Brittany Howard stapt uit Alabama Shakes en schittert op solodebuut 'Jaime'

Melek Ozcelik

De persoonlijkheid en songwriting van de zanger-gitarist komen tot uiting op een persoonlijk en provocerend 11-track album dat gospel, lo-fi en funk invloeden bevat.



Brittany Howard speelt Lollapalooza 2015 in Grant Park.

Brittany Howard speelt Lollapalooza 2015 in Grant Park.



Ashlee Rezin Garcia / Sun-Times

Brittany Howard speelt niet op safe op Jaime (ATO Records), het elf nummers tellende solodebuut van de zanger-gitarist van Alabama Shakes.

Ze experimenteert meer met muziekstijlen dan ze normaal doet met de Shakes, die vasthouden aan een meer klassiek rockgeluid. Howard brengt op Jaime gospel, lo-fi en funk invloeden.

En ze trekt geen klappen in termen van onderwerp, religie aanpakken in Hij houdt van mij en race naar binnen Geitenkop.



Zelfs ogenschijnlijk simpele liedjes, zoals Georgia, dragen gewicht. In een wereld waarin lesbische liefdesliedjes een mainstream zeldzaamheid zijn, komt dit tedere nummer zowel krachtig als kwetsbaar over.

ATO Records

He Loves Me proeft kerkpreken, terwijl Howard zingt, ik ga niet meer naar de kerk. Het nummer confronteert de kloof tussen religieuze leringen en levensechte levensstijlen. Ik weet dat hij nog steeds van me houdt als ik blunts rook / van me houdt als ik te veel drink, zingt ze. En later: Hij oordeelt niet over mij.

Net zoals Howard het grijze gebied van religie aan het licht brengt in He Loves Me, doet ze hetzelfde met ras in Goat Head. Het lied biedt een persoonlijk verslag van haar ervaring als kind van een blanke moeder en een zwarte vader. Ze hoort dat de auto van haar vader is vernield - iemand heeft niet alleen zijn banden doorgesneden, maar ook een geitenkop in de rug gestoken.



Het nummer begint met een relaxte beat, waarbij de schokkende beelden van de geitenkop pas twee minuten in de drie minuten van het nummer worden geïntroduceerd.

Het beeld is bedoeld als een schok en om duidelijk te maken dat gesprekken over racen niet in een mooi beeld kunnen worden geschilderd als de onderliggende geschiedenis een grotesk verleden weerspiegelt. Ze zinspeelt op dit verleden en op haar eigen worsteling met identiteit.

Met dit soort eerlijkheid laat Howard zien dat ze zowel binnen haar band als alleen staat.



Brittany Howard op het New Orleans Jazz and Heritage Festival op 29 april 2017.

Brittany Howard op het New Orleans Jazz and Heritage Festival op 29 april 2017.

AP

Хуваах: