen moeten beseffen, namelijk dat hongersnood de onvermijdelijke nasleep van oorlog is.
Na de Eerste Wereldoorlog werkte Pershing samen met Herbert Hoover om geld in te zamelen om hongerige kinderen in Europa te voeden. Hoover en Pershing waren mede-organisatoren van 'invisible guest fundraising dinners'. Ze zouden een lege setting aan tafel zetten, die de uitgehongerde kinderen voorstelde.
Waarom hebben we dat Pershing-verhaal niet gehoord tijdens campagnebijeenkomsten in plaats van het valse en gewelddadige verhaal van Trump?
Als Pershing er vandaag zou zijn, zou hij waarschijnlijk pleiten voor voedsel voor hongerige kindvluchtelingen, waarvan er ongekende aantallen zijn vanwege de oorlog in Syrië. Niemand heeft het over honger tijdens presidentiële debatten, maar het is een belangrijk onderwerp van buitenlands beleid, een onderwerp dat Pershing en andere grote leiders begrepen.
Pershing besefte ook de gevaren van overmatige bewapening. Als hij vandaag nog zou leven, zou hij misschien wat vragen hebben voor mensen zoals Trump die het hebben over het storten op de militaire uitgaven.
Het laatste wat deze wereld nodig heeft, is dat meer mensen over geweld praten, vooral mensen die zich kandidaat stellen voor het presidentschap.
William Lambers is een in Ohio wonende journalist. Hij werkte samen met het VN Wereldvoedselprogramma aan het boek Ending World Hunger. Volg de redactie op Twitter: Volg @csteditorials
Brieven sturen naar: letters@suntimes.com
Хуваах: