Staat die de riem aanspant, heeft een aanbetaling voor een technische deal
Het voorgestelde Discovery Partners Institute van $ 250 miljoen zal de ontwikkelingslocatie genaamd The 78 aan de Near South Side verankeren.
Architecten creëren vaak een mystiek over zichzelf. Het maakt deel uit van hun marketing. Hoe onderscheidt u zich en rechtvaardigt u hogere vergoedingen? Maak een afbeelding van tovenarij.
Rem Koolhaas, van internationale faam, past in die categorie. Talloze artikelen getuigen van zijn genialiteit. Maar ondanks alle bewondering kan de man zijn eigen bezigheid nog steeds met een helder hoofd onderzoeken. Hij schreef ooit: Architectuur is een gevaarlijk mengsel van almacht en onmacht.
Noem het almacht als het gaat om het bedenken van een nieuw gebouwde wereld, onmacht als het gaat om de budgetten en eisen van klanten, moderne grillen, politieke druk en economische cycli.
Op die mistige plek kwam vorige week de goedkeuring van een staatsagentschap voor een project van de University of Illinois in Chicago, een gebouw met ambities als pronkstuk maar met gevaren in de weg.
Het is het voorgestelde Discovery Partners Institute van $ 250 miljoen dat de ontwikkelingssite genaamd The 78 aan de Near South Side zal verankeren. De State Capital Development Board kende het contract van $ 15 miljoen toe aan het bedrijf OMA-AMO, waar Koolhaas een partner is, en het engineering- en constructiebedrijf Jacobs. DPI is bedoeld als een hub voor onderzoek en samenwerking op het gebied van technologie.
Chicago Enterprise
Het glasachtige ontwerp van het team is een mix van gedurfd en prozaïsch. De serieuze kant - kantoren en laboratoria die privacy vereisen - is geconcentreerd aan twee kanten die eruitzien als standaard kantoorindelingen. De andere zijden hebben een fantasierijke uitstulping met daarin een atrium, met op elke verdieping ruimte voor tijdelijke werkplekken, plekken om bij te kletsen bij de koffie, buitenterrassen met zonnig uitzicht op de Chicago River en een park gepland als onderdeel van The 78.
Als meest prominente van acht partners doemt Koolhaas groot op bij OMA. Over het DPI-ontwerp zei Bill Jackson, uitvoerend directeur van het instituut: ik weet zeker dat hij er een hand in had. Ik kan me zo'n project niet voorstellen zonder dat hij erbij betrokken wordt.
Lesa Branham, woordvoerder van de Capital Development Board, zei dat Koolhaas naar verwachting geen actieve rol zal spelen, en het winnende team identificeerde de hoofdarchitect als Shohei Shigematsu uit het kantoor van OMA in New York. OMA bevestigde die informatie. Shigematsu heeft tien jaar lang Noord-Amerikaanse opdrachten uitgevoerd bij OMA en heeft een centrum voor podiumkunsten ontworpen voor de Universiteit van Illinois in Chicago.
Het team won een spelletje Survivor, in architectuurstijl. Vijfendertig groepen dienden hun kwalificaties in. De staat zei dat zes op de shortlist stonden voor interviews door een selectiecommissie en drie uitgenodigd om ontwerpen in te dienen, waarvoor elk $ 75.000 werd betaald. De andere finalisten waren Foster & Partners Architects met het ingenieursbureau Epstein en Studio Gang, onder leiding van architect Jeanne Gang.
Staatsfunctionarissen zeiden dat het Jacobs-OMA-team won vanwege het aanpasbare ontwerp dat verschillende toepassingen omvat in een enkel gebouw van 500.000 vierkante meter. We hebben hier het beste van de beste ontwerpen, zei Jackson.
Branham zei in een e-mail: Het winnende team presenteerde een voorstel dat echt iconisch was en gemakkelijk kan worden aangepast aan de uiteindelijke projectsite (die laat in de competitie veranderde). De hoofdontwerpers van het team toonden oprechte interesse om te luisteren naar de behoeften van de eigenaar en waren bereid om hun concept aan te passen om aan die behoeften tegemoet te komen.
Maar het is redelijk om te vragen waarom de staat dit zelfs doet, aangezien de pandemie zijn begroting verwoest. Regering J.B. Pritzker, gekastijd door de nederlaag van zijn geleidelijke wijziging van de inkomstenbelasting, heeft gewaarschuwd voor pijnlijke bezuinigingen. Het is onwaarschijnlijk dat die staatsuniversiteiten sparen waarvan sommige wetgevers denken dat ze toch al jaren hoog leven.
Pritzker heeft echter nog steeds politiek kapitaal in DPI. Vorige week, alsof hij wilde zweren dat het project echt is, zei de gouverneur dat hij $ 142 miljoen heeft vrijgemaakt voor DPI en soortgelijke technologie- en innovatiecentra in de staat.
Het zal naar verwachting een staatsinvestering van $ 500 miljoen zijn, aangevuld met particuliere donaties en geld dat de centra zelf kunnen genereren, waarvan Pritzker zei dat het de komende 10 jaar 50.000 nieuwe banen zal ondersteunen.
Jackson zei dat het een essentiële uitgave is. Stel jezelf de vraag: ‘Hoe komen we uit de pandemie? Hoe krijg je de economie weer bij elkaar?’ Dat doe je bijvoorbeeld met bouwprojecten, zei hij.
Hij voorspelt dat DPI bij The 78 eind 2025 klaar zal zijn, met de bouw die ongeveer drie jaar eerder begint. Hoe zit het met de particuliere fondsenwerving? Het is goed - aankondigingen komen eraan, zei hij.
Hij is echter nog steeds een realist. Is geld op zijn minst voor een paar jaar in gevaar? Ik weet zeker dat alles op tafel ligt, zei Jackson.
Het DPI-ontwerp doet, niet qua profiel maar qua organisatie, denken aan het Thompson Center, met kantoorvloeren die zich uitstrekken over een groter atrium. Dat is een waarschuwende vergelijking; geprezen als een modern monument toen het 35 jaar geleden werd geopend, is het Thompson Center nu misschien een demontage.
Tot zover de almacht.
Хуваах: