Je kent de liedjes.
Mandy. Copacabana. Weekendje Nieuw Engeland. Ik schrijf de liedjes. Zou het magie kunnen zijn.
Je kent de singer-songwriter achter hen, en de honderden meer die de afgelopen 40 jaar deel zijn gaan uitmaken van het weefsel van de Amerikaanse popmuziek.
Hij is natuurlijk Barry Manilow, de accordeonspelende, slungelige jongen uit Brooklyn, New York, die piano leerde spelen en liedjes schreef, en uiteindelijk omhoogschoot naar de top van de hitlijsten, een muziekcatalogus vergaard die even relevant en tijdloos is als ze komen. Rolling Stone riep hem uit tot de showman van onze generatie en meer recentelijk riep David Grohl van de Foo Fighters uit: Barry Manilow is de coolste moeder ter wereld. Manilow behoorde tot het koor van glitterati die in december bijeenkwamen voor de laatste aflevering van The Colbert Report.
Dat wil niet zeggen dat Manilow zijn deel van de tegenstanders niet heeft gehad; de lijn is altijd duidelijk in het zand getrokken tussen zijn diehard fans en even diehard haters. Voor laatstgenoemde spreken vier woorden boekdelen over het uithoudingsvermogen van Manilow: 80 miljoen verkochte platen.
En die platen bestreken het muzikale spectrum, van zingen met de big bands tot het zingen van Sinatra, pop, jazz, R&B, swing, het Great American Songbook en Broadway-showmelodieën.
Dit jaar ontving Manilow zijn 14e Grammy-nominatie (hij won voor Copacabana in 1979) - voor het beste traditionele popzangalbum voor de weinig bekende, pianogestuurde Night Songs. Het markeerde een mijlpaal in zijn carrière - hij is genomineerd in elk van de afgelopen vijf decennia (het beeldje van zondagavond ging naar Lady Gaga en Tony Bennett voor Cheek to Cheek).
Het was een enorme verrassing [dat het album genomineerd was] omdat dit album zo onder de radar was, zei Manilow in een interview enkele dagen voordat de Grammy's werden uitgereikt, waarin hij nauwkeurig voorspelde dat de overwinning naar Bennett zou gaan. Dit was een album dat ik voor mezelf en mijn vrienden maakte. En ze vonden het geweldig. ... [Maar] Vorig jaar was er een tijd dat ik snel een album nodig had voor het label en mijn vrienden en manager zeiden: 'Laten we deze doen.' Dus we [brachten het uit]. Het kwam niet eens in de hitlijsten, zo onder de radar was het! De Grammy-nominatiecommissie heeft het op de een of andere manier gevonden.
Niet zo onder de radar was de release van My Dream Duets, die afgelopen oktober debuteerde op nummer 4 in de Billboard Top 200, waarmee het Manilows 15e Top 10-album werd. Op de cd zingt Manilow met onder meer wijlen Whitney Houston, John Denver, Judy Garland, Louis Armstrong, Sammy Davis Jr. en Marilyn Monroe. Het album, een van de meest uitdagende van zijn carrière, gaf Manilow toe, was het juiste project op het juiste moment, en letterlijk een droom die uitkwam.
Mijn platenmaatschappij vroeg of ik een duettenalbum wilde maken. Iedereen en hun moeder maken duettenalbums, zei Manilow. Dus ik had zoiets van, hoe maak ik mijn duettenalbum anders? En ik kwam op het rare idee om duetten te maken van oude platen die nooit duetten waren. [Mijn team] dacht dat het niet kon, maar ze deden het. Ik had er een heel team van technici aan.
De technologische kant van het album was een enorme klus, zei de 71-jarige Manilow. Zelfs het verkleinen van de 11 nummers die de laatste snede maakten, was het resultaat van een zeer ingewikkeld eliminatieproces.
Ik deed 35 ruwe demo's, met 35 verschillende zangers [waaronder] mensen zoals Fred Astaire, Bing Crosby, Lena Horne, de Bee Gees, Dan Fogelberg's 'Longer Than', zei Manilow.
We hadden zoveel [obstakels te overwinnen] met dit project. Waar we mee vastzaten, waren zeer krassende oude platen. … We zouden het orkest op die oude platen moeten vervangen, en we dachten echt niet dat het kon. [We hebben] een bedrijf gevonden dat dat kon doen en mij alleen de zang achterliet. We moesten onder elk nummer een gloednieuw orkest plaatsen, evenals mijn zang. … Normaal gesproken duurt het ongeveer twee maanden om een album te maken; deze duurde ongeveer zes maanden. Technisch gezien was het een beer. Het was niet alleen het schrijven van een nummer en het arrangeren ervan en naar de studio gaan en het zingen.
BARRY MANILOW
met Dave Kozo
Wanneer: 19:30 uur 14 februari
Waar: United Center, 1920 W. Madison
Kaartjes: $ 19,75- $ 249,75
Informatie: Op bezoek komen ticketmaster.com
Manilow trapt zijn One Last Time! tour op 11 februari in Omaha, Neb., en noemde het het einde van zijn volledige, grote tours. De roadshow komt zaterdagavond naar het United Center voor een Valentijnsconcert.
Hier is meer van wat Manilow te zeggen had over zijn droomduetten en zijn carrière:
Q. Hoe is het om met al deze legendes te zingen?
TOT. Zingen met deze mensen - ze waren daar in mijn koptelefoon, maar het was alsof ze naast me zongen. Ik bedoel, zingend met Whitney [op I Believe in You], reikte ik naar de Kleenex. Dit zijn allemaal mensen die ik mijn hele leven heb bewonderd. Om met ze te kunnen zingen. Ik probeer erachter te komen waar ik moet zingen, waar ik moet soleren, waar ik moet harmoniseren.
Q. Hoe was hun zang echt toen je alle muziek weghaalde? Heb je technische tovenarij op hun stemmen moeten doen?
TOT. Ik heb hun zang niet aangeraakt. Dit zijn niet toevallig legendes. Dit waren geweldige zangers, geweldige persoonlijkheden. Je zet John Denver op en er is niemand die klinkt als John Denver. Je trekt Judy [Garland] aan en er is niemand die op haar lijkt.
Het waren muzikanten - in de tijd, in harmonie, hun teksten speeldend. Dat waren de dagen dat je een songtekst speelde omdat je een goede songtekst zou hebben om te acteren. … Om deze mooie, goed geschreven liedjes te kunnen zingen. Ik wilde ze allemaal eren. Ik wilde niet dat dit mijn album zou zijn, ik wilde dat dit was hun album, laat de luisteraars zien waarom ze legendes waren.
Q. Hoe heb je alle nieuwe orkestraties benaderd, zoals het herwerken van Henry Mancini's iconische Moon River met Andy Williams?
TOT. Het opnieuw doen van de achtergronden was leuk voor mij. De originele achtergronden klonken ouderwets. Ik wilde trouw blijven aan [de] orkestraties, maar het een beetje actueler laten klinken. Het geluid van het orkest is zeer hedendaags. … er zijn verschillende akkoordwisselingen. Ik bedacht een ander begin, einde en brug. Het ging over verandering, maar het ging ook om het eren van al die orkestraties en de zangers. Ik zou geen cha-cha maken van Moon River.
Q. Hoe was het om met Marilyn Monroe te zingen en was haar stem echt zo goed?
TOT. Als je naar het origineel van die plaat luistert, daar ben ik echt in gedoken en heb die plaat opnieuw gemaakt. Het heeft een heel ander einde [van de originele versie]. Het heeft niet dat midden [van het origineel]. Er zit dus geen jazz in. Maar ik dacht dat het te gek zou zijn om Marilyn Monroe te doen. Ze klonk er geweldig op. We hebben haar zang nooit aangeraakt.
Q. Heb je de kans gekregen om Sammy Davis Jr. te ontmoeten?
TOT. Nooit de kans gekregen. Hij was een beetje voor mijn tijd. Ik zou hem zien op variétéshows. Hij was de meest getalenteerde mens van zijn tijd. En ik leerde dat [Candy Man] zijn minst favoriete nummer was. Hij haatte het. Toch was het zijn grootste nummer, zijn enige nummer 1 nummer. Dit was een van de sneden waar hij in mijn headset zat en ik had echt het gevoel dat hij naast me stond.
Toen ik het lied voor het eerst [hoorde]. Ik moet zeggen dat het niet een van mijn favorieten was. Maar toen ik het begon te bestuderen en het begon te spelen, raakte het me echt tot tranen toe. Het was zo goed geschreven - de melodie, de akkoordwisselingen, de achtergrondzang. Mensen schrijven niet meer zo. Ik heb nooit echt veel aandacht besteed aan het nummer en daar was het, weer een prachtig geschreven popnummer, en dat kan ik van veel van hen tegenwoordig niet zeggen.
Q. Hoe zullen deze duetten zich vertalen naar live optredens tijdens deze tour?
TOT. We hebben vier video's gemaakt over vier van de nummers: Louis Armstrong, Judy Garland, John Denver en Whitney. Dus we hebben ze allemaal gerepeteerd, en ik zal ze omdraaien. Ik kan er maar één per show doen. Het hangt allemaal af van welke geest mij beweegt.
Q. Zoveel artiesten zeggen dat het hun laatste tour is. Is dit echt de laatste tour van Barry Manilow?
TOT. Dit is echt de laatste GROTE tour. Het is 40 jaar lang toeren geweest, en dit is het einde daarvan. Het is niet het einde van het maken van platen of het een nacht of twee doen van one-nighters of Madison Square Garden als ik een plaat heb om te promoten. Maar het is het einde van die grote tours die me wekenlang van huis houden.
Q. Aan het eind van de dag, welke van deze duetten heeft je ziel het meest geraakt?
TOT. Twee van hen. Whitney vermoordt me gewoon... gewoon te vroeg weg. En Judy [Slinger, op Zing! Ging de snaren van mijn hart]. Ik wou dat ik haar had gekend. Ze is mijn soort entertainer. Als zangeres is er niemand die haar overtreft. Ze heeft muziek in haar botten. Ze werd omringd door de grootste arrangeurs. Als zanger is er niemand meer echt of waarheidsgetrouw. Ze was 4 voet-11 van talent.
OPMERKING: Als onderdeel van zijn Manlow-muziekproject , schenkt de zanger een nieuwe Yamaha-piano om een muziekinstrumentdrive voor Chicago Public Schools op gang te brengen. Iedereen die een nieuw of voorzichtig gebruikt muziekinstrument doneert aan de kassa van United Center (tot 14 februari van 11.00 tot 18.00 uur) ontvangt twee gratis tickets (geldig voor vooraf geselecteerde zitplaatslocaties) voor het zaterdagavondconcert van Manilow in Chicago.
Хуваах: