'Summer of Soul' is een schatkamer van iconische optredens op een festival dat de geschiedenis vergeten is
Vóór Woodstock in 1969 was er nog een gedenkwaardig muziekfestival op ongeveer 160 kilometer afstand, met line-ups van alle sterren, waaronder Sly and the Family Stone, Gladys Knight and the Pips, Stevie Wonder, Nina Simone, BB King, The Fifth Dimension, The Staple Zangers, Mahalia Jackson en meer.
In de zomer van 1969 betreden Sly and the Family Stone het podium voor een enorme menigte op een openluchtmuziekfestival en vermoordden ze met een funk/soul/psychedelische rockset met als hoogtepunt de showstop I Want to Take You Higher. De groep bestond uit de charismatische en onvoorspelbare en enorm getalenteerde frontman/toetsenist Sylvester Stewart, een blanke drummer en saxofonist, en zwarte vrouwen op piano, trompet en zang. Ze waren revolutionair, en ze waren geweldig, en ze gaven een optreden voor de eeuwigheid.
En zes weken later zouden ze het opnieuw doen bij Woodstock.
Searchlight Pictures presenteert een documentaire geregisseerd door Ahmir Questlove Thompson. Beoordeeld PG-13 (voor enkele verontrustende beelden, roken en kort drugsmateriaal). Speelduur: 117 minuten. Opent donderdag in lokale theaters en vrijdag op Hulu.
Zo'n 50 jaar later blijft de Woodstock-bijeenkomst in de staat New York het beroemdste, meest gevierde en meest legendarische openluchtconcert in de moderne geschiedenis. Maar vóór Woodstock, in opeenvolgende weekenden in juni, juli en augustus 1969, was er nog een gedenkwaardig muziekfestival ongeveer 160 kilometer verderop, in Mount Morris Park in Harlem, met all-star line-ups, waaronder de eerder genoemde Sly and the Family Stone, als evenals Gladys Knight and the Pips, Stevie Wonder, Nina Simone, BB King, The Fifth Dimension, The Staple Singers, Mahalia Jackson, en de lijst gaat maar door. Terwijl Woodstock werd vereeuwigd door een Academy Award-winnende documentaire, bestverkochte soundtrackalbum en talloze jubileumvieringen, werden de concerten op het Harlem Music Festival grotendeels vergeten in de geschiedenis - tot nu toe, met de komst van regisseur Ahmir Questlove Thompson's briljante en onschatbare en opzwepende documentaire Zomer van de ziel.
Een lokaal tv-station in New York zond tijdens het festival in '69 elke zondagavond hoogtepunten uit, die ook werden gefilmd door wijlen producer/regisseur Hal Tulchin voor een mogelijke netwerkspecial of film - maar er is ons verteld dat er geen commerciële interesse was in een Black Woodstock, dus de beelden werden in dozen gedaan en opgeborgen.
Verwant
Questlove toont 'Black Woodstock' soulfestival in zijn populaire Sundance-documentaire
Dank de film- en muziekgoden dat het nooit werd vernietigd of verloren, aangezien Summer of Soul een absoluut gevonden schat is van gouden podiummomenten, afgewisseld met interviews van deelnemers zoals Gladys Knight, evenals aanwezigen en culturele commentatoren, samen met beroemde artiesten zoals Chris Rock en Lin-Manuel Miranda. Een van de vele hoogtepunten is wanneer Billy Davis Jr. en Marilyn McCoo van de Fifth Dimension (die al een halve eeuw getrouwd zijn en er geweldig uitzien) beelden van zichzelf en de rest van de groep op het podium bekijken in crèmekleurige outfits, terwijl ze optreden de Aquarius/Let the Sunshine In-medley van Hair die voor hen een nummer 1-hit werd. Ze zijn zichtbaar ontroerd, want McCoo herinnert zich hoe belangrijk het voor hen was om Harlem te spelen, omdat veel mensen die ze alleen hadden gehoord, dachten dat ze blank waren.
Summer of Soul is gevuld met optredens die je rillingen bezorgen, of het nu een 19-jarige Stevie Wonder is die op de drums jamt, de geweldige Gladys Knight en die wonderbaarlijke Pips die ons vertellen dat ze Heard It Through the Grapevine zijn, of de gospelgroep de Edwin Hawkins. Zangers brengen een spetterende vertolking van hun crossover-hit Oh Happy Day. We knippen vaak medium- en close-upfoto's van de fans, en wat een prachtig publiek is het: mannen, vrouwen en kinderen, gekleed in de kleding van de late jaren zestig, die de tijd van hun leven hebben, groovend en bewegend en knikkend en meezingen met de ongelooflijke muziek die van het podium komt.
Thompson strooit met nieuwsbeelden uit die tijd en herinnert ons aan alles wat er gebeurde in de zomer van 1969, van protesten op straat tot een man op de maan. Misschien wel de meest meeslepende scène in de film komt wanneer Jesse Jackson vertelt hoe Take My Hand, Precious Lord het favoriete nummer van Martin Luther King was en vervolgens de microfoon overhandigt aan Mavis Staples, die de zang ruilt met Mahalia Jackson. Het is een moment van pure glorieuze en authentieke emotie en gratie, gelijk aan alles wat we hebben gezien in Woodstock of welke andere concertfilm dan ook.
Mijn enige klacht over Summer of Soul is de neiging van regisseur Thompson om midden in een uitvoering weg te knippen voor een beetje historische context, of het nu archiefmateriaal is of een citaat van een van de deelnemers of aanwezigen. Het is waar dat hun inzichten vaak ontroerend en verhelderend zijn, maar het zou voor een nog ongelooflijkere kijkervaring hebben gezorgd als we de kans hadden gekregen om meer van de nummers die in hun geheel werden uitgevoerd te zien, zoals de menigte bij de Harlem Cultural Festival in die onvergetelijke zomer van 1969.
Schrijf je in voor deNieuwsbrief voor entertainment
Bedankt voor het aanmelden!
Check je inbox voor een welkomstmail.
E-mail (verplicht) Door je aan te melden, ga je akkoord met onze Privacyverklaring en Europese gebruikers gaan akkoord met het gegevensoverdrachtbeleid. AbonnerenХуваах: