The Fray blikt terug - en vooruit - 'door de jaren heen'
Het lijkt nog maar de dag van gisteren dat indie-pop-rockers The Fray in het heetst van de strijd waren - hun debuutsingle Over My Head (Cable Car) zette ze stevig op de kaart in 2005. Een jaar later plaatste de ABC-serie Grey's Anatomy hun vervolgsingle How to Save a Life goed te gebruiken, waardoor de band een nog grotere aanhang kreeg - en een hit in de hitlijsten. Het radiohit-zware rooster van de groep zou verder gaan met onder meer You Found Me, Never Say Never, Heartbeat en Love Don't Die.
Vier miljoen albumverkopen later is het voor een Grammy genomineerde viertal terug met zijn nieuwste songfest, Through the Years: The Best of The Fray. Het album, geproduceerd door Grammy-winnaar Brit Stuart Price, is een verzameling van grootste hits en drie nieuwe nummers. Het laatste trio is misschien niet het spul van radio, maar zoals gitarist / zanger Joe King uitlegde, is dat soort succes stevig in de achteruitkijkspiegel voor de bandleden.
Ze zijn op pad voor een headliner-tour die hen op 11 november naar Chicago brengt. King sprak onlangs over de band, met ook Isaac Slade (piano/zang), Ben Wysocki (drums) en David Welsh (gitaar) , en zijn muzikale reis tot nu toe.
DE STRIJD
Met: Amerikaanse auteurs
Wanneer: 20.00 uur 11 november
Waar: Chicago Theatre, 175 N. State
Tickets: $ 34,75- $ 74,75
Informatie: www.ticketmaster.com
Q. Hoe was het 10 jaar geleden toen jullie explodeerden in de muziekscene? Hoe hebben jullie je hoofd rond dat niveau van furieus succes gewikkeld?
TOT. Het was een buitenlichamelijke ervaring. Het drong niet echt tot me door dat het pas enkele jaren later gebeurde. Je verliest het perspectief en [het gevoel geaard te zijn]. Het verandert gewoon alles heel, heel snel. Iedereen wil met je praten en dicht bij je zijn en je weet niet hoe je dat moet verwerken. Je dromen komen uit en je leven verandert. Maar we hadden en hebben elkaar nog steeds om stieren te zijn - detectoren. [Lacht] Destijds en zelfs nu kan ik niet met teveel wegkomen, want de jongens zijn als, Kerel...!
Q. Dus hoe is het om op pad te zijn tijdens deze bijzondere headliner-tour?
TOT. De tour is ongeveer halverwege. Het gaat hartstikke goed. [Lacht] De band zit nog steeds allemaal in dezelfde bus en kan goed met elkaar overweg. Niemand is ergens achtergelaten bij een kleine vrachtwagenstopplaats! Eerlijk gezegd gaan we onze favoriete kamers door het hele land spelen. De klassieke theaters, zoals het Chicago Theatre. Het zijn gewoon al die inspirerende kamers om weer eens binnen te stappen.
Q. Wat is de grootste verrassing die je deze keer op pad over jezelf hebt ontdekt?
TOT. Waarschijnlijk zal mijn enkel niet zo ondersteunend zijn als ik van de drumriser spring. [Lacht] En dat ik me er veel meer van bewust ben dat ik goede slaap nodig heb, want als ik het niet krijg, zal mijn stem morgen zuigen. En ik zou maar één glas whisky moeten hebben!
Q. Wat was de mentaliteit toen jullie teruggingen naar de oude nummers voor dit album? En hoe was het om aan de nieuwe nummers te werken?
TOT. Wat de studiotijd betreft, die hebben we vooral gebruikt voor de nieuwe nummers. De oude nummers zijn representatief voor hoe we ze [oorspronkelijk] hebben opgenomen. De drie nieuwe nummers, eerlijk gezegd was het gewoon leuk om ze te maken. Op dit punt in mijn carrière wil ik trots zijn op de muziek die we uitbrengen, of het nu wel of niet in de hitparades terechtkomt.
Q. Wat bracht producer Stuart Price op het nieuwe album?
TOT. Britse humor! [Lacht] Maar serieus, hij is als een synthgod. Hij kan texturen en lagen toevoegen die zo mooi zijn. Hij houdt iedereen heel licht en werkt in een vrolijke sfeer omdat je in de studio bijna te serieus kunt worden, omdat je veel te ingezoomd bent.
Q. Singing Low is een beetje een afwijking van de oude muziek van de band. Was dat opzettelijk?
TOT. We probeerden in ieder geval geen radiovriendelijk nummer uit te brengen. Dat is gewoon niet waar we als band staan. We proberen geen trend na te jagen. We vonden de nummers gewoon leuk en we hebben ze [alle drie] opgenomen. Het label had zoiets van, laten we 'Singing Low' doen als de eerste single, en dat is wat we deden. ... Ik ben nu meer nieuwe nummers aan het schrijven. Ik heb een aantal nummers die waarschijnlijk de beste zijn die ik in lange tijd heb geschreven. Ik wacht op het juiste moment om ze uit te brengen. Het zal zich presenteren. Op dit moment genieten we gewoon van het hier en nu.
Q. Is dit muzikaal gezien het beste dat je ooit hebt gespeeld?
TOT. Ik denk dat het alleen wij zijn op dit moment. En ik ben er blij mee. Hoe langer muzikanten spelen, we kunnen erg cynisch worden over onszelf en onze collega's. Ik denk dat we samen gewoon genieten van waar we nu zijn.
Q. Wat zijn enkele van je favoriete herinneringen aan het spelen van Chicago? Wat heeft de stad voor je muziek betekend?
TOT. Chicago is de enige stad die voor ons heel vroeg begon te knallen. Ik herinner me dat ik Schubas speelde en dat fans gek werden. Hoe wisten ze daar van ons? Onze muziek was nog niet uit; het was voordat we onze eerste plaat opnamen! Het is gewoon een bijzondere stad. Het lijkt erop dat elke show die we daar hebben gehad memorabel is geweest.
Q. Zijn jullie, gezien de recente gebeurtenissen, Cubs-fans?
TOT. O ja! We zongen het stuk van de 7e inning. Vijf of zes jaar geleden gooiden we de eerste worp in Wrigley. [De spelers] zijn naar onze shows gekomen.
Хуваах: