'Aquaman' tot de kieuwen doorweekt van waanzinnig stripboekplezier
Aquaman is de Gronk van het DC-universum.
Net als het strakke einde voor de patriotten, is de visman een uniek getalenteerd fysiek exemplaar met geweldige instincten en een manier om groot te worden in de koppeling - maar hij is ook een beetje maf en hij houdt van feesten in zijn vrije uren.
De goedmaker van James Wan's mooie en redelijk vermakelijke maar ook meanderende en soms echt belachelijke Aquaman is dat iedereen, van Wan tot het team van scenarioschrijvers door de getalenteerde cast, de pure, doordrenkte waanzin van dit verhaal lijkt te begrijpen - dus waarom niet veel plezier ermee?
We ontmoetten Arthur Curry/Aquaman van Jason Momoa in de DC-films met het uitgebreide universum Batman v Superman: Dawn of Justice (2016) en Justice League (2017). Nu staat hij centraal in een oorsprongsverhaal over de eenzame, vrijzinnige halfbloed (zijn vader was een vuurtorenwachter, zijn moeder de koningin van Atlantis) die weet dat hij speciale krachten heeft - maar niet geïnteresseerd is in het opeisen van zijn rechtmatige plaats als de heerser van de zeeën.
Totdat de inzet zo hoog is, heeft hij niet echt een keuze. Een onwillige, anti-held superheld! Er is een nieuwe, hoest-hoest.
Momoa's Arthur is een gigantische, gescheurde, opvallend knappe, zwaar getatoeëerde hulk van een man met golvend rocksterhaar uit de jaren 80, tonnen interessante herensieraden en een garderobe met casual en stijlvolle outfits waardoor hij eruitziet als een voormalige Olympische zwemmer die nu in grote vraag als de coolste surfinstructeur op het Big Island.
(Arthur's kapsel lijkt bijzonder twijfelachtig, aangezien hij constant nat wordt en altijd met zijn hoofd ronddraait om die vochtige en verwarde lokken uit zijn gezicht te krijgen. Zou een slank, geschoren hoofd niet praktischer zijn?)
MEER RECENSIES VAN RICHARD ROEPER
Soaring 'Spider-Man: Into the Spider-Verse' klampt zich zelden vast aan formule
Ondraaglijke 'Vox Lux' markeert een dieptepunt in haar carrière voor Natalie Portman
Arthur doet zijn ding graag in het water en (meestal) in de Surface World oftewel het droge land. Hij verricht af en toe een heldhaftige daad, bijvoorbeeld het dwarsbomen van piraten die het bevel over een onderzeeër hebben genomen, en haast zich vervolgens met zijn plofjongens (Temuera Morrison) naar zijn kade om een paar liter zeep te drinken, die nog steeds elke dag naar zijn aanlegsteiger loopt in de hoop dat hij zal Arthur's moeder Atlanna zien, de nobele koningin van Atlantis die zo'n 20 jaar geleden verdween en waarvan wordt gedacht dat ze dood is.
Ah, maar er borrelen problemen onder de oppervlakte, in de uitgestrekte en fantastische onderwaterwereld.
Blijkt dat er een hele Thor-Loki-broer-dynamiek staat te wachten om te ontploffen. Arthurs sluwe, op macht beluste, jongere halfbroer, koning Orm van Atlantis (Patrick Wilson), hongert naar een totale oorlog met de Surface World en sluit een alliantie met de leiders van de zes andere onderwaterkoninkrijken.
Dat klopt, het is niet alleen Atlantis ver onder de oceaan. Er zijn zeven koninkrijken. Ik denk dat mijn favoriet de Pekel is, bevolkt door dappere en nobele en echt walgelijk ogende schaaldieren, sommige groter dan een Godzilla.
In een opmaat naar de onvermijdelijke Final Confrontation nemen Arthur en Orm het tegen elkaar op in The Ring of Fire, dat eruitziet als een voetbalstadion onder water en tot de nok toe vol zit met Atlantiërs. Uiteindelijk verplaatst de strijd zich buiten de arena, wat de Atlantiërs moet hebben afgeschrikt die goed geld betaalden voor hun stoelen.
Amber Heard speelt Mera, een jonge koningin van de zee die verloofd is met Orm maar Arthur's leven op het nippertje redt, ook al denkt Mera dat Arthur een dope bruut is die niet begrijpt wat er op het spel staat en dat ze zich nooit aangetrokken zou voelen naar Arthur, ahum.
Mera is echt gaaf. Ze is slim en dapper en fel en mooi, en ze heeft lang, magenta haar, alsof Mera stopte bij een pop-up Halloween-kostuumwinkel en een leuke pruik kocht op weg naar de strijd. Oh, en Mera's vader is koning Nereus, die wordt gespeeld door Dolph Lundgren, en laten we het horen voor Dolph Lundgren die dit jaar rollen heeft in TWEE grote films. (Zie Drago, Creed II.)
Willem Dafoe is Vulko, die in feite de Mr. Miyagi van Arthur's Daniel-San is en hem allerlei bewegingen leert, inclusief een speciale truc. (Arthur maakt op een gegeven moment zelfs een Cobra Kai-grap.) Yahya Abdul Mateen II gaat helaas verloren in de shuffle als het onderontwikkelde personage van Black Manta.
Aquaman zakt een beetje in het midden, terwijl Arthur en Mera samenwerken voor een Indiana Jones-achtig avontuur, op zoek naar de lang verloren gewaande drietand van Neptunus, en ja, het is eigenlijk de hamer van Thor. De verheerlijkte speurtocht neemt hen mee naar de Sahara, naar verborgen onderwatergemeenschappen - en zelfs naar Sicilië, waar ze genieten van een intermezzo op Roy Orbisons She's a Mystery to Me dat aanvoelt als een scène uit een romantische komedie die per ongeluk in een superheldenfilm is gesplitst.
Jason Momoa is niet de meest expressieve acteur, maar hij heeft de lichamelijkheid en de bereidheid om zichzelf er gek uit te laten zien en het natuurlijke charisma van een Dwayne The Rock Johnson. Als de belangrijkste schurk, Patrick Wilson (een prima acteur) heeft hij een aantal fantastische, op kleur afgestemde outfits en uitgebreide gezichtsuitrusting die een Eyes Wide Shut en Fashion Week Beneath the Sea-sfeer afgeven, maar Wilson heeft niet de duistere charme van het kamp. van Tom Hiddlestons Loki. Nicole Kidman ziet er ongemakkelijk en bijna verward uit als Atlanna, die haar eigen fashion-forward-stijl heeft, hoewel ze al zo'n 20 jaar in ballingschap onder water is en nergens boetieks of schoonheidssalons lijkt te wonen.
Ik zie Aquaman nooit de status van icoon bereiken, maar ik zal dit zeggen: hij is veel leuker in zijn eentje, als hij niet opgezadeld is met die overdreven serieuze stijven Superman en Batman.
'Waterman'
★ ★ ★
Warner Bros.-foto's presenteert een film geregisseerd door James Wan en geschreven door David Leslie Johnson-McGoldrick en Will Beall. Beoordeeld PG-13 (voor sequenties van sci-fi geweld en actie, en voor sommige taal). Speelduur: 143 minuten. Opent vrijdag in lokale theaters.
Хуваах: