Dit is waarom president Trump het kleine Montenegro zo vreemd minacht
Wil je dat je kind vecht en sterft voor Montenegro? Het is iets waar je aan moet denken.
Dat lijkt misschien een vreemde vraag, gezien de meer ontnuchterende vragen over Rusland, Noord-Korea en China waarmee we dagelijks worden geconfronteerd. Maar onze president vertelt ons boos dat Montenegro van groot belang voor ons is. In feite was het, volgens mijn boekhouding, de eerste kwestie waar hij bij stil stond na zijn ontmoeting in Helsinki met Vladimir Poetin.
MENING
Montenegro is een land met slechts 640.000 inwoners, verscholen in de zuidelijke fjorden van de Adriatische Zee in wat ooit Joegoslavië was. De vraag over het kleine, onvergetelijk mooie land kwam ter sprake en domineerde vervolgens een interview tussen president Trump en Fox News' Tucker Carlson direct na Helsinki.
Het werd eerlijk gezegd naar voren gebracht vanwege de enthousiaste toetreding van Montenegro tot de NAVO slechts een jaar geleden, wat president Trump irriteerde, met zijn duidelijke haat tegen de NAVO en vooral artikel 5, waarin staat dat een aanval op een van de 28 leden een aanval is op alle. Zo kwam het dat Carlson aan Trump hypothetisch vroeg of, laten we zeggen, Montenegro werd aangevallen, waarom zou zijn zoon dan gaan om het te verdedigen?
De president maakte van deze gelegenheid gebruik om de aandacht van Poetin af te leiden.
Hij had hetzelfde gevraagd, zei Trump als eerste, blijkbaar verwijzend naar de onwaarschijnlijke omstandigheid dat een Trump in het leger zou dienen om het land te verdedigen. Toen voegde hij er nadrukkelijk aan toe dat, hoewel Montenegro klein was, het vol was met zeer sterke mensen ... zeer agressieve mensen ... die agressief kunnen worden en, gefeliciteerd, je bent in de Derde Wereldoorlog!
Toen de spanningen toenamen, had ik een nare droom van een Montenegrijnse Uncle Sam die naar mij wees en zei: Montenegro wil jou! Ondertussen werd het Montenegro-complex van Fox News intenser. Op een show blies Carlson op en werd zijn gezicht zo rood dat ik vreesde voor zijn gezondheid. Maar hij ging door en breidde zijn terrein van angst uit door je voor te stellen dat je kinderen zouden sterven voor Estland, Litouwen, Slowakije en Turkije en alle domme mensen in non-profitorganisaties die de wereld verwoesten.
Het laatste dat ik van Carlson hoorde, was deze ontnuchterende waarschuwing: er vormt zich in Washington een consensus dat we moeten vechten voor Montenegro.
Bezorgd reikte ik naar mijn geschiedenisboeken, mijn atlas en, laat, mijn gezond verstand.
Ik ontdekte dat Montenegro inderdaad een heroïsche oorlogstraditie had. Tijdens de lange jaren van het Ottomaanse rijk (13e-20e eeuw) was Montenegro een zeldzaam voorbeeld van een staat die enig succes had met het behouden van zijn onafhankelijkheid.
Maar de laatste jaren was het dicht bij Rusland. Er wordt zelfs gezegd dat het in 1904, tijdens de Russisch-Japanse oorlog, zo dichtbij was dat het Japan de oorlog verklaarde (dat moet de duivel uit Tokio hebben afgeschrikt!) alleen maar om Moskou te steunen. En Rusland hield het kleine land nauwlettend in de gaten, aangezien de grote baai van Kotor de controleboog van Rusland over de Adriatische kust voltooide.
Maar dat is allemaal drastisch veranderd. Nadat de Sovjet-Unie en Joegoslavië zelf aan het eind van de 20e eeuw waren ontbonden, ging het kleine land enthousiast naar het westen. NAVO, eerst. Nu is het wachten op het lidmaatschap van de Europese Unie. Er zijn zelfs Montenegrijnen die naast Amerikanen vechten in Afghanistan, een feit waar zowel Carlson als Trump de spot mee dreven.
Ondertussen zijn de betrekkingen met Rusland nu zo slecht dat de Russen in 2016 probeerden premier Milo Djukanovic te vermoorden. Het zou dus niet moeten verbazen dat het vermoeden in de hoofdstad van Montenegro, Podgorica, is dat er in Helsinki een deal is gesloten tussen Trump en Poetin om hun land te destabiliseren of om te keren.
Wat nog belangrijker is, het leek niet bij Carlson of de president op te komen dat we een vrijwilligersleger hebben. Dus stel dat het vrijwel onmogelijke zou gebeuren en er een oorlog zou zijn waarbij de NAVO, en dus Montenegro, betrokken was, hun zonen en dochters zouden geen deel uitmaken van een Amerikaans leger. Kinderen van anderen? Duidelijk niet hun zorg.
Uiteindelijk, zoals zoveel in deze bizarre en fabulistische regering, moet je stoppen, heftig je hoofd schudden, tien keer in een cirkel op en neer springen, een strofe van Amazing Grace zingen en dan vragen: WAT was dat? Waarom was dat? Hoe was dat?
Het antwoord lijkt, zoals met alles wat Trumpiaans is, te zijn dat de truc van Montenegro eenvoudigweg dat was: een apparaat, een manoeuvre, een kleine bijzaak om onze aandacht af te leiden van een groter evenement - in dit geval de ramp van de Helsinki-bijeenkomst . Nu zie je het, nu niet.
Blijf bij me, jongen, en ik zal je de wereld laten zien.
Georgie Anne Geyer is al meer dan 40 jaar buitenlandcorrespondent en commentator over internationale zaken.
Brieven sturen naar: letters@suntimes.com .
Хуваах: