En de Oscar gaat naar: De 10 slechtste 'beste foto'-winnaars aller tijden
Elk jaar rond deze tijd debatteren we over de beste foto's van Oscars, van wat er gaat winnen tot het heroverwegen welke films hadden moeten winnen tot de beste films in de geschiedenis van de Academy Awards.
Dit gaat echter niet over de beste. Dit is ongeveer het ergste.
Toegegeven, slechte films maken meestal geen kans om de grootste prijs op de Oscar-avond te winnen, maar middelmatige projecten en af en toe een hoofdkraker vinden van tijd tot tijd hun weg naar de beste foto - en sommigen winnen zelfs. Wat betekent dat Bohemian Rhapsody misschien wel een kans maakt om de 91e jaarlijkse Academy Awards om 19.00 uur in te gaan. Zondag op ABC.
Wetende dat de eigenlijke beste foto helaas niet altijd wint, zijn hier de 10 slechtste winnaars die de Oscars hebben toegekend, gerangschikt volgens vergelijkende verschrikkelijkheid.
10. 'Slumdog Millionaire' (2008)
Het verhaal van een verweesde jongeman (een behoorlijk grote Dev Patel) die opstaat uit de sloppenwijken om de Indiase versie van Who Wants to Be a Millionaire te winnen? - alleen om zijn overwinning in twijfel te trekken vanwege zijn achtergrond - is 99 procent van een zeer goede film. Maar helemaal aan het einde bevat de film een gigantische zang-en-dans-routine - een schreeuw naar traditioneel Bollywood - die een beetje te naadloos overgaat in de laatste scène en je uit een bevredigend einde trekt. (Eerlijk gezegd is het een raar stokpaardje. En nu heb ik Jai Ho in mijn hoofd.)
9. 'Shakespeare in liefde' (1998)
Als concept is het een cool idee: stel je een romance voor tussen Shakespeare (Joseph Fiennes) en een vrouw (Gwyneth Paltrow) die, vermomd als man, auditie doet voor een van zijn toneelstukken waarmee de bard Romeo en Julia schrijft. Gedeeltelijk romantische komedie en deels experimentele Shakespeare-biopic met veel referenties, het is een storm van willekeurige dingen die nooit tot samenhang komen, maar herinnert je eraan dat de oude William een soort hippe kat was.
8. 'Uit Afrika' (1985)
Ho boy, deze uitgestrekte epische romance is geweldig om naar te kijken, en er is een schaamte van acteerrijkdom met Meryl Streep en Robert Redford als respectievelijk een getrouwde Deense schrijver en een jager op groot wild die voor elkaar vallen in Nairobi. Dat is allemaal goed als je wakker kunt blijven door het trage verhaal en de looptijd van 160 minuten. Als mensen het hebben over een Oscar-film, is Out of Africa iets waar je automatisch aan denkt - ten goede of ten kwade.
7. 'De Engelse patiënt' (1996)
Neem de buitensporige lengte van Out of Africa en verdubbel het melodrama. Gefeliciteerd, je hebt deze Tweede Wereldoorlog-foto die zowel ambitieus als pretentieus is. Een afschuwelijk verbrande piloot (Ralph Fiennes), ooit een cartograaf, vertelt de militaire verpleegster (Juliette Binoche) die hem behandelde over de tijd dat hij verliefd werd op een getrouwde Britse vrouw (Kristin Scott Thomas) terwijl hij de Sahara in kaart bracht. Tot grote ergernis van haar jaloerse echtgenoot (Colin Firth), niet verwonderlijk.
6. 'Rond de wereld in 80 dagen' (1956)
Groots vroeger, 80 Days is een luchtige, al te vrolijke affaire met in de hoofdrol David Niven als een Engelse kerel die gokt dat hij in iets minder dan drie maanden de wereld rond kan gaan en een all-star cast van kleurrijke personages tegenkomt , waaronder meer dan 40 cameo's van Marlene Dietrich, Cesar Romero, Peter Lorre, Buster Keaton en Frank Sinatra. Als dat alles is om Oscar te winnen, had The Cannonball Run moeten opruimen.
5. 'Rijden Miss Daisy' (1989)
Achteraf bekeken werd er misschien meer op neergekeken omdat het de film was over een zwarte coureur (Morgan Freeman) en zijn bejaarde blanke lading (Jessica Tandy) die de beste film won van Born on the Fourth of July van hetzelfde jaar Spike Lee's invloedrijke Do the Right Thing kreeg niet eens een nominatie. Toch is Daisy een emotioneel manipulatief, vergeetbaar drama - je zou zelfs kunnen zeggen Hoke-um - dat niet goed is verouderd.
4. 'Cavalcade' (1933)
Vóór de Crawleys van Downton Abbey waren er de Marryots, wiens familie, vrienden en bedienden de ups en downs van het leven meemaken van oudejaarsavond 1899 tot nieuwjaarsdag 1933. Het is interessant als geschiedenisles om te zien hoe Britten omgaan met de Titanic zinken en de Eerste Wereldoorlog, maar verder behoorlijk sentimenteel en leeg.
3. 'De grootste show op aarde' (1952)
Het cv van de legendarische filmmaker Cecil B. DeMille omvatte Cleopatra en Samson en Delilah voordat ze de prijs voor Beste Film wonnen voor Greatest Show. Maar het was meer een carrière Atta-jongen! dan een prijs voor de eigenlijke film, een opzichtige en vergeetbare ode met drie ringen aan P.T. Barnum's circus - met Jimmy Stewart en Charlton Heston, niet minder! - dat op de een of andere manier High Noon versloeg. Om te lenen van Hugh Jackman: Dit is de beste show? Nee.
2. 'Ongeluk' (2004)
De cast is geweldig (oa Sandra Bullock, Don Cheadle, Thandie Newton en Terrence Howard), de film niet zo veel. De verwevenheid van verhalen rond sociale en xenofobe spanningen in L.A. verknoeit een heleboel kansen om op een echte manier met racisme en multiculturalisme om te gaan. Om het nog erger te maken, stal het een prijs voor beste film van Brokeback Mountain, een film die homoromantiek met hart en ziel behandelde.
1. 'De Broadway-melodie' (1929)
De winnaar van de tweede beste foto was de eerste geluidsfilm die een Oscar won, na de stomme film Wings. Het had ook gemakkelijk de slechtste foto kunnen winnen. Er is nieuwigheid, maar niet veel anders met deze musical over twee vaudevillian zussen die het naar Broadway haasten en showtunes vinden, uit het niets verhaal intermezzo's die niet passen en een hoop romantische malarkey. Wings speelt eigenlijk nog steeds goed; dit niet, helemaal niet. Ga in plaats daarvan naar Chicago kijken.
Brian Truitt, VS VANDAAG
Lees meer bij usatoday.com
Хуваах: