Luchtige 'Puerto Ricanen in Parijs' een allegaartje
Als je een film beoordeelt op basis van de rechttoe rechtaan titel, dan levert Puerto Ricans in Paris precies wat het belooft.
De Puerto Ricanen in kwestie zijn de New Yorkse rechercheurs Luis (Luis Guzman) en zijn partner Eddie (Edgar Garcia). Het duo is de undercover-sterren van de afdeling, wiens meest recente optreden is het neerhalen van een van die vervalste handtasoperaties van ontwerpers die de Lower East Side van New York doordringen, azen op nietsvermoedende (geef me een pauze) toeristen die denken dat een authentieke Louis Vuitton-tas kan verkopen voor $ 200 uit de achterkamer van een slonzige winkel. (Niet zo grappig is het feit dat deze real-life wereldwijde bootleg-operaties high-end ontwerpers elk jaar miljoenen dollars kosten).
Hun fijne speurwerk blijft niet onopgemerkt door de komst van de Fransen: een modeconglomeraat genaamd Vincent (Frederic Anscombre) en de toast van de Parijse modewereld, een ontwerper genaamd Colette (de charmante Alice Taglioni). Het paar roept de hulp in van de rechercheurs nadat het prototype van Colette's Next Big Thing, een sensationele nieuwe handtas, is gestolen, en de dieven dreigen de markt te overspoelen met vervalsingen als ze geen losgeld krijgen.
Verdorie!
Luis en Eddie gaan naar Parijs om de daders op te sporen en een beloning van 300.000 dollar te krijgen als ze daarin slagen. Mogen politieagenten zelfs een beloning accepteren? Ik dwaal af.
De rechercheurs (die toevallig ook zwagers zijn) komen aan in Parijs (hoewel budgetbeperkingen een groot deel van de overzeese opnames in Praag dwongen), en wat volgt is een luchtige stoeipartij die niet kan beslissen of het wil lief of grappig zijn of een buddy-foto of een komische whodunnit.
Blijkt dat de film een beetje van al die genres is en niet genoeg van een van hen. Er zijn leuke subplots met Eddie en zijn vrouw Gloria (Rosie Perez, die meer schermtijd had kunnen gebruiken) en Luis en zijn vriendin Vanessa (Rosario Dawson, ook in een onderbenutte hoedanigheid), die hun relatie naar het altaar wil brengen, veel tot ergernis van de wannabe ladies' man Luis. Op de buddy-foto zien we dat onze helden een reeks vermommingen en misstappen doormaken die hun vriendschap en hun partnerschap op de proef stellen. Scènes van hun rustige gesprekken zijn juweeltjes.
De whodunnit, met zijn standaardverdachten, is helaas formeel (je kunt de dief van mijlenver zien aankomen). De grappige, en er zijn een paar echt grappige regels onderweg, hadden meer pit nodig van het effectieve maar ongelijkmatige script van Ian Edelman en Neel Shah.
Guzman en Garcia (herenigd uit HBO's How to Make It in America) zijn een genot om naar te kijken en leveren hun teksten met net genoeg nuance om ze echt vertederend te maken; soms werkt het, anderen niet zo veel. De zinderende filmmuziek wordt goed gediend door Jonathan Sadoff (componist) van Highland Park en de aanwezigheid van Armondo Christian Perez (ook bekend als Pitbull) als uitvoerend producent (hij draagt ook bij aan een van de tientallen fantastische deuntjes voor de soundtrack).
Het resultaat is een film die niet meer dan 82 luchtige minuten van je tijd vraagt. En soms is het gewoon leuk om achterover te leunen met een bak popcorn en een politiefilm in je op te nemen met geen super-speciale-effecten-gegenereerde explosie, geen onmogelijke achtervolgingsscènes over de daken van Parijs, geen grofgebekte dialoog om te bewijzen wie is harder dan wie. Nee, dit is precies wat het zegt dat het is: twee Puerto Ricanen in Parijs. Ik wou dat ze meer van een avontuur hadden gehad om te delen terwijl ze op bezoek waren.
1⁄2
Focus World presenteert een film geregisseerd door Ian Edelman. Geschreven door Edelman en Neel Shah. Rated R (voor taal inclusief enkele seksuele verwijzingen). Speelduur: 82 minuten. Opening vrijdag in AMC Showplace Cicero 14 en op afroep.
Хуваах: