Het opnieuw ontworpen 'Swan Lake' van Joffrey Ballet blijft een triomf van artisticiteit
Toen het Pennsylvania Ballet de bekende choreograaf Christopher Wheeldon in 2004 vroeg om een nieuwe kijk op het Zwanenmeer te creëren, resulteerde dit niet in een darmrevalidatie of zelfs maar een ingrijpende herwerking van de klassieke versie uit 1895 door Marius Petipa en Lev Ivanov.
In plaats daarvan vond Wheeldon een intrigerende manier om deze geliefde liefdesfantasie op te frissen, terwijl hij toch bijna volledig binnen een klassieke 19e-eeuwse dansesthetiek bleef en het hart en de ziel van het geliefde origineel handhaafde.
HET JOFFREY BALLET — ‘ZWAANMEER’
1⁄2
Wanneer: 19.30 uur 19 oktober, met acht extra uitvoeringen tot en met 28 oktober
Waar: Auditorium Theater, 50 E. Congress
Tickets: $ 35 - $ 195
Informatie: joffrey.org
In zijn voortdurende poging om meer verhaalballetjes aan zijn repertoire toe te voegen, bracht het Joffrey Ballet deze versie in 2014 in première met veel bijval en herleefde het woensdagavond in het Auditorium Theatre met de eerste van 10 uitvoeringen die tot en met 28 oktober lopen.
Het meest opvallende aspect van Wheeldons heroverweging van het Zwanenmeer is zijn verschuiving van de actie naar de 19e-eeuwse wereld van het Paris Opera Ballet, dat de beroemde impressionist Edgar Degas zo gedenkwaardig verbeeldde in tientallen schilderijen en pastelkleuren.
In deze versie wordt het Zwanenmeer een ballet binnen het ballet, en wat echt en ingebeeld is, vervaagt. De hoofddanseres wordt schijnbaar omgevormd tot prins Siegfried en wordt verliefd op Odette, de koningin van de zwanenmeisjes, en beleeft alle ups en downs van dit bekende verhaal.
Maar aan het einde, na te zijn misleid om zijn liefde te beloven aan Odile, de kwaadaardige dubbelganger van Odette, tijdens een galadiner, keert hij terug naar het meer in een verwoede zoektocht naar Odette, maar het is te laat. Alleen en met een gebroken hart bevindt de hoofddanseres zich weer in de balletstudio en realiseert zich dat zijn geliefde in werkelijkheid een mededanser is die daar op hem wacht.
Het ingetogen decor (Adrianne Lobel) en knappe kostuums (Jean-Marc Puissant) zijn in bruikleen van het Pennsylvania Ballet. In overeenstemming met het idee van een ballet in een ballet, speelt het hele verhaal zich af binnen de muren van de balletstudio, die naar behoefte wordt aangepast en geopend om aan de behoeften van elke scène te voldoen.
Hoewel Wheeldon in sommige van zijn andere werken uitgesproken updates over klassiek ballet heeft gebracht, behield hij veel van de originele choreografie van Ivanov en Petipa in dit herziene Zwanenmeer en zorgde hij ervoor dat zijn aanpassingen volledig in hun stijl bleven.
Het meest eigentijdse aspect van deze productie is zijn weergave van de kwaadaardige tovenaar Von Rothbart, die Odette en de zwanenmeisjes bestuurt. Met sinistere make-up en rafelige kleding kruipt en bobbelt de kale figuur (levendig gerealiseerd door Fabrice Calmels) loerend op soms on-ballet-achtige manieren.
Ook interessant is de uitbeelding van Von Rothbart in de repetitie- en feestscènes als een van de balletpatroons met hoge hoed die wordt getoond terwijl ze de ballerina's achter de schermen besluipen in Degas 'werken met ontwerpen die verder gaan dan alleen danswaardering.
De ondubbelzinnige ster - en ster is niet overdreven - van de show is Victoria Jaiani als Odette en Odile. Een absoluut geweldige danseres met opvallende extensies en golvende vorm, ze bracht krachtig de pijn en kwetsbaarheid van Odette over en genoot van het bedrog van Odile, waarbij ze handig de beroemde 32 fouettes van laatstgenoemde realiseerde aan het einde van het derde bedrijf.
Ze overschaduwde Dylan Gutierrez als de hoofddanseres en prins Siegfried. Gutierrez was een lange, stevige danser die er zeker goed uitzag. Hij was een solide partner en een atletische solist, maar zijn acteerwerk kwam een beetje stijf over en het was moeilijk om niet wat meer gemak en natuurlijkheid in zijn bewegingen te wensen.
De rest van de cast leek soms een beetje aarzelend, optredend met de technische zekerheid die typerend is voor Joffrey-dansers, maar mist een beetje emotionele betrokkenheid - een probleem waarvan men vermoedt dat het zichzelf snel zal oplossen als de artiesten zich in hun rol nestelen en de kriebels van de openingsavond achter zich laten hen.
Dat gezegd hebbende, de dansers die de zwanenmeisjes in het derde bedrijf uitbeelden, gingen vakkundig om met de technische eisen van de wervelende en kriskras door elkaar lopende choreografie met zijn beroemde eenbenige stotterdia's. En de gevierde pas de quatre met Amanda Assucena, Nicole Ciapponi, Cara Marie Gary en Leticia Stock toonde alle pittige precisie die het vereist.
Opvallend waren ook de levendige artiesten in de drie divertissementen in het derde bedrijf, vooral Christine Rocas als de exotische Russische danseres en Anais Bueno, Rory Hohenstein en Elivelton Tomazi als de drie vurige Spaanse dansers.
Onder leiding van muzikaal leider Scott Speck verkeerde het Chicago Philharmonic in goede vorm omdat het diende als pitorkest voor deze productie en de suggestieve partituur van Tsjaikovski tot leven bracht.
Hoeveel van een verbetering Wheeldon's herziening van Het Zwanenmeer zou kunnen zijn, is de vraag. Maar zoals deze grotendeels succesvolle revival duidelijk maakte, slaagt hij erin om dit verhaal een welkom fris gezicht te geven zonder te ver te gaan en iets van de aangeboren schoonheid en kracht van het 19e-eeuwse origineel in gevaar te brengen.
Kyle MacMillan is een lokale freelanceschrijver.
Хуваах: