Een pijnlijk oorlogsverleden ontsluiten door middel van foto's
American Heroes: Portraits of Service, een permanente fototentoonstelling, is vorige week geopend op Midway Airport.
Myron Petrakis, 100, sprak bij de opening van een nieuwe fototentoonstelling, 'American Heroes: Portraits of Service' op Midway Airport.
Anthony Vazquez/Sun-Times
Het motto van de mijnenveger van de marine is: 'Waar de vloot ook heen gaat, we zijn geweest.'
De onofficiële, degene die Myron Petrakis zich herinnert, luidt ongeveer als volgt: 'Zet de gouden ster op, moeders, uw zoon zit in de mijnenvegers.'
Met andere woorden, verwacht niet dat je jongen thuiskomt.
Petrakis kwam thuis. Hij is 100 jaar oud. Hij woont in Belmont Village Senior Living in Carol Stream, een buitenwijk in het westen. Het is 77 jaar geleden dat hij zijn vriend, John Pate, verloor aan een mijn in de noordelijke Stille Oceaan. Hij kan er nog amper over praten.
“Dat zijn herinneringen. Dat zijn herinneringen,' zei hij vorige week, zijn blik neerslaand en zijn stem wegstervend.
Tom Sanders begrijpt de terughoudendheid. Hij heeft honderden veteranen gefotografeerd, waaronder Petrakis, in Belmont Village-faciliteiten in de Verenigde Staten. Een permanente tentoonstelling van zijn werk, 'American Heroes: Portraits of Service', opende vorige week op Midway Airport. Zijn foto's zeggen wat veel van deze oude krijgers niet kunnen of willen. Sommigen zijn te getraumatiseerd. Soms heeft dementie hun woorden gestolen.
De portretten leggen de veerkracht, trots, zwaarbevochten vreugde en de onuitwisbare smet van oorlog vast.
Portretten van veteranen door fotograaf Tom Sanders op een nieuwe galerijtentoonstelling getiteld 'American Heroes: Portraits of Service' op Midway Airport.
Anthony Vazquez/Sun-Times
Sanders, 38, begon met het fotograferen van veteranen voor een huiswerkopdracht tijdens zijn studie in Californië. Sanders had wat hij noemt een aha! moment waarop hij een soldaat uit de Tweede Wereldoorlog interviewde die vertelde dat zijn maag door granaatscherven uit elkaar was gescheurd. De veteraan was toen 21 - toen de leeftijd van Sanders.
'Hij pakte zijn veldflesriem, trok hem om zijn buik en bleef vechten', zei Sanders.
Zeventien jaar later fotografeert Sanders nog steeds veteranen, hoewel hij ook professor is aan het Savannah College of Art and Design in Savannah, Georgia.
Sanders heeft een simpel doel voor zijn werk.
'Ik hoop echt dat mensen de foto's zien en dat het hun perspectief op veteranen verandert en hen meer waardering geeft', zei Sanders.
Voor veel mensen zijn de foto's echter misschien niet meer dan een waas als ze zich haasten om een vlucht te halen.
Als ze stoppen en kijken naar George Mueller, 92, die in dezelfde faciliteit woont als Petrakis, zien ze een man die van 1953-55 in het leger heeft gediend. Het bijschrift vermeldt dat Mueller als tiener in een concentratiekamp zat.
Hij was eigenlijk in drie, de laatste was Bergen-Belsen in Duitsland, waar naar schatting 60.000 mensen stierven - de meeste door honger, overwerk en ziekte.
'Ik zag mensen vlak naast me doodgeslagen worden voor overtredingen - zoals niet snel genoeg uit de kazerne komen', zei Mueller, die pas in de jaren negentig over zijn oorlogservaringen begon te praten.
Mueller herinnerde zich dat hij lichamen in rijen tegen de kampkazerne had gezien.
'Als de man die daar lag een warmere jas had of zoiets, zou ik die aantrekken', zei hij.
De Russen bevrijdden Mueller, die uiteindelijk Amerika bereikte, apotheker werd, trouwde en vijf kinderen grootbracht met zijn vrouw, Katie, in Glen Ellyn. Hij heeft ook 15 kleinkinderen en negen achterkleinkinderen.
'Ik heb een dikke buik die ik vasthoud', grapte hij toen hem werd gevraagd naar zijn portret.
Frank Kik zit voor een portret (bovenaan de foto) van zichzelf door fotograaf Thomas Sanders bij een nieuwe galerijtentoonstelling met de titel 'American Heroes: Portraits of Service' in het voetgangerspad tussen CTA Orange Line en de luchthaven van Midway International Airport, woensdag 2 november 2022.
Anthony Vazquez/Sun-Times
'Heilige makreel!' Frank Kik, 95, verklaarde bij het zien van zijn portret. De topograaf van de Koreaanse Oorlog zei dat hij er 'vernederd' door was.
Petrakis werd opgesteld rond de tijd dat Amerikanen het einde van de Tweede Wereldoorlog vierden. Hij was 20 bij de start, maar kreeg uitstel omdat hij deel uitmaakte van de oorlogsinspanning, werkend bij een gereedschaps- en matrijzenmaker aan de North Side.
De geallieerden hadden nog werk te doen.
Reizigers lopen langs een nieuwe galerie-expositie met de titel 'American Heroes: Portraits of Service' in het voetgangerspad tussen CTA Orange Line en de luchthaven bij Midway Airport.
Anthony Vazquez/Sun-Times
Petrakis koos er nooit voor om op een mijnenveger te zitten; hij volgde een opleiding tot motormachinist. Petrakis zegt graag dat het alfabet zijn leven heeft gered. De naam van zijn vriend Pate kwam voor de zijne en dus miste Petrakis net zijn toewijzing aan de U.S.S. Minivet, gestuurd om mijnen te verwijderen in de Straat van Korea, het kanaal tussen Korea en Japan. Het schip van Pate liep op 29 december 1945 op een mijn. Pate was een van de 31 doden die dag.
“We waren hele goede vrienden. Ik wist dat hij getrouwd was en ik wist dat hij een zoontje had', zei Petrakis vorige week in zijn appartement.
Petrakis zei dat hij zijn ouders nooit had verteld dat hij was ingedeeld bij een mijnenveger.
Petrakis plukte met trillende knoestige vingers een kaart uit zijn portefeuille. Het is bedekt met laag op laag doorzichtige tape. De afbeelding op de kaart is zo oud dat hij bijna verloren is gegaan, maar als je goed kijkt, zie je de Maagd Maria met het Kind. De moeder van Petrakis gaf hem de kaart 78 jaar geleden. Ze bevestigde strengen van haar haar en die van Petrakis 'vader met gesmolten was - een Griekse traditie.
Myron Petrakis heeft deze foto van de Maagd Maria met Kind bij zich sinds 1944, toen zijn moeder hem gaf voordat hij met de marine vertrok.
Petrakis bracht het grootste deel van zijn leven na de Tweede Wereldoorlog door in Norridge, waar hij in de kunststofindustrie werkte. Catherine, zijn vrouw van 69 jaar, stierf vorig jaar.
Petrakis had op een aantal manieren geluk. Tegen de tijd dat zijn schip, de U.S.S. Murrelet, arriveerde in de noordelijke Stille Oceaan, de Japanners waren hun eigen mijnen aan het vegen en de Amerikanen waren daar om te helpen, zei Petrakis.
Een jonge Myron Petrakis in zijn marine-uniform.
Mits
Gevaar lag altijd op de loer. Op een keer kwam het schip van Petrakis per ongeluk in een mijnenveld terecht en moest het er weer uit.
'Met de kapitein die we hadden, waren we altijd in gevaar,' zei Petrakis met bitterheid in zijn stem.
Maar trots was er vorige week alleen bij de portretonthulling. Er kwamen zeven veteranen, sommigen in rolstoelen, anderen rammelend op rollators naar hun stoelen. Petrakis was uitgenodigd om te spreken. Hij droeg een stropdas met een Amerikaanse vlag en weigerde hulp op het podium in Midway.
'Patriottische Amerikanen, ik groet u!' zei hij met een dreunende stem, voordat hij het verhaal vertelde over hoe hij het lot van zijn maatje vermeed.
Toekijkend was een van zijn drie kinderen, Stephen Petrakis, 69, die in Lodi, Wisconsin woont.
'Hoe meer mensen aandacht besteden aan de geschiedenis, hoe beter dit land zal zijn', zei de zoon. 'De dingen die ze hebben meegemaakt, zullen de meeste mensen niet begrijpen - en dat allemaal voor een land vol vreemden.'
Хуваах: