Deze nieuwe versie van de Dickens-klassieker, met Guy Pearce als Scrooge en Serkis als The Spirit of Christmas Past, wordt uitgezonden als een originele FX-film op 19 december, met toegiften op 22, 24 en 25 december.
LONDEN — Met een hoge zwarte hoed, een zware gevlekte bontjas bedekt met snuisterijen, een lange baard en veel haar, kreeg Andy Serkis een applaus van de bemanning van A Christmas Carol'' nadat hij hen bedankte voor hun harde werk aan de set.
Een uur later kwam hij gladgeschoren tevoorschijn en verheugde hij zich te ontdoen van zijn gewaad als de Spirit of Christmas Past - een heidens geïnspireerde blik die hij beschrijft als totale zintuiglijke deprivatie.
Ik denk niet dat ik ooit zo'n ongemakkelijk kostuum heb gedragen'', zei Serkis. Het kostuum is erg zwaar. Ik heb een oog dat een soort melkachtig oog is en ik heb geen perifeer zicht aan de rechterkant van mijn gezicht. Ik heb lange vingernagels.
Het hielp niet dat dit feestelijke offer werd geschoten tijdens een hittegolf in juli.
Zelfs de koudere nachtopnames waren geen verademing. Ik dacht, ik heb het beste kostuum, ik heb geen warme set nodig. Maar toen begon het te regenen en ik realiseerde me dat toen mijn kostuum nat begon te worden, het ongeveer vijf keer zoveel woog, zei Serkis.
Deze nieuwe versie van A Christmas Carol, met in de hoofdrol Guy Pearce als Ebenezer Scrooge, wordt uitgezonden als een originele FX-film op 19 december, met toegiften op 22 december, 24 december en 25 december.
Serkis, die misschien het best bekend is als de acteur achter het computer-versterkte personage van Gollum in de films The Lord of the Rings en Hobbit, sprak met de Associated Press op de set in Hertfordshire, Engeland, nadat hij zijn rol in de productie van A Christmas Carol'' afgelopen zomer.
Hij beschreef het afscheren van de zware baard als vreugdevol.
Ik voel me zoveel beter, zei hij. Mijn zoon zal nu met me praten.
Ondanks het ongemak van zijn gezichtsuitrusting, was dit een project dat Serkis niet kon afslaan.
Deze versie van het klassieke verhaal van Charles Dickens, afkomstig van Steven Knight, de maker van Peaky Blinders, was aangesloten op de tijdgeest'', zei Serkis. Het script sprak hem aan, zei hij, want hoewel het het verhaal door een 19e-eeuwse lens vertelde, voelt het ongelooflijk eigentijds aan - filosofisch, emotioneel en politiek.
Alles is transactie in de wereld van Scrooge. Alles heeft een valuta en een waarde en een geldwaarde. Dus ik denk dat dat soort ultra- of uberkapitalistische visie heel erg is waar Steven mee probeert te worstelen, zei Serkis.
Serkis houdt van Dickens en is niet verbaasd dat er zoveel schermversies van zijn werk zijn geweest.
Wie heeft er aan het eind van de dag nog een ‘Christmas Carol’ nodig? vroeg hij. Er zijn zoveel 'Christmas Carols' en er zijn zoveel versies van elk Dickens-verhaal. Maar als je een productiebedrijf en een schrijver en een creatief team hebt die zo'n unieke en specifieke kijk op het bronmateriaal hebben, dan is het iets waar je zeker bij betrokken zou willen zijn.
Ook op de set zag Pearce's Scrooge bleek, gekweld door zijn verleden. In zijn met de hand genaaide, Victoriaans op maat gemaakte kostuum, zag hij er heel anders uit dan de gestreepte sokken, het slaapmutsje en de komische knorrige houding van vele andere interpretaties.
Serkis denkt dat Pearce's vertolking iets nieuws is.
Hij is zo op zijn hoede voor het cliché van het presenteren van een Dickens-personage. Hij wil dat hij volledig emotioneel waarheidsgetrouw is, heel, heel subtiel teruggetrokken. Het is een slappe koord, maar hij heeft alle attributen vermeden van elke versie van dit personage die ik eerder heb gezien. Hij is echt heel gemeen, maar toch voelt een deel van je empathie voor hem, ook al is hij ongelooflijk hard en weigert hij in enige vorm van emotionele bevrijding te worden getrokken, zei Serkis.
Wat betreft hedendaagse parallellen, wanneer hem wordt gevraagd welke politieke figuren baat kunnen hebben bij Dickens’ les over altruïsme, lacht Serkis.
Ik denk niet dat de verbeelding te ver hoeft af te dwalen eigenlijk... Er zijn er nogal wat die de spiegel voor zich kunnen houden, om het zo te zeggen.
Хуваах: