'The Real Life Rocky' krijgt zijn verdiende loon in aansprekende biopic 'Chuck'
In overeenstemming met de filmwet moet elke boksfilm een Big Fight Scene bevatten, en Chuck gehoorzaamt inderdaad aan die regel - maar met een twist.
De climax vechtpartij vindt eigenlijk ongeveer halverwege de film plaats. Ik weet niet zeker of we dat eerder hebben gezien.
Ja, ze maakten een film over de bokser wiens verhaal de meest geliefde film ooit over boksen inspireerde. Chuck is gebaseerd op de waargebeurde ups en downs van Chuck Wepner, een zwaargewicht gezel die uit de vergetelheid (en New Jersey) werd geplukt om opofferende ham-and-egger te spelen voor de grote Muhammad Ali - alleen om de wereld te shockeren door Ali neer te halen en binnen enkele seconden na de volledige 15 ronden met The Greatest te komen.
Worstelende acteur-schrijver genaamd Sylvester Stallone zag het gevecht en, zoals de overlevering zegt, werd geïnspireerd om het scenario voor Rocky te schrijven. (Daarover straks meer.)
Liev Schreiber is uitstekend als de kolossale, ruige, beminnelijke en charismatische Wepner, wiens belangrijkste vaardigheid in de ring zijn Jake La Motta-achtige vermogen was om tegen een stootje te kunnen en te blijven vechten, wat resulteerde in een van de meest schandelijke namen in het boksen. geschiedenis.
Ze noemden hem The Bayonne Bleeder.
Regisseur Philippe Falardeau (werkend op een script van Jeff Feurezeig, Jerry Stahl en Michael Cristofer) doet uitstekend werk om het midden van de jaren zeventig van de film vast te stellen, van de dubieuze mode tot de lelijke en boxy auto's tot een soundtrack boordevol nooit- nodig-om-die-nog-eens-nummers te horen als You Ain't Seen Nothing Yet van Bachman Turner Overdrive en You Sexy Thing van Hot Chocolate. (Er is ook een beetje een mini-Goodfellas-sfeer in de verhaalstructuur en bewerkingskeuzes hier.)
In 1975 was Wepner 35, naderde het einde van een beslist onopvallende bokscarrière en werkte hij als drankverkoper. Hij werd aangetikt als een makkelijke patsy voor Ali's eerste gevecht sinds Ali's beroemde Rumble in the Jungle-gevecht tegen George Foreman, en plotseling verscheen hij in talkshows en op de cover van Sports Illustrated.
Ron Perlman is een schermknapper als Chucks botte maar loyale manager Al Braverman. Als Chuck zegt dat Ali een bokskoning is, antwoordt Al: Jij bent ook een bokskoning. Jij bent de koning van vuile gevechten.
Ondanks zijn publieke bravoure en zijn opschepperij in de taverne, weet Chuck dat hij hopeloos wordt overtroffen. Zoals Chuck zijn vrouw Phyliss (Elisabeth Moss) aan de vooravond van het gevecht vertelt, wil hij gewoon de hele afstand gaan.
De vechtscènes zijn goed gechoreografeerd, met 40-1 underdog Chuck die zelfs zichzelf verraste door Ali in de negende ronde te verslaan en duurde tot er 20 seconden over waren in de 15eronde, toen de scheidsrechter Ali tot winnaar verklaarde door middel van TKO, waardoor Wepner meteen een landelijke beroemdheid werd.
Maar wacht, er komt nog een hele andere film aan.
Chuck is in ieder geval nog vermakelijker in het tweede bedrijf, aangezien Wepner high wordt van zijn eigen roem (om nog maar te zwijgen van de grote hoeveelheden drugs), afdwaalt van zijn lankmoedige vrouw en een nieuwe bijnaam krijgt: The Real Life Rocky, terwijl de fictieve versie van zijn verhaal een met een Oscar bekroonde kaskraker wordt.
Chuck raakt bevriend met Stallone (Morgan Spector maakt een mooie impressie van Sly uit de jaren 70), en doet zelfs auditie voor een rol in Rocky II.
Het duurde jaren voordat Wepner een geldelijke vergoeding ontving voor het inspireren van Rocky, maar aangezien Stallone naar verluidt zijn zegen aan Chuck gaf en scènes uit Rocky in de film worden gebruikt, lijkt er geen twijfel meer te bestaan dat Wepner inderdaad de echte Rocky was.
Pooch Hall (die de halfbroer van Schreiber, een bokser, speelt bij Ray Donovan) doet prima werk als Ali, terwijl Michael Rapaport schittert als Chucks vervreemde broer en Jim Gaffigan is fantastisch als Chucks partner in tegenslagen. Naomi Watts voegt wat heldere tonen toe als de scherppratende barman die de tweede vrouw van Wepner werd.
Je zou dit een side-quel kunnen noemen. Het is geen vervolg of een prequel op een van de Rocky-films, maar het IS een soort metgezel, een zijweg inslaan om het verhaal te vertellen van de echte man wiens lef en lef Rocky die trappen opleidde.
1⁄2
IFC-films presenteert een film geregisseerd door Philippe Falardeau en geschreven door Jeff Feuerzeig en Jerry Stahl. Rated R (voor overal taalgebruik, drugsgebruik, seksualiteit/naaktheid en enkele bloederige afbeeldingen.). Speelduur: 101 minuten. Opent vrijdag in het Landmark Century Centre.
Хуваах: