Louise Irvin sterft; begeleidde toekomstige NBA-sterren als 'first lady' van Mac Irvin Fire
Het huis van Louise Irvin werd een broedplaats voor jonge basketbalsterren, altijd gevuld met gelach, Motown-muziek, huiswerkadvies - en een bodemloze voorraad voedsel voor hongerige tieneratleten.
Ze voerde grits en sandwiches met spek en eieren aan Antoine Walker en Bobby Simmons toen ze er nog steeds van droomden ooit in de NBA te spelen. Een jonge Tim Hardaway Sr. slokte vroeger haar appels en sinaasappels op. Ze gaf een andere nieuwkomer, Juwan Howard, bijles in zijn huiswerk.
En toen de Jabari Parker van de Washington Wizards een atletische prijs op de middelbare school won, kwam hij langs en gaf haar de trofee, zei haar zoon Lance Irvin, hoofd basketbalcoach voor mannen aan de Chicago State University.
Rond 109th en Parnell aan de zuidkant, was het het huis om in te zijn, volgens Jason C. Palmer, een vriend die een associate editor is voor de website scheidsrechter.com .
Mevrouw Irvin, 78, de First Lady van de nationaal bekende Mac Irvin Fire-jeugdbasketbalclub, stierf afgelopen zondag in het Christ Hospital in Oak Lawn. Ze had hartproblemen en kreeg complicaties na een heupvervangende operatie, volgens Lance Irvin.
Ze werd gewoon moe, zei hij.
Parker werd afgeluisterd om te spreken tijdens haar begrafenis zaterdag, samen met de gepensioneerde Dallas Mavericks en Detroit Pistons-ster Mark Aguirre, een uitblinker op de Chicago Public League middelbare school in Westinghouse aan de West Side die naar DePaul University ging voordat hij prof werd.
Er zijn maar een paar mensen die ik echt als zuiver van hart beschouw, en juffrouw Irvin was een van die mensen, zei Parker, de voormalige ster van Simeon op de middelbare school. Als kind vond ik het geweldig hoe ze altijd motiveerde en dat ze wist dat ik grote dingen kon doen met het talent en de gaven die ik van God had gekregen. Ik vind het heel erg dat ik haar niet meer kan zien. Maar ik ben blij te weten dat ze in de hemel zal zijn en dat ze naast haar man, meneer Irvin, zal zijn. En ik ben dankbaar dat ik haar heb mogen leren kennen.
De echtgenoot van mevrouw Irvin, McGlother Mac Irvin, die in 2011 stierf, richtte het dominante prep club-basketbalprogramma op dat zijn naam draagt. Het wordt gesponsord door Nike en toont een aantal van de beste talenten van het land en houdt sterren van de middelbare school tot in de zomer aan het spelen.
Mevrouw Irvin regelde alle niet-zo-kleine dingen voor de club. Ze hielp met het regelen van teamreizen, boekte hotels, beheerde het budget en zorgde ervoor dat kinderen fatsoenlijke uniformen hadden.
Zij was degene die de boel draaiende hield, zei Palmer.
Ze zou op de tribune zitten bij alle zes de middelbare schoolwedstrijden van haar kinderen en bij veel Mac Irvin Fire-spellen. Uit respect zouden anderen een plek op de eerste rij op de tribune voor haar vrijmaken. Van daaruit zou ze eventuele zwakheden in het andere team in de gaten houden en advies geven aan de Mac Irvin-spelers.
Meer dan een strategie aan de rechtbank, maakte ze indruk met de manier waarop ze kinderen hielp in zichzelf te geloven, zeiden mensen die haar kenden.
Toen Lance op de basisschool van Sutherland in de zevende klas zat, voorspelde een van zijn leraren dat hij de spellingbij zou verliezen. Hij kwam die avond thuis en vertelde het aan zijn moeder.
We gaan studeren, hij herinnert zich dat ze het hem vertelde, en jij gaat winnen.
Drie uur lang hebben ze samen geboord. De volgende ochtend stuurde ze hem weg met dit: Doe je best. Goede dingen gaan gebeuren.
Dat deden ze, hij zei: hij won.
Elke middag zette zijn schoolbus hem ongeveer vijf blokken van het huis van de familie af. Hij zei dat ik die dag zo trots was dat ik de hele weg naar huis rende en het haar vertelde.
Ze was echt een goede moeder, zei hij.
Toen haar zoon Michael worstelde met zijn jumpshot, nam ze hem mee naar hun achtertuin voor tips.
Ze kon dribbelen. Ze kon schieten, zei Lance Irvin.
Ze was een fenomenale vrouw, zei Linnae Harper, een WNBA-point guard bij de Chicago Sky die begon te spelen voor de Mac Irvin Fire toen ze een zesdeklasser was op Robert A. Black Magnet High School.
Ze had altijd open armen voor ons allemaal, zei Harper, die ging spelen bij Whitney Young, de Universiteit van Kentucky en de staat Ohio voordat hij prof werd. Ze zou er altijd op wijzen dat je gewoon je cijfers op peil moet houden.
Harper zei dat mevrouw Irvin de kinderen er ook aan herinnerde dat er meer in het leven is dan basketbal, en zei: blijf doorgaan, wat er ook gebeurt. De dingen zullen gaan zoals het zou moeten.
Wanneer veelbelovende jonge atleten zich zorgen maakten over het al dan niet verlaten van de school en proberen prof te worden, zei ze tegen hen: de profs zullen er zijn. Als je een NBA-speler wordt, moet je een volwassene worden.
Ze was nogal luidruchtig over problemen. . . vooral eerlijk onderwijs en kansen op werk, zei Palmer. Ze zei vaak: 'We hebben meer nodig dan alleen basketballers in onze gemeenschap. We hebben dokters, politici, leraren en wetenschappers nodig.’
Geboren als Louise Gillespie, groeide ze op in Maywood, waar ze naar de middelbare school in Washington ging en softbal speelde.
Op 14-jarige leeftijd schreef ze naar de Chicago Defender, op zoek naar penvrienden uit de hele Verenigde Staten.
Ze ging naar de Proviso East High School in Maywood, waar een jongere neef, Jim Brewer, een ster was en in de NBA ging spelen.
Haar moeder Rosa maakte huizen schoon in Glen Ellyn en andere buitenwijken. Rosa Gillespie leerde mij en mijn broers en zussen hoe ze huizen en ramen moesten schoonmaken, zei Lance Irvin.
Arthur, de vader van de jonge Louise, werkte voor de American Can Company en reed rond in een blauwe reparatiewagen, waarbij hij alles repareerde, van stofzuigers tot drogers.
Na de middelbare school ging ze naar Howard University en Southern Illinois University, volgens haar zoon. Ze kreeg banen bij Illinois Bell en als gemeenschapswerker bij het uitbreidingsprogramma van de Universiteit van Illinois.
Ze ontmoette haar toekomstige echtgenoot op een feest in Maywood. Ze waren getrouwd van 1965 tot aan zijn dood in 2011.
Het huis van de Irvins weergalmde vaak met de muziek van de Temptations en Gladys Knight & the Pips. Ze genoten van dansen en het hosten van spelletjes op vrijdagavond, zei Lance Irvin.
Mevrouw Irvin was een fan van de Detroit Pistons omdat ze hun taaiheid waardeerde. En ze hield van kruiswoordpuzzels maken en romans lezen.
Mevrouw Irvin laat ook haar dochter Cynthia achter, die in de sportadministratie werkt voor de Chicago Public Schools; zonen Byron, een NBA-agent; McGlother Mac, die werkt met de Mac Irvin Fire; Michael, CEO van de Mac Irvin Fire; en Nick, hoofd jongensbasketbalcoach op Morgan Park High School; een zus, Irma Montgomery; broer Alfred; en 12 kleinkinderen.
Een wake voor mevrouw Irvin zal zaterdag om 10.00 uur worden gehouden in de West Point Missionary Baptist Church, 3566 S. Cottage Grove Ave., gevolgd door haar begrafenis daar op zaterdag om 11.00 uur. Ze zal naast haar man worden begraven op Lincoln Cemetery.
Хуваах: