C. Glenn Richardson, die hoofdontwerper was voor Haeger Potteries, is overleden op 87-jarige leeftijd
C. Glenn Richardson was 21 jaar lang de topontwerper voor Haeger aardewerk, wiens ovens bakstenen bleken te zijn die Chicago hielpen herstellen van zijn Grote Brand, evenals de gladstrijkende gazellen en rondsluipende zwarte panters die in talloze Amerikaanse huizen werden getoond als ovengestookte opwaartse mobiliteit.
Meneer Richardson zei ooit tegen zijn dochter Suzy Newman: Er is een Haeger-lamp of stuk aardewerk in elke hotellobby en in huizen en kantoren in het hele land.
Hoewel het 145-jarige East Dundee-bedrijf in 2016 werd gesloten, vindt Newman, die het grootste deel van haar leven aan het antiek is, regelmatig de Haeger-ontwerpen van haar vader op haar jacht.
Hij haalde zelfs het Guinness Book of Records. De heer Richardson hielp bij het ontwerpen en met de hand beschilderen van een Haeger-vaas die naar schatting 650 pond woog en ongeveer twee meter lang was. Toen het in 1976 werd gemaakt, was het de grootste met de hand gedraaide vaas ter wereld. Het werd vorig jaar verkocht bij Leslie Hindman Auctioneers voor $ 5.000, plus vergoedingen die het totaal op $ 6.250 brachten.
Bij zijn begrafenis deelde zijn familie, in plaats van programma's of gebedskaarten, afdrukken uit van de schilderijen, schetsen en aquarellen van meneer Richardson. De oude inwoner van Morton Grove stierf op 17 september in een verpleeghuis van Galena, zei zijn dochter. Hij was 87.
Hij was zowel een atleet als een kunstenaar. Hij kreeg de bijnaam Butch Richardson toen hij naar de Lane Technical High School ging, waar hij voetbalde en een embleem ontwierp dat in de boeken van de schoolbibliotheek werd gestempeld. Hij speelde ook op Wright Junior College, waardoor hij werd aangeworven door de Universiteit van Alabama. Maar een knieblessure maakte een einde aan zijn voetbaldagen, zei zijn dochter.
Een fitnessliefhebber en bodybuilder, hij oefende met Clyde Emrich, een Olympische gewichtheffer die lange tijd de krachttrainingscoach was voor de Chicago Bears. Hij verdiende extra geld door als naaktmodel te werken aan de School of the Art Institute of Chicago. En meneer Richardson had geen moeite met de basisopleiding van het Korps Mariniers toen hij tijdens de Koreaanse Oorlog in de Verenigde Staten diende, zei zijn dochter.
Hij groeide op in Ravenswood, het middelste kind in een gezin van zeven kunstzinnige kinderen. Op 3-jarige leeftijd bezocht hij de Century of Progress World's Fair, en zijn Art Deco en kunst modern aura was iets dat hij nooit vergat. Young Butch ging naar de Waters-school en ging graag naar het Riverview-pretpark in Belmont en Western.
In die tijd hadden in Chicago om de paar blokken een slagerij, en hij vroeg de slagers om wat bruin slagerspapier om zijn tekeningen te maken.
Hij zei altijd dat hij zou tekenen op alles wat niet bewoog, zei Newman.
De heer Richardson tekende graag olifanten, schepen, tuinen en sci-fi-ontwerpen. Hij sneed zijn eigen houten beeldhouwgereedschap en gebruikte soms scherpe tandheelkundige werktuigen voor precisiewerk.
Toen hij thuiskwam in Chicago nadat hij bij de mariniers had gediend, ontwierp hij lampen voor Continental Studios en Plasto. Tijdens een rage van Davy Crockett in het midden van de jaren vijftig, aangewakkerd door de Disney TV-show, maakte hij een klein standbeeld van Crockett voor Plasto.
Een van zijn mentoren, de lampontwerper en beeldhouwer Les Fordyce, stelde voor zijn voornaam te veranderen: Clarence. Hij besloot Glenn te gebruiken, voor de filmacteur Glenn Ford.
In 1971 ging hij bij Haeger werken en werd volgens zijn biografie de hoofdontwerper voor Haeger Potteries en Royal Haeger Lamp. Hij werkte er ongeveer 21 jaar. Na Haeger ontwierp hij lampen en sculpturen voor de Harris Marcus Group.
De heer Richardson hield van muziektheater. Tijdens zijn laatste momenten speelde zijn familie de soundtrack van The King and I.
Zelfs de verpleegsters huilden, zei zijn dochter. Hij was warm. Hij had charisma. Hij had altijd die ondeugende glimlach, zelfs toen hij stierf. Hij was gewoon schattig.
De heer Richardson wordt ook overleefd door Joan, zijn vrouw van 63 jaar; een andere dochter, Carol Richardson-O'Brien; zijn zoon Keith; zusters Gloria Mockler en Sandra Bauer; en vier kleinkinderen.
Хуваах: