'The Last Black Man in San Francisco' maakt het allemaal mooi, van het vintage huis tot de vergeten daklozen
De relatie van twee vrienden die de kern van het verhaal vormt, is een van de meest ontroerende en krachtige dit jaar.
Een klein zwart meisje heeft geen bijzondere haast om naar school te gaan, want alles aan het LEVEN dat voor haar neus ligt, is tenslotte zo interessant op dit moment.
Ze kijkt op naar een blanke man in een hazmat-pak die deel uitmaakt van een team dat een soort schoonmaak in de baai doet. Ze huppelt en springt langs gele misdaadtape.
Dit is de openingsnoot van The Last Black Man in San Francisco, en in eerste instantie denken we dat dit misschien een soort moderne sciencefiction-horrorfilm is, zwaar op de allegorie - maar het blijkt iets heel anders te zijn , iets moois en melancholisch en bijna muzikaal in zijn taal.
A24 presenteert een film geregisseerd door Joe Talbot en geschreven door Talbot en Rob Richert. Rated R (voor taalgebruik, korte naaktheid en drugsgebruik). Speelduur: 121 minuten. Nu te zien in lokale theaters.
De getalenteerde regisseur/co-schrijver Joe Talbots The Last Black Man in San Francisco is een verhaal van twee steden, van de haves en have-nots, van mensen die in dezelfde stad maar in verschillende werelden wonen.
Op deze hoek, een groep jonge mannen die de hele dag en nacht niets doen, kijken naar de wereld die voorbijgaat, proberen uit de problemen te blijven, behalve op de momenten dat ze op zoek gaan naar problemen.
Op die hoek, bij het verlaten van het Victoriaanse Painted Lady-huis van $ 4 miljoen dat in de 19e eeuw werd gebouwd, een kieskeurig stel dat altijd op weg lijkt naar een boerenmarkt of thuiskomt van een dure maaltijd.
The Last Black Man in San Francisco draait om twee slimme, slimme boeken, stoere maar ook gevoelige beste vrienden, Jimmie (Jimmie Fails) en Montgomery (Jonathan Majors).
Soms gaan ze naar hun werk en soms lijken ze de hele dag voor zichzelf te hebben. Ze wonen bij Montgomery's blinde grootvader (Danny Glover in een warme en scherpe uitvoering), die graag 's avonds bij de jongens zit terwijl zijn kleinzoon de beelden vertelt van oude misdaadfilmpjes die op tv worden afgespeeld.
Montgomery is een aspirant-toneelschrijver die prachtige schetsen maakt van de buurt en haar personages en altijd aantekeningen maakt voor een eventuele dialoog. Jimmie is geobsedeerd door het terugwinnen van het huis in het historische Fillmore District in San Francisco, dat zo'n 70 jaar geleden door zijn grootvader werd gebouwd, maar nu wordt bewoond door een echtpaar van middelbare leeftijd dat de pracht van dit unieke gebouw niet op prijs stelt.
Dit is een prachtig geschoten film, afwisselend beelden van San Francisco op zijn mooist en veelbelovendst, en beelden van de verlorenen en de daklozen en de vergetenen, die net zo goed onzichtbaar kunnen zijn voor de techneuten en de artiesten en de luxe verhuizers en shakers .
Jimmie is een dromer, tot op het punt van borderline waanvoorstellingen over bepaalde dingen. Montgomery gaat mee met Jimmie's plannen en illusies totdat hij dat niet meer kan. Jimmie Fails en Jonathan Majors zijn ronduit geweldig, elk levert krachtig werk en elk slaat het uit het park in showcasescènes. Ze hebben dit jaar een van de meest authentieke en ontroerende en krachtige relaties van welke aard dan ook in welke film dan ook.
Sommige films kun je van je afschudden tegen de tijd dat je de multiplex verlaat en je bent weer terug bij je leven, denkend aan de rest van je dag of avond. Dit is niet een van die films.
Хуваах: