Clyde Martin, eerste zwarte route-vertegenwoordiger voor Jays Potato Chips, sterft op 81
Clyde Martin sr. was de eerste Afro-Amerikaanse routeverkoper voor Jays Potato Chips, het South Side-bedrijf met de slogan Can't stop eating 'em.
Toen hij in 1956 solliciteerde, zat hij daar, en hij zat daar totdat hij werd aangenomen, zei zijn zoon, Clyde Martin Jr.
Terwijl hij zijn route in de buurt van 43rd en Princeton reed en snackrekken bij winkels vulde, kreeg meneer Martin een knol-openbaring: hij realiseerde zich dat de verkoop zou kunnen worden verhoogd als hij meer van de kleine zakjes van vijf cent Jays zou leveren in plaats van de grote Tassen.
Hij werd een van de beste verkopers in dat bedrijf, zei zijn zoon. Hij bouwde zijn route zo uit, dat ze hem in tweeën moesten splitsen.
In 1967 werd hij gepromoveerd tot assistent-manager. Toen hij rond 1996 met pensioen ging bij Jay's, was hij een regiomanager met een district dat zich uitstrekte van North Avenue tot 119th Street en van Lake Shore Drive tot Harlem Avenue.
Martin, 81, die een polshorloge droeg met een Jays-logo en wiens huis altijd, altijd, altijd chips had, stierf op 21 november, zei zijn zoon.
Die dag had hij een darmoperatie ondergaan. Hij was al twee jaar aan de dialyse. Hij had diabetes en had maag- en endeldarmkanker overleefd. In januari stierf zijn vrouw Doretha, die aan de ziekte van Alzheimer leed.
Ze waren 62 jaar getrouwd, zei Clyde Martin Jr. Nadat ze was overleden, 'vertelde hij me altijd:' Ik mis mijn vrouw, zoon. Ik ben moe.'
Hij vertelde hen dat hij geopereerd wilde worden, wetende dat er een overlevingskans van 30 procent was, zei zijn zoon. Hij nam het uit de handen van de kinderen, zodat ze hem niet in een hospice hoefden te plaatsen of de stekker eruit hoefden te trekken.
Zijn familie was om hem heen en zong Christ is All and Mercy toen hij stierf in het Rush University Medical Center.
Clyde werd geboren in de Mississippi Delta als zoon van Lee en Ora Martin, die een rijstboerderij en een pecannootboomgaard bezaten in de buurt van de stad Boyle in Bolivar County.
Op de middelbare school vroeg zijn directeur hem om twee nieuwe schoolbussen op te halen. Maar in plaats van ze naar hun bestemming te brengen - de witte school in de stad - brachten Clyde en zijn toekomstige zwager Leon Halbert hen naar hun eigen school, Cleveland Coloured Consolidated High School.
We parkeerden ze op de parkeerplaats bij de gekleurde school, zei Halbert. En we brachten de sleutels aan de binnenkant, maar naar wat we hoorden, wilden ze de bussen niet meer.
Nadat de bus was binnengereden door zwarte kinderen, zei zijn zoon, wilde de blanke school ze niet meer omdat ze dachten dat ze besmet waren.
Dit is Mississippi uit de jaren vijftig, zei zijn zoon, en zijn vriend zei: 'Ze gaan ons vermoorden.' Maar mijn vader reed voor de vrouw van de sheriff en zij beschermde hem.
Clyde en Doretha Martin, die uit Sunflower County, Mississippi kwamen, kwamen naar het noorden voor een kans. Ze waren zo arm, zei hij altijd, ik zou dezelfde broek dragen en als ik thuiskwam van mijn werk, naaide zij ze dicht.
Toen hij eenmaal een baan bij Jays had gekregen, werkte meneer Martin om andere Afro-Amerikanen in dienst te nemen, waaronder zijn zwager. Martin had volgens Halbert ook een hand in een poging van Jays om aardappelchips met warme smaak te verkopen, omdat in de zwarte en Latijns-Amerikaanse gebieden meer pittige dingen worden verkocht dan gewone aardappelchips.
De Martins voedden hun gezin op in Englewood en Matteson. De heer Martin was een diaken bij Chatham-Avalon Church of Christ.
Vaak was hun huis een eerste stop voor vrienden en familie die naar het noorden gingen in de Grote Migratie. Sommigen van ons woonden bij hen in, zei zijn schoonzus Juanita Halbert. Hij hielp de mannen aan een baan.
Martin, die een goede vriend van wijlen Cook County Board President John Stroger was, kreeg ook een nachtwerkbaan als inspecteur bij de afdeling interne zaken van de sheriff van Cook County, zei zijn zoon. Hij maakte een mislukte run voor wethouder in de late jaren 1980.
Hij was een fan van westerns. Hij hield van Matt Dillon, zei zijn zoon, en keek naar Bonanza, Have Gun Will Travel en Rawhide.
Naast zijn zoon laat Mr. Martin zijn dochters Alexandra Arseneau, Brenda Penn en Delores Martin na; een andere zoon, Avery Williams, en twee zussen, Vivian Martin en Gloria Arrington. Hij zal opgebaard blijven van 12.00 tot 17.00 uur. Vrijdag in Chatham-Avalon Church, 8601 S. State St., met bezoek vanaf 17.00 uur. Vrijdag tot 18.00 uur begrafenis dienst.
Хуваах: