'Once Upon a Time in Venice': Zelfs in schlock vermaakt Bruce Willis
Er was eens Bruce Willis een van de grootste filmsterren ter wereld, met memorabele optredens in films als Die Hard (1987), Pulp Fiction (1994), The Sixth Sense (1999) en Unbreakable (2000).
Nu is Willis 62, en hoewel hij regelmatig werk blijft vinden (10 filmcredits in de afgelopen drie jaar), is hij niet langer een van de grootste filmsterren ter wereld - maar hij belt hem zelden of nooit op, zelfs wanneer de voertuig dat hij bestuurt, is een goedkope namaak.
Once Upon a Time in Venice is een vrolijk verdorven schuldig plezier waarin Willis en een groot aantal andere herkenbare gezichten ronddwalen, hier en daar een paar goede regels afbrekend terwijl de soundtrack stemmingsbepalende deuntjes blaast die bijna aankondigden dat de filmmakers het niet deden. t hebben het budget om te betalen voor ECHTE popmelodieën.
Soms is het grappig als de hel. Op andere momenten is het bijna een ramp. Maar het begaat nooit de misdaad om vervelend te zijn.
Willis speelt Steve, een hardgekookte privédetective in Venice Beach die de neiging heeft zichzelf in de problemen te brengen.
Voorbeeld. Op een gegeven moment stormden een paar stoere jongens Steve's appartement binnen en vonden hem in bed met hun zus, wat ertoe leidt dat Steve naakt door het raam en in een zwembad springt, en vervolgens een skateboard eist (terwijl hij nog naakt is) om zijn ontsnapping te maken .
Ik ben er vrij zeker van dat er in sommige naakte ontsnappingsscènes een stuntdubbel is gebruikt. Ik was niet geïnteresseerd om het scherm zo nauwkeurig te bestuderen om er zeker van te zijn.
Thomas Middleditch (Silicon Valley) speelt Steve's wannabe-partner, die het verhaal vertelt.
Adam Goldberg speelt Lou de Jood (niets slims aan die bijnaam), een huisbaas die wil weten wie obscene berichten op zijn flatgebouw heeft gespoten.
Onder andere Kal Penn en David Arquette maken korte cameo's die op niets uitlopen.
Jason Momoa speelt een meedogenloze drugsdealer met een beetje een dope, halfzachte kant.
John Goodman is erg leuk als eigenaar van een surfwinkel.
Famke Janssen is de zus van Steve, Emily Robinson is de nicht van Steve en een of meer honden spelen hun geliefde Jack Russell-terriër, die op een gegeven moment wordt ontvoerd, waardoor Steve alles op het spel zet om de hond terug te halen.
Steve van Willis is overal de rode draad: rustig onderhandelen over de terugkeer van de hond van zijn nichtje, zich voordoen als een pizzabezorger zodat hij het hol van een vijand kan infiltreren, een groep slappe kaken de les lezen over de gevaren van drugs en hoeren, en ternauwernood vermijden zwaar lichamelijk letsel bij elke beurt.
Natuurlijk gebruikt Willis zijn kenmerkende grijns en zijn vertrouwde sarcastische regellezingen. Natuurlijk hebben we hem variaties op deze onderdrukte, bijdehante cynicus zien spelen in betere films.
Maar B-film Willis is nog steeds een beetje een giller.
★★★
RLJ Entertainment presenteert een film geregisseerd door Mark Cullen en geschreven door Mark Cullen en Robb Cullen. Geen MPAA-classificatie. Speelduur: 94 minuten. Opent vrijdag bij AMC Loews Woodridge 18 en op aanvraag.
Хуваах: