Het ouderwetse tijdverdrijf van het maken van schaalmodellen en het spelen met miniatuurtreinen maakt een comeback als een vorm van plastische therapie tegen de pandemische blues.
Maxime Fannoy zit voorovergebogen aan zijn eettafel en legt de laatste hand aan zijn miniatuur tank uit de Tweede Wereldoorlog.
Diep geconcentreerd houdt hij zijn hand stil terwijl hij werkt om het verkleinde plastic model er zo realistisch mogelijk uit te laten zien.
Terwijl hij dit doet, voelt Fannoy – opgesloten echtgenoot en vader die met zijn gezin in België door het coronavirus rijdt – de niet-aflatende pandemische nachtmerrie van de buitenwereld gelukkig uit de focus verdwijnen.
Het is een ontsnapping, zegt Fannoy. Wanneer je een kit of een scène bouwt, duik je er echt in. Al het andere verliest zijn belang. En in de huidige context is dat een echte hulp.
Verjongd door COVID-19-quarantaines en lockdowns, geniet het ouderwetse tijdverdrijf van het creëren van miniatuurwerelden door het samenstellen en decoreren van verkleinde modellen of het laten rijden van minitreinen op minitracks een opleving - plastische therapie tegen de pandemische blues.
De verkoop floreert nu gezinnen hun handen en hoofden bezig houden met het maken van modellen en het afstoffen van treinstellen. Het Britse merk Airfix zag een run op plastic kits voor Spitfires, het iconische gevechtsvliegtuig uit de Tweede Wereldoorlog. Hornby, dat eigenaar is van Airfix en ook een reeks modeltreinen en auto's maakt onder andere merken, is weer winstgevend geworden met stijgende verkopen.
De analoge geneugten van lijmen en schilderen, opknappen en prutsen, pellen ook sommige leden van de digitale generatie weg van hun schermen. Sommige tieners krijgen de modellenmicrobe te pakken van ouders en grootouders die tijd hebben om zich over te geven aan hobby's die velen sinds hun kindertijd te druk hadden om na te streven.
In Noord-Frankrijk zegt de 70-jarige gepensioneerde Guy Warein dat zijn renovaties tijdens de lockdown van een modeltreinstel dat stof had verzameld op zijn zolder, hem hebben geholpen contact te maken met zijn videogame-kleinkinderen, waardoor ze van de virtuele wereld naar de realiteit werden getrokken .
Warein zegt dat tijdens een schoolbezoek de oudste, die 16 is, tegen hem zei: 'Kom op, opa, laten we de treinen gaan bekijken en laten werken.' Dus hebben we ze in elkaar gezet en dingen samen gedaan. Het is een samenkomst van generaties, en dat kan alleen maar gunstig zijn.
Dus repareerde hij de locomotieven en het rollend materieel op schaal HO die hij van zijn schoonvader had geërfd en richtte hij de kamer op waar hij van plan was ze te laten rijden op een U-vormige baanbaan die hij aan het ontwerpen is. Dat alles hielp Warein, een voormalig opvoeder en gemeenteraadslid, om de pandemie en de angsten ervan af te wenden.
Je vult je tijd en vergeet wat er om je heen gebeurt, zegt hij. Het aanzetten van de radio of de televisie is alsof je met een wapenstok wordt geslagen omdat ze systematisch praten over het virus en de tegenslagen die het heeft gebracht.
Met een hobby kan ik aan andere dingen denken.
Fabrikanten hebben moeite om aan de wereldwijde toename van de belangstelling te voldoen. Lyndon Davies, CEO van Hornby, zegt dat hij 10.000 Spitfire-kits moest luchtvracht vanuit een fabriek in India toen de voorraden van Airfix voor het eerst in de 71-jarige geschiedenis van het bedrijf opdroogden.
Wat je niet wilt van je kinderen, je kleinkinderen, is dat ze de hele tijd tv zitten kijken of naar telefoons staren, zegt Davies. Deze pandemie heeft gezinnen thuis echt bij elkaar gebracht. Ze hebben het soort producten dat we maken gebruikt om te proberen te vergeten wat er in de buitenwereld gebeurde.
Een andere Britse fabrikant, Peco, heeft meer mensen aangenomen om te voldoen aan een golf van bestellingen - in sommige markten met 50% - voor zijn miniatuurtreinen, sporen en modelleeraccessoires.
Dit gebeurt overal: onze markten in het VK, in heel Europa, in Australië, Noord-Amerika, in China, zegt Steve Haynes, de verkoopmanager van Peco. Mensen maken veel meer gebruik van hun vrije tijd, hun vrije tijd, hun gedwongen thuiszittende tijd om de verveling aan te pakken, het isolement aan te pakken en iets creatiefs te doen.
In België noemt Fannoy zich een modelmaker made from lockdown. Jarenlang had hij plastic bouwdozen gekocht omdat ze hem aan zijn kindertijd deden denken, maar hij had nooit tijd gehad om ze te bouwen.
Toen de pandemie hem dwong zijn werk als business developer vanuit huis te doen, sloeg hij in de laatste dagen voor de lockdown een voorraad penselen en verf aan en ging aan de slag met zijn voorraad.
Aanvankelijk voltooide hij een reeks rallyauto's op schaal 1/24. Een WWII Tiger-tank, geschilderd om er verweerd uit te zien en gemonteerd in een winters tafereel met troepen en een jeep, volgde eind 2020. Hij plaatste foto's van het diorama, de vrucht van 50 uur handwerk, op Facebook.
Ik begin meestal 's avonds rond 20.00 uur. en stop rond 23.00 uur. tot middernacht, zegt Fannoy. Ik kan niet meer de dingen doen die ik normaal zou doen. Dus wat moet ik doen? Ik open een kit en werk eraan.
De uren vliegen voorbij, zegt hij. Het is een vorm van meditatie. Het heeft me enorm geholpen om het afgelopen jaar door te komen.
Хуваах: