Bruce Boxleitner keert terug naar het tweede seizoen van Cedar Cove op het Hallmark Channel (première zaterdag), waar hij een buurman van de ster van het programma speelt Andie MacDowell , die is teruggekeerd naar haar geboorteplaats Cedar Cove om rechter te zijn. Onlangs belde de ervaren acteur en in Elgin geboren Boxleitner - wiens lange carrière populaire tv-series omvatte als Scarecrow en Mrs. King en Babylon 5, plus sci-fi avonturenfilms als Tron en de meer recente Tron Legacy - om te praten over Cedar Cove, en zijn benadering van acteren vandaag.
Vraag: Je hebt sterke wortels in de omgeving van Chicago, nietwaar?
A: Ja, ik ben geboren in Elgin en mijn eerste 10 jaar waren in Crystal Lake. Van daaruit verhuisden we naar Mount Prospect, waar ik mijn middelbare schooltijd heb doorgebracht. Direct na de middelbare school. Ik vertrok naar het centrum van Chicago en het Goodman Theatre en begon daar op zeer jonge leeftijd mijn carrière.
Vraag: Er zijn zoveel goede acteurs uit Chicago gekomen. Wat zijn uw gedachten daarover?
A: Dat was in het verleden zo en is nog steeds waar. Chicago is een geweldige theaterstad, ondanks wat New York misschien denkt! Zeer productief en zeer levendig theater. Daar gaan mijn roots, want daar ben ik begonnen.
Vraag: Vertel ons over dit nieuwe seizoen van 'Cedar Cove'.
A: Het nieuwe seizoen gaat verder waar we gebleven waren. In het eerste seizoen hadden we nog tal van personages en relaties, zoals we dat tegenwoordig doen. Dus sommige van die verhaallijnen zullen worden afgerond en sommige zullen doorgaan. In dit tweede seizoen denk ik dat we in het eerste seizoen echt vooruit zijn gegaan. Maar dat is te verwachten. Tijdens het eerste seizoen van een serie als deze moet er veel gebeuren.
Het draait allemaal om de levens en liefdes van de mensen die in dit kleine stadje aan de kust van de Pacific Northwest wonen. Je realiseert je wat er kan gebeuren in een klein stadje in Amerika! [Lacht]
Ik denk dat voor Hallmark moet worden toegejuicht. Voor hen gaan ze een nieuw terrein voor hen in - een beetje scherper. Ze blijven echter nog steeds trouw aan hun standaard gezinsvriendelijke merk Hallmark.
Maar we hebben te maken met onderwerpen die je normaal niet op Hallmark aantreft, zoals alcoholisme en dat soort zaken.
V: Je serie is gebaseerd op een superbestsellerauteur Debbie Macomber's romans. Waarom denk je dat haar boeken zo populair zijn?
A: Ik denk dat ze in algemene zin weet hoe ze contact moet maken met een vrouwelijk publiek. Maar ik raakte zelfs verslaafd aan een paar van haar boeken, te beginnen met 44 Cranberry Lane. Natuurlijk speel ik het personage dat ze Bob Belden heeft gemaakt en mijn vrouw is Peggy, en we hebben deze bed & breakfast, Time & Tide genaamd - en er gebeurt veel in die bed & breakfast!
Debbie is het zout van de aarde. Ze komt uit de Pacific Northwest in Washington en ik denk dat de personages en de situaties herkenbaar zijn - en daarom verbinden ze zich met het publiek.
Dat vinden alledaagse mensen leuk. In deze hedendaagse Hollywood-omgeving krijg je vaak programmering te horen waar gewone mensen zich niet mee kunnen identificeren.
Het is dus leuk voor mensen om personages te zien met wie ze zich uit hun eigen leven kunnen identificeren - in hun buurten en in hun steden, en in hun families.
Over succes valt niet te twisten! Debbie heeft zo'n 170 miljoen boeken verkocht!
Vraag: Wat zijn uw gedachten in het algemeen over televisie tegenwoordig? Je hebt het vooruitzicht een aantal decennia in de media te hebben gewerkt.
A: Veel televisie is tegenwoordig erg donker en cynisch. Veel is ongeveer hetzelfde. Ik denk dat een goede zaak van onze serie is dat je mensen hebt waar je van week tot week voor kunt rooten.
Wat betreft de zogenaamde reality-tv - er is niets echts aan. Het is allemaal zorgvuldig bewerkt om voor controverse te zorgen. Nu zijn de talentenjachtshows een geldig genre, en dat zijn ze altijd geweest. Sommige van deze anderen, ik kan ze niet geloven.
Mijn andere probleem is met de dramashows. Het draait allemaal om vampiers of zombies of zoveel van hetzelfde. Er zijn geen goede jongens, het zijn allemaal slechteriken. We duimen voor de slechterik. Het is donker. Het is niet de tv waarin ik begon, maar wat maakt het uit!
Хуваах: