Om migranten te helpen hebben maatschappelijke organisaties meer steun nodig
Tot nu toe zijn 19 bussen met meer dan 1.400 mensen aangekomen, en er zijn er nog meer onderweg. Organisaties met een sociale impact hebben noch de overcapaciteit noch de middelen om aan deze voortdurende humanitaire nood te voldoen.
Biannelly Guaramata, een migrant uit Venezuela, ontspant zich met haar kinderen in een hotel in Texas. Er worden meer bussen verwacht die migranten van Texas naar Chicago vervoeren.
Joe Raedle/Getty
De aanhoudende komst van asielzoekers, de meesten van Venezuela naar Chicago via Texas, heeft een humanitaire crisis veroorzaakt die de effectieve samenwerking vereist van filantropie, regeringen, bedrijven en organisaties voor sociale impact.
Op 31 augustus arriveerde de eerste bus op Union Station. Sindsdien zijn er 19 bussen aangekomen met 1.452 mensen, waaronder gezinnen met jonge kinderen, senioren, alleenstaanden en mensen met een handicap, die allemaal zonder kennisgeving aankomen.
In de afgelopen weken zijn veel organisaties met een sociale impact, zoals The Resurrection Project, uitgerekt in hun capaciteit om diensten te verlenen en ervoor te zorgen dat migranten toegang hebben tot essentiële voorzieningen voor hun welzijn. Het recordaantal migranten dat asiel zoekt aan de grens zal de huidige behoefte alleen maar vergroten.
Verwant
Lokale overheden, filantropie en het bedrijfsleven moeten snel handelen om strategieën te financieren die ten minste het volgende omvatten: snelle respons, intermediair casemanagement en langdurige integratie van immigranten.
Een goed gefinancierde, gecoördineerde snelle reactie omvat vertaaldiensten, onderdak, voedsel, kleding, gezondheidsonderzoeken, gezinshereniging en vervoer.
Intermediair casemanagement begint zodra mensen onderdak krijgen en omvat onder meer ondersteuning bij het verkrijgen van werk, toegang tot medische zorg en het inschrijven van kinderen op school.
Op de lange termijn zullen de immigranten hulp nodig hebben om huisvesting en juridische diensten te verzekeren, en om deel uit te maken van de lokale economie om ons sociale weefsel te versterken.
De laatste keer dat onze immigratiewetten werden herzien, was in 1986, dus het aanpakken van de onderliggende oorzaak van deze crisis vereist een definitief besluit van het Amerikaanse Congres. Bij gebrek aan een alomvattende immigratiehervorming zou de federale overheid onmiddellijk middelen moeten uitbetalen aan staten, steden en organisaties met een sociale impact.
Organisaties met een sociale impact hebben noch de overcapaciteit noch de middelen om aan deze voortdurende humanitaire nood te voldoen. Om proactief te werken met een verantwoordelijke, gecoördineerde aanpak, moeten de private, filantropische en publieke sector manieren vinden om deze organisaties te ondersteunen.
Er zijn meer bussen vanuit Texas op weg naar Chicago. We kunnen de realiteit niet negeren en doen alsof dit uiteindelijk zal verdwijnen.
Raul I. Raymundo, CEO en mede-oprichter;
Erendira Rendon, vice-president van immigrantenrecht;
Het opstandingsproject
Hypocrisie tentoongesteld in debat
In het gubernatoriale debat van afgelopen donderdag bracht Darren Bailey een valse kwestie aan de orde, namelijk dat zowel hij als gouverneur J.B. Pritzker zouden moeten beloven om niet naar een hoger ambt te gaan als ze het gouverneurschap van Illinois winnen.
Je kunt je afvragen of Bailey zo luidruchtig was om deze mening te uiten in 2000 toen de Republikein George W. Bush zich kandidaat stelde voor het presidentschap terwijl hij nog twee jaar te gaan had in zijn ambtstermijn als gouverneur van Texas. Of als hij hetzelfde punt naar voren bracht over Sarah Palin die in 2008 kandidaat was voor vice-president, toen ze nog twee jaar te gaan had als gouverneur van Alaska, en in feite ontslag nam uit die functie nadat ze de verkiezingen had verloren. Waarom voelt Bailey zich zo comfortabel bij deze hypocrisie?
Chet Alexander, Chicago
Debat een debacle
Het J.B. Pritzker/Darren Bailey-debat was een aanfluiting. Beide kandidaten werden vernederd en er werd weinig informatie verzameld.
De regels waren gebrekkig. Zestig seconden is niet genoeg tijd om de meeste vragen te beantwoorden. Uitschelden en onderbrekingen hadden nooit toegestaan mogen zijn. Last but not least konden beide kandidaten directe antwoorden op specifieke vragen vermijden.
Gezien onze huidige politieke sfeer, hadden de honcho's van het debat veel moeite moeten doen om er zeker van te zijn dat het respectvol en beleefd was, waarbij elke kandidaat dit van tevoren had toegezegd.
Debatten zijn een belangrijk onderdeel van ons politieke proces. Beide kandidaten worden ondervraagd door neutrale en deskundige verslaggevers om de feiten te achterhalen. (Spoiler alert: aanvalsadvertenties zijn niet altijd feitelijk.) Hoe kunnen kiezers anders een weloverwogen keuze maken?
We kunnen en moeten beter doen dan dit.
Carol Kraines, Deerfield
Хуваах: