Georgia Sheehan, al 25 jaar een snoepdipper van Fannie May in Chicago, is op 94-jarige leeftijd overleden
Begrafenisgangers kregen chocoladerepen (niet haar favoriete 'Carmarsh'-snoepjes) en werden aangespoord om 'een traktatie op Georgia te hebben'.
Georgia Sheehan, die 25 jaar lang met chocolade bedekte kersen en andere lekkernijen maakte op een Fannie May-assemblagelijn aan de West Side, hield volgens haar familie van gokautomaten, sterke parfums en stijve highballs.
'Als iets goed is, is meer beter' - zo leefde ze haar leven, zei haar dochter Donna Badon.
Ze woonde elke doop, eerste communie, vormsel, bruiloft, verjaardag, feestdag en begrafenis bij in haar grote Ierse familie. Ze hield van zingen, dansen en lekker eten. En ze stond niet op de ceremonie. Ze zou haar gedeeltelijke kunstgebit eruit halen en op tafel leggen als dat het eten makkelijker maakte.
Op feestjes zou je George horen zingen van Won't You Come Home, Bill Bailey en Shuffle Off naar Buffalo of Ierse liedjes als Take Me Home to Mayo en Mick McGilligan's Ball.
Toen haar kleindochter Rilee Burke klaar was met studeren, vroeg oma hoeveel 'cum laudes' afstudeerden - en waren ze allemaal familie van elkaar? zei Burke.
Mevrouw Sheehan had een buitengewoon goede relatie met haar schoonzonen. Als ze thuiskwamen van hun werk, vroeg ze wat ze die dag hadden gedaan. Als het antwoord was: niets, zou ze vragen: waarom deed je de moeite om te gaan?
Om je een... comfortabel te houden, zou het antwoord zijn. En iedereen in de Sheehan-clan zou kakelen, zei Donna Badon.
Als haar kinderen de avondklok misten, was de straf meestal om haar te helpen tegels te leggen of behang op te hangen, aldus Burke.
Vorige maand waren er diensten voor mevrouw Sheehan, die 25 jaar als snoepdipper voor Fannie May werkte. Ze stierf op 94-jarige leeftijd in het Rush University Medical Center na een beroerte, volgens haar dochter Jean Hartford.
Terry McEldowney — een van de componisten van het South Side Irish anthem — zong bij de begrafenis, gehouden in de kerk waar mevrouw Sheehan werd gedoopt, getrouwd en begraven: St. Gabe's, 4500 S. Wallace St.
In de mand met haar begrafenisgebedskaarten lagen chocoladerepen van Fannie May met een bordje met de tekst: Have a treat on Georgia.
Hoewel de katholieke kerk mensen vaak adviseert om de muziek religieus te houden, deelde McEldowney de tekst aan het einde van de dienst uit aan Georgia on My Mind, en iedereen begon het te zingen, zei Badon.
Ze was erg leuk, zei McEldowney, terwijl hij zich herinnerde hoe, toen hij klaar was met spelen in de Flags Club op 47th Street, we onze spullen aan het inpakken waren en zij nog steeds danste en zich amuseerde.
Young Georgia groeide op in het hechte Canaryville. Van goede kennissen uit de buurt zou ze zeggen: We zijn vrienden sinds de wieg.
Nadat haar vader George zes weken voor haar geboorte bij een auto-ongeluk om het leven kwam, trok haar moeder Mary Peal in bij de grootmoeder van Georgia, Nan Conlisk. Er waren daar een paar sterke vrouwen, zei Badon.
Als meisje had mevrouw Sheehan een close-up van Chicago's complexe systeem van checks, balances en gunsten. Ze zei dat wanneer de hondenvangers een fles whisky wilden, ze de [familie]hond oppikten, en ze wisten dat ze een fles whisky zouden krijgen om de hond terug naar huis te krijgen, zei Badon.
Na de basisschool van St. Gabe ging ze naar Mercy High School. Ze ging graag naar het pretpark Riverview en keek graag naar films in de binnenstad.
Ze ontmoette haar man Eugene, een persman van Sun-Times, in de buurt. Ze trouwden in 1946 en kregen zes kinderen en een hele reeks honden.
Toen haar jongste kind Tricia naar school ging, begon mevrouw Sheehan aan een baan op de Fannie May-assemblagelijn op Jackson Boulevard en Racine Avenue, en ze kwam thuis met een geur van suiker en room.
Vaak werkte ze aan de met chocolade omhulde kersen. Het was niet zo gemakkelijk. Je moest die krul op de bovenkant perfect krijgen, anders werd het verkocht in de outlet-winkel, zei Badon.
Haar eigen favoriete Fannie May-traktatie? De Carmarsh - een brouwsel van karamel-marshmallow.
Ze hield ervan om zondagse diners te organiseren, waar ze rosbief, aardappelpuree en sperziebonen serveerde. Maar mevrouw Sheehan gaf vrijelijk toe dat ze niet zo'n kok was. Ze zei altijd dat het een generatie oversloeg, zei Badon.
Ik herinner me dat George tegen mijn moeder zei dat ze niets gaf om de ijsrepen die we in de vriezer hadden, zei Burke in een lofrede, en mijn moeder moest haar laten weten dat ze ze waarschijnlijk niet zo lekker vond omdat ze hondjes waren ijsrepen die ze had gegeten.
Mevrouw Sheehan keek graag naar Dr. Phil op tv. Haar favoriete zangeres was Engelbert Humperdinck. En ze kon de producten niet weerstaan van Ron Popeil , de Maar wacht, er zit meer tv-pitchman achter gadgets zoals de Veg-o-Matic. Familieleden zouden haar mevrouw Popeil noemen, zei Burke.
Haar man stierf in 1977 en haar zoon Daniel stierf in 2006. Ze laat ook dochters Gail Friedman en Tricia Burke, zoon Mickey, 12 kleinkinderen en 20 achterkleinkinderen na.
Хуваах: