Het verhaal van een veteraan op een dag waarop we ze allemaal eren
PTSD is de cool klinkende steno voor de oorlogsnachtmerries die onze jonge soldaten blijven achtervolgen lang nadat ze het slagveld hebben verlaten.
De knappe jongeman liep mijn kantoor binnen en ging zitten. Zoals ik me herinner, had zijn grootvader hem naar de krant gebracht omdat hij dacht dat het op de een of andere manier therapeutisch zou zijn om met mij over zijn tijd in Afghanistan te praten.
Ik was verbaasd hoe gemakkelijk het was om hem aan het praten te krijgen. Maar hij kwam uit een sociaal gezin en misschien hoorde dat er ook bij. Ik zou graag denken dat ik goed geluisterd heb.
Diepgaande politieke berichtgeving, sportanalyses, entertainmentrecensies en cultureel commentaar.
Hij vertelde me over verschrikkelijke dingen die hij had gezien toen hij in de Afghaanse oorlog diende. Vrienden van hem, vermoord op de meest afschuwelijke manieren die je je kunt voorstellen. Nou, misschien niet als je verbeeldingskracht over zulke dingen groter is dan die van mij.
Deze jonge kerel had in ieder geval veel bloedvergieten gezien en was levend thuisgekomen. Levend, maar niet heel.
Hij ging naar therapiesessies die moesten helpen bij een posttraumatische stressstoornis. PTSD is de cool klinkende steno die we hebben gegeven aan de nachtmerries van oorlog die onze jonge soldaten blijven achtervolgen lang nadat ze het slagveld hebben verlaten.
De ogen van de jonge man die tegenover me zat, leken niet gefocust. Ik stelde me voor dat het de blik van 1000 meter was waarover ik had gelezen in romans over gevechten, een ongerichte, versufte uitdrukking, alsof hij een projectiescherm aan de muur van mijn kantoor zag dat er niet echt was.
Hij zou hebben kunnen kijken hoe hoofden explodeerden, darmen die uit hun holten lekten, wie weet? Ik vermoed dat er dingen waren waar hij niet over kon praten. Maar we hebben die dag ontzettend veel gepraat.
Al die tijd tikte zijn been een geheime morsecode in. Ik betwijfel of hij ervan op de hoogte was. Zijn handen trilden en af en toe leek hij ze vanuit zijn ooghoek te zien bewegen en gebruikte de ene om de andere te stabiliseren. Maar de beweging zou spoedig terugkeren.
Verwant
Veteranendag 2020 deals voor gratis maaltijden, kortingen en meer
De leider van zijn groepstherapie-eenheid thuis was een gedecoreerde oorlogsveteraan, een sergeant, die veel had meegemaakt. Hij was hun leidende licht. Dingen konden beter worden, geloofden ze, omdat hij alles had gezien en het had gehaald. Ze respecteerden hem. Ze hielden van hem.
Op een avond, helemaal aan het einde van hun therapiesessies, misschien was het hun onofficiële diploma-uitreiking, riep hij enkele van de kerels naar zijn appartement voor een drankje.
Terwijl ze zaten te praten, zonder waarschuwing, zette hij een pistool tegen zijn hoofd en haalde de trekker over. Hij blies zijn hersens er recht voor hun neus uit.
We praten bijna nooit over dit soort dingen op Veteranendag, of welke dag dan ook.
Dat gesprek was jaren geleden. En de familie van de soldaat heeft me verteld dat het op de een of andere manier eigenlijk louterend voor hem was. Hij vertelde me dat hij een baan als eerstehulpverlener zou krijgen, en dat heeft hij gedaan. Hij is toegewijd aan de openbare dienst.
Er is mij ook verteld dat hij verliefd is geworden en een heel gelukkige man is.
Niemand verdient het meer. Ik wou dat we hier meer over na zouden denken voordat we onze soldaten de strijd in sturen. Ik zou willen dat we er überhaupt over zouden nadenken. Maar dat doen we niet en dat is misschien goed.
Zou een verstandige samenleving mensen naar zo'n lot kunnen sturen als ze duidelijk begrepen wat ze hen aandeden?
Als ik aan Veteranendag denk, denk ik vaak aan de jonge man in mijn kantoor en de anderen zoals hij.
Mijn broer, die in Vietnam diende, vroeg om te rusten op de Lincoln National Cemetery. Er was daar een verwantschap, zei hij, voor soldaten. Een laatste plek waar ze samen rust konden vinden. Degenen onder ons die niet hadden gediend, zouden het nooit begrijpen.
Ik staar soms naar de monumenten en probeer het.
E-mail: philkadner@gmail.com
Хуваах: